Σκέψεις από μια παράσταση σύγχρονου χορού
«Μέσα στην αποκάλυψη της αβύσου ο μικρός άνθρωπος χαράζει σύνορα, ανοίγει δρόμους, στερεώνει πατώματα, επιβάλλει όρια και αυτοπεριορισμούς, όλα επιτρέπονται εκτός από την απελπισία. Δεν υπάρχει αναγέννηση χωρίς θάνατο».
Μια στιγμή τέχνης. Στιγμιότυπα σε ακολουθία, από την αρχή μέχρι το τέλος. Μία διαδοχή κινήσεων σε έναν ηχητικό καμβά, μία τέχνη του χρόνου. Κάθε τι παίρνει τη θέση του προηγούμενου, κάτι φεύγει κάτι έρχεται, μία αλληλουχία συμβάντων που σκορπίζουν στο χώρο. Δεν εκβιάζουν την προσοχή σου. Το μάτι επιλέγει πού θα κοιτάξει, κάτι χάνει κάτι κερδίζει, καθηλώνεται, μαγεύεται, επιστρέφει.
Σώματα ελαφριά και την ίδια στιγμή βαριά. Υπακούουν στο νόμο της βαρύτητας περισσότερο από κάθε τι και ταυτόχρονα την αψηφούν. Κινούνται με δυσκολία, περνούν το ένα μέσα από το άλλο, κάτω από το άλλο, δυο δυο, τρία δύο, ένα μόνο του, αγκαλιάζονται, πέφτουν στο πάτωμα, μία μάζα κινούμενων σωμάτων, το ένα αναζητά το άλλο, το προσπερνά, σώματα που έλκονται και αποστρέφονται την ίδια στιγμή, σκορπίζονται μακριά και πέφτουν σε ένα άλλο σώμα, κι όλα ξεκινούν πάλι.
Σώματα που αιωρούνται. Στο κέντρο, το σύμβολο της δικαιοσύνης, ένας κρεμάμενος ζυγός στον τρισδιάστατο χώρο. Ένα παιχνίδι ισορροπίας σ’ ένα σύστημα δύο αλληλοεξαρτημένων μερών, η παραμικρή μεταβολή έχει σημασία. Εμπιστεύονται, ο ένας με το βάρος του κρατάει τον άλλο στον αέρα, ταλαντώνονται. Απολαμβάνουν ή αγωνιούν; Στους δύο ζυγούς εναλλάσσονται τα βάρη, τα χέρια, τα κορμιά, όλοι θα περάσουν από τη ζυγαριά, δεν μένει ποτέ χωρίς τίποτα γιατί θα καταποντιστεί, αναγκαία όλοι θα αναμετρηθούν με όλους. Τα βάρη αντισταθμίζονται επειδή ο καθένας φέρει το δικό του.
Ένα αέναο κυνηγητό, έλξη και ταυτόχρονα απώθηση, λαχτάρα και μαζί αποστροφή. Επιθυμία για τον άλλο, αγωνία για το ανέφικτο. Τιμωρούνται με το να μην μπορούν ποτέ να φτάσουν, να μείνουν, να απολαύσουν. Φεύγουν.
Σώματα που κυλιούνται, παλεύουν το καθένα μόνο του και με τα άλλα, όλα μαζί, δύο δύο, ένα ένα, η μουσική άλλοτε ησυχάζει και άλλοτε εκρύγνυται, εκτινάσσει τα κορμιά. Μια στιγμή ησυχίας, ένα σώμα που καθησυχάζει ένα άλλο, το παίρνει αγκαλιά, το χαϊδεύει, κι ένα άλλο που αγωνιά κάπου μόνο του, δύο που αιωρούνται, ο ζυγός κλίνει, μία το ένα ψηλά, μία το άλλο. Τη στιγμή που ισορροπούν τεντώνονται όλο χάρη στη μέση του πουθενά, ή μήπως ισορροπούν σε ένα τεντωμένο σκοινί; Αρχίζουν να τρέχουν, βήματα μεγάλα, περιστρεφόμενοι αντικριστοί δρασκελισμοί στο κενό.
Ο χορός όταν πετυχαίνει είναι συγκινητικός, κι αυτή η συγκίνηση ξεπηδάει κάπου από μέσα, από το στομάχι κι όχι από το νου. Γιατί ο χορός δεν χρειάζεται την αναπαράσταση της γλώσσας, είναι εκτός νοήματος, τα σημαινόμενα ξεπηδούν από έναν κόσμο χωρίς ύλη κι όμως οικείο. Τα πρόσωπα των χορευτών μένουν χωρίς λόγια και η έκφρασή τους γίνεται το όχημα του νοήματος, τα συναισθήματα που ενσαρκώνουν με την κίνησή τους, όταν είναι γνήσια, αποτυπώνονται σε κάθε εκατοστό της υπάρξής τους, καθώς χορεύουν, καθώς σταματούν και κοιτούν, κι όταν ακόμα πηγαίνουν πέρα δώθε, στο νεύρο του βηματισμού τους. Οι χορευτές, όταν είναι εμπνευσμένοι, είναι οι καλύτεροι ηθοποιοί. Κι ο σύγχρονος χορός είναι η τέχνη της εποχής μας. Τώρα, που όλο και πιο συχνά τα λόγια χάνουν το νόημά τους, όλα αποκτούν περισσότερο νόημα.
Info: “puRgatoЯiο”,παράσταση σύγχρονου χορού εμπνευσμένη από το «Καθαρτήριο» του Δάντη, από την ομάδα «Κι όμως κινείται». 9ο Φεστιβάλ Χορού, 16-19/5, 22.00, Θέατρο ΗΒΗ, Σαρρή 27, Ψυρρή, 210 3216.382
Χορεύουν: Ανδριοπούλου Παυλίνα, Bentancor Camilo, Δημάς Βασίλης, Λινάρδου Αντιγόνη, Μαλκότσης Ερμής, Σουγιουλτζή Χριστίνα.
Μουσική: Αποστολάκης Δημήτρης (λύρα), Λιαρμακοπούλου Ράνια (τσέλο), Μπρέντας Δημήτρης (πνευστά), Νόνης Αλέξης (κρουστά)
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η νέα της παράσταση, η αναζήτηση της ελευθερίας, τα όνειρα και η συνθήκη του ατομικισμού
Προσωπικές ιστορίες που «ακουμπούν» στην έντονη επιθυμία όλων των ανθρώπων του κόσμου για ελευθερία, ισότητα και ουσιαστική αποδοχή της διαφορετικότητας
Τι θα δούμε στο Σύγχρονο Θέατρο, σε σκηνοθεσία Τάσου Πυργιέρη
«Περιμένοντας τον Γκοντό» στη Στέγη, «Κοππέλια» στην ΕΛΣ, «Ένας εχθρός του λαού» στο Ρεκτιφιέ, «Και λέγε λέγε» στο Τέχνης, «Αίμα στη σκηνή» στο Σύγχρονο κ.ά.
Ένας Πολυχώρος Πολιτισμού στο Κέντρο της Αθήνας
Από 19 Μαΐου έως 2 Ιουνίου 2024, δεκάδες νέοι καλλιτέχνες από όλους τους κλάδους δημιουργούν πρωτότυπα καινοτομικά projects σε όλους τους χώρους της Αμαξοστοιχίας. Είσοδος ελεύθερη.
Μιλήσαμε για την αγάπη του για τα παραμύθια, τα όνειρα, τη θνητότητα. Αφορμή η νέα του παράσταση στο Bios.
Γιατί σε ένα καλύτερο μέλλον τον πρώτο λόγο έχει πάντα ο πολιτισμός.
Σ’ ένα μανέζ στις πλαγιές του Ταϋγέτου η καταξιωμένη ηθοποιός ερμηνεύει τον εμβληματικό ήρωα του Σαίξπηρ με το χάραμα και το σούρουπο
Μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη για την παράσταση στο Φουαγιέ του Δημοτικού Θέατρου Πειραιά
«La Rondine» από την MET στο Μέγαρο, «Τάξη» στο Θέατρο Σταθμός, «Μοσκώβ-Σελήμ» στον Φάρο ΚΠΙΣΝ, «Emotional Dogs» στο Bios κ.ά.
Διεθνής διάκριση για το ελληνικό θέατρο που σηκώνει αυλαία τον Μάιο στο The Tank Theater
Ο διεθνούς φήμης Έλληνας σκηνοθέτης και το θεατρικό έργο που καθόρισε τον 20ό αιώνα, στην πρώτη παρουσίασή του στη Στέγη
«Αν βάλεις όριο στην κωμωδία, αυτό ακυρώνει την ίδια της τη φύση»
«Βίρα τις άγκυρες» από το ΚΘΒΕ στο Παλλάς, «Vanya» από το Λονδίνο στο Μέγαρο, «Miss Julie» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, «Περσεφόνη» του Γιάννη Ρίτσου στον Φούρνο κ.ά.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ μας συστήνει το έργο και τα πρόσωπά του και μιλά για την επιθεώρηση και τη σημασία της
Μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη για την παράσταση στο Θέατρο Τέχνης για τα γεγονότα του '73
Όταν ο ηθοποιός διήγηθηκε τη ζωή του στην ATHENS VOICE
Μιλήσαμε για την παράσταση «Τζούλια» σε πρωτότυπο κείμενο του Τάσου Ιορδανίδη βασισμένο στο «Δεσποινίδα Τζούλια» του Στρίντμπεργκ
Μια διαφορετική αλλά άκρως ενδιαφέρουσα μουσικοθεατρική εμπειρία
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.