Η Έλλη Τρίγγου είναι η μάντισσα Κασσάνδρα του Θάνου Σαμαρά

Ανατρεπτική συνεργασία, χειμαρρώδες κείμενο και ωραίοι συντελεστές συναντιούνται στο Μπάγκειον για τη νέα παράσταση που συζητιέται ήδη πολύ. Είναι που το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη «Ο Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας» είναι ένας μονόλογος-ωδή στην απελευθέρωση του ανθρώπινου πόθου, είναι που η πρώτη θεατρική σκηνοθεσία του Θάνου Σαμαρά περιέχει την ερμηνεία της Έλλης Τρίγγου και όλα αυτά σε συνδυασμό δύσκολα περνούν απαρατήρητα. Δεμένο γύρω από έναν φρενήρη ποιητικό ιστό με την πυκνή γραφή του Δημητριάδη, το έργο περνάει συνολικά στα χέρια του Θάνου Σαμαρά που υπογράφει συνολικά (σκηνοθεσία, κίνηση, σκηνικό, κοστούμια, φωτισμοί, σχεδιασμός ήχου) τη δημιουργία μιας λεπτοδουλεμένης χειροποίητης παράστασης.

Πολυσχιδής και κοσμογυρισμένος, έχοντας μοιράσει τη ζωή του μεταξύ Νέας Υόρκης, Λονδίνου και Ελλάδας, ο Θάνος Σαμαράς είναι ευρύτερα γνωστός για τις ερμηνείες του στο θέατρο («Καθαροι, Πια», «Βρικόλακες» κ.ά.) και τον κινηματογράφο («Delivery», «Valse Sentimentale», «Χώρα Προέλευσης» κ.ά.), ενώ πρόσφατα έκανε ιδιαίτερη αίσθηση η ματιά του στον σχεδιασμό και υλοποίηση της καμπάνιας «The Greeks» (2015-16), έπειτα από ανάθεση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.

Για το σκηνοθετικό του ντεμπούτο στο θέατρο επιλέγει την Κασσάνδρα του Δημητριάδη, ένα κείμενο-παρτιτούρα που φλέγεται στον πυρετό από λαχτάρα για ζωή εδώ και τώρα, μια λυτρωτική κατάβαση στον πυρήνα του ανθρώπινου πόθου με όχημα την ηθοποιό της νεότερης γενιάς, Έλλη Τρίγγου. Αυτή η μάντισσα Κασσάνδρα δεν ευαγγελίζεται πια καταστροφές. Αντιθέτως. Ευαγγελίζεται την επικράτηση του έρωτα και την επερχόμενη αυτοκρατορία του πόθου.

«Στον μονόλογο αυτό η Κασσάνδρα εξαγγέλλει στο παρόν πια, ένα μέλλον στους ανθρώπους· να συναντηθούν ξεδιάντροπα με τον πόθο τους, όποιος κι αν είναι αυτός, όποια συνέπεια κι αν έχει αυτό. Η ζωή είναι πάρα πολύ μικρή για να την ζήσεις χωρίς χαρά» σημειώνει ο Θάνος Σαμαράς.

Ο Δημήτρης Δημητριάδης για τον Θάνο Σαμαρά: Τον Θάνο Σαμαρά τον γνωρίζω προ πολλού. Όλα τα εξαιρετικά χαρίσματά του, με προεξάρχον την ανένδοτα απρόσφορη ενδοτικότητά του σε οτιδήποτε φτηνό και τετριμμένο, άτολμο και περιορισμένο, τρέχον και ανούσιο, μόλις τώρα αρχίζουν να εκδηλώνονται, να μορφοποιούνται. Θα τον χαρακτήριζα με όρους ανατρεπτικούς, ριζοσπαστικούς, γιατί ο Θάνος Σαμαράς είναι φορέας εκρηκτικών υλών, είναι ένας καλλιτέχνης-βομβιστής, δεν χωράει σε σχήματα και πλαίσια κοινώς αποδεκτά και συνεπώς ανώδυνα, δεν χωράει παρά μόνο στο απεριόριστο άγνωστο. Είναι πάνοπλος για υπερβάσεις και συγκρούσεις, προικισμένος για ό,τι αντιτίθεται στην ρουτίνα και στην μετριότητα. Η φύση του είναι το Εκπληκτικό.

O Δημήτρης Δημητριάδης για τον «Ευαγγελισμό της Κασσάνδρας»

Η Κασσάνδρα είναι το πρόπλασμα τής ξένης, όχι μόνο γιατί είναι Ασιάτισσα, έστω Μικρασιάτισσα, αλλά κι επειδή η μαντική της ιδιότητα την τοποθετεί αυτομάτως σ’ ένα άλλο επίπεδο, κυρίως την θέτει απέναντι στους άλλους στους οποίους απευθύνει τις προβλέψεις της. Στο πρόσωπό της συναιρείται το πρόβλημα τής καταγωγής και της γλώσσας, στοιχεία και τα δύο καθοριστικά για την αποδοχή και την ένταξη.

Στον «Ευαγγελισμό», αυτά τα δύο στοιχεία δοκιμάζονται ριζικά από την ανατρεπτική δύναμη τού πόθου. Εδώ, η Κασσάνδρα αναλαμβάνει η ίδια την διαπραγμάτευση τού προσωπικού της μύθου, που την θέλει ανέραστη και εχθρική προς την ερωτική προσφορά, και ανασκευάζει άρδην την γνωστή και καθιερωμένη εικόνα της. Γίνεται το αντίθετό της.

Απευθυνόμενη και πάλι προς όλους, αφηγείται την μεταστροφή της και τους λόγους που την οδήγησαν σ’ αυτήν. Η απόρριψη τού έρωτα που ένιωθε ο Απόλλων γι’ αυτήν, απόρριψη για την οποία εκείνος την καταράστηκε να προλέγει την αλήθεια αλλά να μην γίνεται από κανέναν πιστευτή, διακόπτεται και αντικαθίσταται από την απόλυτη παράδοση στο ερωτικό πάθος τού άντρα που, με την ανταπόκριση αυτή, την κάνει γυναίκα, αλλά κι από το γεγονός ότι τώρα πια, χάρις στην αποδοχή τού πόθου και στην ανταπόδοσή του, ό,τι λέει γίνεται από όλους πιστευτό.

Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει στην Κασσάνδρα, παίρνει, μέσα από τα λόγια της κι από τον τρόπο με τον οποίο αφηγείται την μεταστροφή της, πολύ ευρύτερες διαστάσεις: γίνεται μία παράφορη εξαγγελία υπέρ τής ερωτικής προσφοράς στην οποία η Κασσάνδρα αποδίδει τον καταλυτικό ρόλο για την επίτευξη μιάς ριζικής τομής. Η ιστορία τής ανθρωπότητας χωρίζεται σ’ ένα πριν την προσφορά και σ’ ένα μετά απ’ αυτήν.

Το προσωπικό πριν της Κασσάνδρας είναι το πριν όλων των ανθρώπων, και το προσωπικό της μετά είναι το μετά όλων των ανθρώπων. Το καταδικασμένο πριν και το αναγεννητικό μετά γίνονται, μέσα από τον ενθουσιώδη μονόλογό της, τα δύο άκρα όπου ο κάθε άνθρωπος μπορεί να βρεθεί αλλά και όπου μπορεί να επιλέξει ποιο από τα δύο θα ακολουθήσει, αφού πρόκειται πάντα για θέμα προσωπικής επιλογής και όχι έξωθεν καταναγκασμού.

Με την φρενήρη αφήγησή της η Κασσάνδρα καταρρίπτει όλες τις δεσμεύσεις τού παρελθόντος αποκαλύπτοντάς τες αποτυχημένες, και διακηρύσσει, ως φλεγόμενη συνήγορος, την ολική επικράτηση τής προσφοράς και τής αποδοχής του πόθου στην ζωή τού κάθε ανθρώπου.

Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στο Guide της Athens Voice εδώ.

Το Σάββατο 26 Μαΐου, μετά την παράσταση, ο συγγραφέας Δημήτρης Δημητριάδης και οι συντελεστές της παράστασης θα συνομιλήσουν με το κοινό.