«Μετά την πανδημία το θέατρο θα τρέξει με ταχύτητες περισσότερο νεανικές. Για την επόμενη τριετία οι ηθοποιοί θα εργάζονται κυρίως στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο»
Ο Λάκης Λαζόπουλος μιλάει στην ATHENS VOICE για τη σχολή υποκριτικής «Τεχνών Εκατό», το θέατρο σήμερα και τη νέα τηλεοπτική σειρά που ετοιμάζει.
Είχα είκοσι χρόνια να μπω στο Μέγαρο Έβδομης Τέχνης στο 100 της Ακαδημίας, από την εποχή που οι δημοσιογράφοι ερχόμασταν στα γραφεία των εταιρειών διανομής που στεγάζονταν εδώ για να προμηθευτούμε το ενημερωτικό υλικό (και τυπωμένες τις φωτογραφίες) για τις νέες ταινίες που έβγαιναν στους κινηματογράφους. Σήμερα, στο κτιριακό συγκρότημα της πλατείας Κάνιγγος, που οι παλιότεροι αποκαλούσαν «μικρό Χολυγουντ», τη μαρμάρινη σκάλα για τον τρίτο όροφο ανηφορίζουν επίδοξοι ηθοποιοί, οι σπουδαστές της καινούργιας σχολής Τεχνών Εκατό που λειτουργεί ο εκπαιδευτικός Όμιλος D group και στηρίχθηκε σε μια ιδέα και τη διεύθυνση του Λάκη Λαζόπουλου.
Ο Λάκης Λαζόπουλος στη δραματική σχολή "Τεχνών 100"
Κόντρα ρόλος για τον δημοφιλή ηθοποιό, που δεν έχει αποφοιτήσει ο ίδιος από κάποια σχολή υποκριτικής; «Είχα περάσει στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, παράλληλα με τη Νομική, αλλά προτίμησα τη δεύτερη γιατί οι συνσπουδαστές μου με έκαναν να νιώσω τότε πάρα πολύ άσχημα που ήμουν από την επαρχία. Αυτό, λοιπόν, που θα ήθελα προσωπικά να βιώσω στη σχολή ελπίζω να το ζήσουν οι δικοί μας μαθητές σήμερα και να τους βοηθήσω όσο μπορώ να έχουν μια καλύτερη επαφή με το περιβάλλον του θεάτρου και τους δημιουργούς», αναφέρει.
«Δεν θέλω να υπάρχει απολυτότητα σε σχέση με τον τρόπο που φθάνει κανείς σε έναν ρόλο, δηλαδή να διδάξουμε μια μέθοδο. Με ενδιαφέρει ο σπουδαστής να αφεθεί να βρει τον δικό του τρόπο έκφρασης, γιατί ό,τι φανταστούν αυτά τα παιδιά θα αποτελέσει το επόμενο βήμα, το μέλλον του θεάτρου. Οραματίζομαι μια ελεύθερη σχολή, με νεώτερους ανθρώπους. Όταν τελειώσει η πανδημία, το θέατρο θα τρέξει με ταχύτητες περισσότερο νεανικές».
Ο Λάκης Λαζόπουλος για τις αλλαγές στο θέατρο και τις «αυθεντίες»
Φέρνει ως παράδειγμα τους «Παίχτες», τη sold out παράσταση που σκηνοθετεί ο Γιώργος Κουτλής, και στέκεται στη νεότερη γενιά «που δείχνει τα προσόντα της, είναι πιο άφοβη και κερδίζει δρόμο αυτή τη στιγμή, καλώς ή κακώς». Βλέπει το θέατρο να αλλάζει, να «συρρικνώνεται» και να καλείται να συνομιλήσει με ένα νεανικό, άγουρο κοινό που δεν θα διστάσει να αποχωρήσει από μια παράσταση αν δεν του κρατά το ενδιαφέρον. «Θέλω τα παιδιά που θα βγουν από τη σχολή να βρουν τον τρόπο να επικοινωνήσουν με αυτούς τους θεατές. Είναι πολύ πιο δύσκολο κοινό αλλά, όταν αποκτηθεί, θα είναι το δικό τους κοινό» συμπληρώνει.
Στις προτεραιότητές του ιεραρχεί ψηλά το πνεύμα ελευθερίας. «Η εποχή μας δεν σηκώνει αυθεντίες που να θέλουν να λέγονται αυθεντίες. Οι νέοι σε σέβονται απόλυτα όταν νιώσουν ότι έχεις πραγματική αξία και αποδεικνύεις αυτά που λες. Η ανυπακοή είναι μέρος της μάθησης γιατί δημιουργεί το ενδιαφέρον να προκύψει μια συζήτηση και, αν είσαι ικανός, να τα βγάλεις πέρα». Και στους στόχους του; «Να συναντήσει η φαντασία των καθηγητών εκείνη των σπουδαστών και να οδηγήσει στο θέαμα. Να “φτιάξει” αυτή η σχολή ηθοποιούς, αλλά και γενικότερα, ανθρώπους του Πολιτισμού (γιατί μπορεί να έρθεις θέλοντας να ασχοληθείς με την υποκριτική αλλά να διαπιστώσεις ότι γράφεις καλά, ότι θα ήσουν πιο χρήσιμος ως σκηνοθέτης ή πως σε ενδιαφέρει παράλληλα και η σκηνογραφία) που θα συμβάλουν στην διαμόρφωση του “καινούργιου” στον χώρο της τέχνης».
Η κουβέντα μοιραία έρχεται στην πληθώρα σχολών, θεάτρων και ηθοποιών για την οποία συχνά γίνεται λόγος. «Ποιος είναι αυτός που μπορεί να σου απαγορεύσει το όνειρο να εκφραστείς; Πεντακόσια θέατρα να γίνουν, μακάρι να είχα πεντακόσιες μέρες να τα δω όλα και να διαλέξω. Κανενός το όνειρο δεν είναι για πέταμα. Άλλωστε τα μεγάλα ρεύματα δημιουργήθηκαν από μικρές ομάδες. Σκέψου τον Λευτέρη Βογιατζή και όλα αυτά τα θέατρα που έδωσαν πνοή στην Αθήνα».
Λάκης Λαζόπουλος: Από το θεατρικό σανίδι στην (όλο και πιο) μικρή οθόνη
Μου μιλά για τις συνθήκες που διαμορφώνουν στο επάγγελμα του ηθοποιού, πέρα από την πανδημία, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε μια εποχή που «ο καθένας μπορεί να είναι πρωταγωνιστής στο κινητό σου», για τις πρεμιέρες με τις οποίες συντονιζόμαστε πλέον κατά βάση στο Netflix πέρα από το θεατρικό σανίδι ή την κινηματογραφική αίθουσα, για τις αλλαγές που φέρνουν στον τρόπο έκφρασης τα κανάλια στο διαδίκτυο. «Είμαι σίγουρος πως οι ηθοποιοί για τα επόμενα τρία χρόνια θα εργάζονται κυρίως στον κινηματογράφο και σε τηλεοπτικές σειρές γιατί το θέατρο δεν μπορεί να δώσει χρήματα, κλείνει πιο εύκολα και οι επιχειρηματίες δεν τολμάνε. Η κατάσταση με τον κορωνοϊό δεν πρόκειται να τελειώσει του χρόνου». Στα πλάνα του είναι, λοιπόν, να ενισχύσει το κομμάτι των σχετικών μαθημάτων στη σχολή, υπογραμμίζοντας και την αξία της αγγλικής γλώσσας, που έχουν επιλέξει να διδάσκεται στο πρόγραμμά τους.
Και ο ίδιος, πάντως, προς τα τηλεοπτικά πλατό κοιτά για τα επόμενα καλλιτεχνικά του βήματα. Αυτή την περίοδο γράφει μια νέα σειρά, έχοντας ως πλάνο να ξεκινήσει γυρίσματα σε κάποιο ελληνικό νησί μέσα στο 2022. Λεπτομέρειες δεν αποκάλυψε προς το παρόν, μόνο τον τίτλο, χαμογελώντας: «TheGreekfather».
Η σχολή δραματικής τέχνης «Τεχνών 100» του Λάκη Λαζόπουλου
Αποτέλεσμα της συνεργασίας του Λάκη Λαζόπουλου με τον Όμιλο DGroup του Δημήτρη Δερπάνη, η ανώτερη ιδιωτική σχολή δραματικής τέχνης «Τεχνών 100» ξεκίνησε τη λειτουργία της την περσινή ακαδημαϊκή χρονιά – με τηλεδιδασκαλία λόγω της υγειονομικής συνθήκης. Τον περασμένο Νοέμβριο εγκαινιάστηκαν οι εγκαταστάσεις της στο Μέγαρο Τεχνών στην πλατεία Κάνιγγος, σε ένα αναδιαμορφωμένο χώρο 800 τ.μ. στον τρίτο όροφο. Παράλληλα, οργανώνονται σεμινάρια υποκριτικής (έχουν ήδη «τρέξει» προγράμματα με την Ελένη Γερασιμίδου, τον Μιχάλη Σαράντη και τον Ευριπίδη Λασκαρίδη), υπάρχουν παιδικά και εφηβικά τμήματα, ενώ προβλέπεται και θεατρικό εργαστήρι για ενήλικες. Στην στοά της οδού Ακαδημίας 98-100 λειτουργεί το καφέ της σχολής και το διαδικτυακό ραδιόφωνο των σπουδαστών ενώ διαμορφώνονται και χώροι βιβλιοθήκης και για εκδηλώσεις.
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος πραγματεύεται τα θέματα της εξουσίας και του ανταγωνισμού, σε ένα κείμενο που συνομιλεί ανοιχτά με τον Μπέκετ, τόσο σε επίπεδο γραφής όσο και περιεχομένου
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
12°
Η Χάρις Αλεξίου και ο Λάκης Λαζόπουλος στα εγκαίνια της δραματικής σχολής "Τεχνών 100" © NDP/Θωμάς Δασκαλάκης
