«“Οι άνδρες λένε ιστορίες”, του λέω. Ήταν η πιο ειλικρινής, απλή απάντηση στην ερώτησή του. “Οι γυναίκες τις κάνουν πράξη. Εμείς πολεμήσαμε στη σκιά. Δεν έγιναν παρελάσεις προς τιμή μας όταν τελείωσε ο πόλεμος, δεν μας παρασημοφόρησαν ούτε μας αναφέρουν τα βιβλία της Ιστορίας. Κάναμε το καθήκον μας στη διάρκεια του πολέμου, κι όταν τελείωσε, μαζέψαμε τα κομμάτια μας κι αρχίσαμε τη ζωή μας από το μηδέν. Η αδελφή σου ήθελε απελπισμένα να ξεχάσει τα πάντα, το ίδιο κι εγώ. Ίσως ήταν άλλο ένα λάθος που έκανα – που την άφησα να ξεχάσει. Ίσως έπρεπε να μιλήσουμε για όλα αυτά”».
Η Αμερικανίδα συγγραφέας Kristin Hannah καταπιάνεται μ’ ένα όχι και τόσο συνηθισμένο θέμα, την αντίσταση των Γαλλίδων στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Και το βιβλίο της δεν περνάει καθόλου απαρατήρητο αφού για 45 εβδομάδες έμεινε στη λίστα των best seller των New York Times, ήταν 1o στη λίστα της Wall Street Journal, καλύτερο ιστορικό μυθιστόρημα στο Goodreads και συγκαταλέγεται στα καλύτερα βιβλία του Amazon για το 2015.
Στο επίκεντρο της ιστορίας δύο αδελφές, η Βιαν και η Ιζαμπέλ, τοποθεσία το χωριό Καριβό και αρχή της ιστορίας το 1939. Όλα ζωντανεμένα μέσα από τις αναμνήσεις της πολιτογραφημένης πλέον Αμερικανίδας, Βιαν. Με βεβαρημένο οικογενειακό παρελθόν τα δύο κορίτσια δεν μοιάζουν καθόλου στο χαρακτήρα και αυτή η διαφορά θα τις καθοδηγήσει στον τρόπο που θα δράσουν στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής. Η Βιαν παντρεμένη, με σύζυγο στο μέτωπο και μικρό παιδί στα πόδια της, θα προσπαθήσει να επιβιώσει (υποτίθεται) αθόρυβα. Η Ιζαμπέλ, πιο μαχητική, θα περάσει στην αντίσταση. Κι αν οι ζωές τους εξελίσσονται παράλληλα στο τέλος τα γεγονότα θα τις συνδέσουν πάλι σ’ ένα τέλος που θα κλείσει ανοιχτές πληγές.
Μέσω κινηματογραφικής γραφής σκηνές αγωνίας εναλλάσσονται με εικόνες της σκοτεινής καθημερινότητας λόγω κατοχής, δεν λείπουν όμως και στιγμές όπου παρεισφρέει ο έρωτας, η ζωή χαμογελάει και δείχνει το φωτεινό της πρόσωπο. (Το βιβλίο αρχίζει με τις φράσεις: «Αν έχω μάθει ένα πράγμα στα τόσα χρόνια της ζωής μου, είναι το εξής: με τον έρωτα ανακαλύπτουμε ποιοι θέλουμε να γίνουμε∙ με τον πόλεμο ανακαλύπτουμε ποιοι πραγματικά είμαστε»). Και με αυτό το δίπολο η συγγραφέας παίζει συνέχεια, προσπαθώντας να ερευνήσει με ποιον τρόπο οι ακραίες καταστάσεις μάς επηρεάζουν, αλλά και πώς δοκιμάζονται οι προσωπικές σχέσεις (αδελφικές, μητρικές, έρωτες…) σε συνθήκες επιβίωσης. Το σίγουρο είναι πως η Hannah κατάφερε να δημιουργήσει ολοκληρωμένους χαρακτήρες (των δύο αδελφών) γι’ αυτό και η ιστορία της συγκινεί και προκαλεί ταυτίσεις.
13°
