Θέατρο Πρόβα: Η παράσταση «Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, στο πλαίσιο του εορτασμού του έτους Καμπανέλλη.
«Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού» είναι ο αντίποδας του κόσμου της «Αυλής των θαυμάτων». Το έργο γράφτηκε το 1978 και παρουσιάστηκε από το θέατρο Τέχνης. Η ιστορία του έργου είναι πολύ απλή. Τα επτά αδέλφια, γυναίκες και άντρες, κληρονόμοι μιας μεγάλης βιομηχανικής επιχείρησης, κάτω από την τυραννική αθανασία ενός επτάψυχου πατέρα που μολονότι είναι σε μόνιμη αφασία διατηρεί το 51% των μετοχών του. Τα αδέρφια τσακώνονται μεταξύ τους γιατί όλα θέλουν να ηγηθούν και να αναλάβουν τη διεύθυνση της εταιρείας. Οι ανελέητες ραδιουργίες και οι λυσσαλέοι καυγάδες που γίνονται συνέχεια ανάμεσά τους οδηγούν στην αλληλοεξόντωση τους. Τελικά διαπιστώνουν ότι κυνηγούν και επενδύουν σε ένα μέλλον που δεν το ορίζουν. Μέσα όμως από τις διάφορες κωμικοτραγικές καταστάσεις που ζουν αποφασίζουν να συμφιλιωθούν και να μονοιάσουν και να συνεχίζουν να έχουν ακόμα το μπαμπά τους.
Το Θέατρο Πρόβα συμμετέχει στον εορτασμό του έτους Καμπανέλλη με την παρουσίαση της παράστασης «Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού». Οι παραστάσεις θα ξεκινήσουν το πρώτο δεκαήμερο του Μαίου. Η Μαίρη Ραζή και ο Σωτήρης Τσόγκας πρωταγωνιστούν στη διαχρονική, κωμικοτραγική κοινωνική σάτιρα του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία του Παντελή Παπαδόπουλου, σκηνικά κοστούμια της Λαμπρινής Καρδαρά και πρωτότυπη μουσική του Διονύση Τσακνή.
Λίγα λόγια για την επιλογή του έργου από τους πρωταγωνιστές Μαίρη Ραζή και Σωτήρη Τσόγκα Το Θέατρο Πρόβα έχει στο ενεργητικό του μακροχρόνια πορεία παρουσίασης ελληνικών θεατρικών έργων.Σε αυτήν την κατεύθυνση στρέφουμε και πάλι την προσοχή μας στην νεοελληνική δραματουργία και συγκεκριμένα σ’ ένα από τα πιο σημαντικά έργα της ελληνικής μεταπολιτευτικής περιόδου. Πρόκειται για το έργο «Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού» που φέρει την υπογραφή του πατριάρχη του ελληνικού θεάτρου, Ιάκωβου Καμπανέλλη. Το έργο, με αφορμή τη διαμάχη για την κληρονομιά μιας μεγάλης βιομηχανικής επιχείρησης, καταγράφει με συγκλονιστικό αλλά και διαχρονικό τρόπο, την απληστία των ανθρώπων και την ακόρεστη δίψα τους για εξουσία και πλούτο. Το έργο γράφτηκε το 1978 αλλά μοιάζει σαν να γράφτηκε σήμερα. Αυτό είναι το μέγα επίτευγμα του Καμπανέλλη, ο οποίος στέκεται στην κορυφή της νεότερης ιστορίας του θεάτρου. Δεν είναι τυχαίο που οι σύγχρονοι του συγγραφείς, αλλά και οι νεότεροι τον αποκαλούν γενάρχη του ελληνικού θεάτρου.
14°
