Ο συνθέτης και τραγουδιστής Τάσης Χριστογιαννόπουλος αφήνεται στους στίχους του Ε.Ε. Κάμμινγκς και προ(σ)καλεί το κοινό σε μιαν αναπάντεχα ονειρική διαδρομή: «Όλα είναι πιθανά Εκεί που δεν ταξίδεψα ποτέ». Ο έμμετρος λόγος ενός αντισυμβατικού ποιητή γίνεται έμπνευση για έναν δημιουργό της μουσικής και της σκηνής που επιμένει να αυτοαναιρείται.
Ο Ε.Ε. Κάμμινγκς (1894-1962)…
… είναι από τις δημοφιλέστερες προσωπικότητες της αγγλόφωνης λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Ήταν ποιητής, δοκιμιογράφος, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και ζωγράφος. Ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος, συνθέτοντας, με τον δικό του ιδιότυπο τρόπο, το βιογραφικό σημείωμα αυτού του πολυδιάστατου καλλιτέχνη, γράφει στο κείμενό του για την παράσταση «Εκεί που δεν ταξίδεψα ποτέ»: «Ο Έντβαλντ Έστλιν Κάμμινγκς. Τον λένε κυρίως ποιητή και του αναγνωρίζουν ιδιαιτερότητες και ποιότητες υψηλές στην ποίηση και στην τέχνη των λέξεων. Επιτρέψτε μου να τον πω άνθρωπο, σαν εσάς και σαν εμένα. Άνθρωπο που, τη ζωή του, την υφαίνει με τα χρώματα τα ζωντανά των παθών. […] Μου αρκεί να τον διαβάσω. Μου αρκεί να τον ακούσω. Αρκεί να αφεθώ και να αισθανθώ και να ταξιδέψω, κι όπου με βγάλει, και αν με βγάλει»...
Κάπου που δεν ταξίδεψα ποτέ, με χαρά πέρα από
κάθε εμπειρία, τα μάτια σου έχουν την σιωπή τους:
στην πιο εύθραυστή σου κίνηση υπάρχει κάτι που με περικλείει
ή που δεν μπορώ να αγγίξω γιατί είναι τόσο κοντά…
Μια άλλη ανάγνωση της μουσικής και της ποίησης…
… επιχειρεί, μέσα από τη σκηνοθετική του προσέγγιση, ο Αργύρης Ξάφης: Από […] την «αθώα» μας νεότητα, μέσα από […] τις λανθάνουσες επιθυμίες μας, τις ιδιοτροπίες του καθενός και τις ιδέες μας –για το όμορφο, το σωστό, το τέλειο–, από τις ακρότητες της ζωής μας, τις αναρωτήσεις μας για τη θέση μας στον κόσμο […] αναπηδήσαμε από χαρά, βάλαμε τα κλάματα, θυμώσαμε, αγκαλιαστήκαμε, χορογραφήσαμε και αυτοσχεδιάσαμε, γράψαμε και σβήσαμε τόσο πολύ –πιστέψτε μας, δεν ήταν εύκολο– αλλά κάπου βγήκαμε. Και αυτή μας τη διαδρομή, αυτό το ταξίδι –εκεί που δεν ταξιδέψαμε ποτέ πραγματικά– θα μοιραστούμε μαζί σας…
Ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος…
… ο μουσικός δημιουργός της παράστασης Εκεί που δεν ταξίδεψα ποτέ, έχει στο ενεργητικό του πολυάριθμες εμφανίσεις σε παραγωγές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του ΜΜΑ ήδη από τη δεκαετία του 1990 (πρωταγωνίστησε στον «Μάκβεθ» που ανέβηκε στην Αίθουσα Τριάντη τον περασμένο Ιανουάριο). Τραγουδά συχνά σε μεγάλα λυρικά θέατρα και αίθουσες συναυλιών της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Έχει υποδυθεί και αποδώσει φωνητικά πολλούς αντιπροσωπευτικούς χαρακτήρες του ρεπερτορίου για βαρύτονο: Φίγκαρο στον «Κουρέα της Σεβίλλης», Ντον Τζοβάννι στην ομώνυμη όπερα του Μότσαρτ, Ευγένιος Ονιέγκιν στο ομότιτλο λυρικό έργο του Τσαϊκόφσκι, κ.ά. Έχει ακόμη ερμηνεύσει βασικούς ρόλους στις όπερες «Μαγικός αυλός», «Τραβιάτα», «Τροβατόρε», «Σταχτοπούτα», «Η Ιταλίδα στο Αλγέρι», «Παλιάτσοι», «Λουτσία ντι Λαμμερμούρ», «Ντον Πασκουάλε», «Οι γάμοι του Φίγκαρο», «Ιφιγένεια εν Ταύροις», «Η επιστροφή του Οδυσσέα στην πατρίδα», «Ταμερλάνος», «Καπρίτσιο» κ.ά. Συνεργάστηκε επί επτά χρόνια (2000-2007) με την Όπερα του Ρήνου στο Ντύσσελντορφ της Γερμανίας, όπου ιδιαίτερη αίσθηση έκανε η ερμηνεία του ως Άμλετ (2005). Έχει ηχογραφήσει δημιουργίες ξένων και Ελλήνων συνθετών. Γράφει μουσική και ο ίδιος. Έργα του έχουν παρουσιασθεί και βραβευθεί εντός και εκτός Ελλάδος. Το Δεκέμβριο του 2002, ανέβηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το έργο του «Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μικρός πρίγκιπας» σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου με την Ορχήστρα των Χρωμάτων υπό τον Μίλτο Λογιάδη. Σπούδασε πιάνο, φωνητικά, διεύθυνση ορχήστρας και σύνθεση στο Ωδείο Αθηνών.
Ο ηθοποιός Αργύρης Ξάφης…
… γνωστός με την ιδιότητα του σκηνοθέτη στο κοινό του Μεγάρου από την ιδιαίτερα επιτυχημένη συνεργασία του με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στο «Νησί των θησαυρών» επί δύο καλλιτεχνικές περιόδους, γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα. Σπούδασε υποκριτική στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου και έχει συμμετάσχει σε πολλές παραγωγές του. Ως ηθοποιός έχει στο ενεργητικό του συνεργασίες με το Θέατρο του Νότου, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Θέατρο «Πόρτα», καθώς και με άλλους θιάσους σε έργα του κλασικού αλλά και σύγχρονου δραματολογίου. Έχει λάβει μέρος σε θεατρικές παραγωγές υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Θωμά Μοσχόπουλου, του Μιχαήλ Μαρμαρινού, του Γιάννη Χουβαρδά, της Βαρβάρας Μαυρομμάτη, του Έκτορα Λυγίζου, του Νικίτα Μιλιβόγεβιτς, της Βίκυς Γεωργιάδου, του Νίκου Καραθάνου και άλλων. Το 2001, τιμήθηκε με το βραβείο Χορν για το ρόλο του στη θεατρική παράσταση Το στρίψιμο της Βίδας του Χένρι Τζέημς (Θέατρο του Νότου, 2000, σε σκηνοθεσία Θ. Μοσχόπουλου). Έχει επίσης λάβει μέρος σε κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές. Το 2011, η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου τού απένειμε το βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα του Σωτήρη Γκορίτσα. Ως σκηνοθέτης, έχει συμπράξει με το Θέατρο του Νότου, τη «Μικρή Πόρτα» και το Εθνικό Θέατρο και έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές για πολλές θεατρικές παραστάσεις του.
Πόση βία κρύβουν οι σχολικές τάξεις; Μπορούμε να διδάξουμε με τη βία; Γιατί είναι σημαντικό να δουν εκπαιδευτικοί και μαθητές την παράσταση «Η Μέρα της Φούστας»;
Τι μας είπε για τα ιστορικά γεγονότα και τη σχέση τους με το σήμερα, τους ακίνητους ταξιδιώτες και την παράσταση «Ματαρόα στον ορίζοντα» στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ
11°
