Με αφορμή τη συναυλία της Starovas Band στο Κύτταρο με το «Rock που δεν ξεχάσαμε», ο Δημήτρης Σταρόβας μιλάει για τη ζωή του, τις συνεργασίες του και για το πώς σε αλλάζει μια σοβαρή περιπέτεια υγείας
Είναι πάντα λίγο ύποπτη η χρήση επιθέτων με το πρόθεμα «πολύ». Ο πολυπράγμων, ο πολυτάλαντος, ο πολυάσχολος και ο πολυσχιδής είναι χαρακτηρισμοί που βρίσκουν συχνά τη θέση τους στον δημόσιο λόγο, πολλές φορές για ανθρώπους που απλώς δοκιμάζουν την τύχη τους σε κάποιες ιδέες πέρα απ’ αυτές που άπτονται της βασικής τους ασχολίας. Ο Δημήτρης Σταρόβας είναι μια διαφορετική περίπτωση και υπάρχουν ντοκουμέντα δεκαετιών που το αποδεικνύουν. Δεξιοτέχνης της ηλεκτρικής κιθάρας, ηθοποιός, παρουσιαστής και κωμικός, είναι ένας καλλιτέχνης που άφησε το στίγμα του στην ελληνική ποπ κουλτούρα των τελευταίων πολλών ετών.
Στα 62 του χρόνια, ο Δημήτρης Σταρόβας βρίσκει τους ρόλους και τις περσόνες της ζωής του σε πολλές αναφορές των φίλων του πολιτισμού. Από τους «Δέκα Μικρούς Μήτσους» και την πορεία με το σχήμα Άγαμοι Θύται, μέχρι και τη συμμετοχή του σε αγαπημένες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης. Η πρόσφατη περιπέτεια της υγείας του τον έχει αλλάξει, κυρίως σε επίπεδο αντίληψης και αξιολόγησης των μικρών και σημαντικών της καθημερινότητάς του. Θέλει να ξαναπιάσει την κιθάρα του και να νιώσει τη φλόγα της μουσικής που τον μεγάλωσε. Γι’ αυτό και στις 17 Δεκεμβρίου ανεβαίνει με το συγκρότημά του, τη Starovas Band, στη σκηνή του Κύτταρου, για να θυμίσουν και να θυμηθούν το «Rock που δεν ξεχάσαμε».
Τον συναντάμε στο Περιστέρι και στο studio όπου κάνει πρόβες με το γκρουπ. Μας υποδέχεται ευδιάθετος και καθόμαστε στην αίθουσα με τα μουσικά όργανα, χώρο που εξ ορισμού θεωρείται «εντός έδρας» για τον Δημήτρη. Οι μουσικοί της Starovas Band (Στέφανος Δημητρίου-τύμπανα, Γιάννης Γρηγορίου-μπάσο και Νίκος Σάλτας-πλήκτρα) έχουν «γράψει» πολλά χιλιόμετρα στην ελληνική σκηνή, ενώ η συναυλία στο Κύτταρο αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για όσους δεν έχουν δει από κοντά το ταλέντο του Σταρόβα στην κιθάρα. Θέλοντας να μάθουμε περισσότερα για το live, του δίνουμε την πάσα.
»Από πιτσιρικά θα έλεγα ότι με χαρακτηρίζει μια πολυχρωμία, καθώς ασχολιόμουν με διάφορα, με αποτέλεσμα να μην είμαι καλός σε τίποτα. Είμαι υποχρεωμένος να το παίξω και λίγο μετριόφρων. (γέλια) Ως κιθαριστικές επιρροές μου θα ανέφερα τον Ντέιβιντ Γκίλμουρ και τον Γκάρι Μουρ. Αυτή η φράση περί καλύτερου σε κάτι, δεν υπάρχει ουσιαστικά. Στη μουσική δεν υπάρχει κάποιο ύψος ή κάποια απόσταση να υπερβείς έναντι κάποιου άλλου. Είναι κάτι πολύ υποκειμενικό. Η μουσική κατά την άποψή μου είναι μία, καλή και κακή. Αν μέσα από ένα τραγούδι αγαλλιάζει η ψυχούλα κάποιου, ακόμα κι αν δεν μ’ αρέσει, είμαι υποχρεωμένος να το σεβαστώ. Όσο για τις συμμετοχές του live, χίλιοι καλοί χωράνε! Πρόκειται για διάφορους γνωστούς τραγουδιστές και ο στόχος μας είναι να τους ακούσει ο κόσμος όπως δεν τους έχει ξανακούσει».
Προς επίρρωση του χαρακτηρισμού του «πολυάσχολου», ο Δημήτρης Σταρόβας, παράλληλα με όλα τα υπόλοιπα, συμμετέχει στην ανατρεπτική κωμωδία «Εκείνος κι Εκείνος», στο Θέατρο Αργώ. Πρόκειται για ένα έργο που ταιριάζει κουτί στον χαρακτήρα του. Οι πρωταγωνιστές είναι δύο ωραίοι μποέμ τύποι, άνθρωποι ελεύθεροι και μακριά από την ανησυχία της ικανοποίησης των κοινωνικών συμβάσεων. Όπως δηλαδή θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τον Σταρόβα μέσα από την εν γένει καλλιτεχνική παρουσία του. Τον ρωτάμε πώς είναι να συνεργάζεσαι με έναν θρύλο όπως ο Γιώργος Κωνσταντίνου.
«Η παράσταση βασίζεται στην παλιά σειρά που προβαλλόταν στην ασπρόμαυρη τηλεόραση. Μικρός είσαι, λογικά δεν θα την πρόλαβες... Πρόκειται για ένα εξαιρετικό κείμενο. Αφορά δύο φίλους άστεγους από επιλογή. Τους υποδύονται ο Γιώργος Κωνσταντίνου κι ο Λεωνίδας Κακούρης. Εγώ και η Σοφία Μανωλάκου εμφανιζόμαστε σε διάφορες στιγμές της ζωής τους. Τη μια στιγμή είμαι αστυνομικός διευθυντής, την άλλη υπάλληλος του ΟΑΕΔ. Είναι ένα έργο που αμφισβητεί ουσιαστικά την κοινή άποψη για τη ζωή. Οι δυο πρωταγωνιστές θεωρούν πως ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε για να δουλεύει, αλλά για να ερωτεύεται, να αγαπά, να κοιτάζει τα αστέρια, να κοιμάται κάτω απ’ τη βροχή. Πράγματα που δείχνουμε να έχουμε ξεχάσει και μοιάζουν μη πραγματοποιήσιμα. Η παράσταση έχει έντονο λυρισμό και ρομαντισμό, έχει όμως στοιχεία κωμωδίας αλλά και προβληματισμού. Ο δε Γιώργος Κωνσταντίνου είναι πραγματικά αξεπέραστος. Έχω το προνόμιο να μπορώ να πω ότι είναι και φίλος μου. Συνεργαστήκαμε ξανά πριν από χρόνια, στις “Εκκλησιάζουσες”, επίσης σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ρήγα, κι έκτοτε είμαστε φίλοι. Είναι πραγματική εμπειρία να παίζεις μαζί του. Η όρεξη και η λαχτάρα με την οποία δουλεύει είναι αντίστοιχη ενός εφήβου. Και είναι 91 ετών».
Καθώς πάμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι από τα χρόνια της Θεσσαλονίκης, περνάμε πρωτίστως το τεστ καταγωγής του Δημήτρη, με την εκφορά της λέξης «μπαλαλάικα» να μην αφήνει αμφιβολίες. Λείπει πολλά χρόνια, αλλά η αγάπη για την πόλη και τις νοστιμιές της δεν λέει να ξεχαστεί, ειδικά τώρα που το πρόγραμμα διατροφής του, όπως μας λέει, έχει γίνει ιδιαίτερα αυστηρό. Η δεκαετία του 1980 ήταν μια εποχή ζυμώσεων για τον Σταρόβα, κατά την οποία συνεργάστηκε με διάφορους καλλιτέχνες, με σημαντικότερο όλων ίσως τον Νίκο Παπάζογλου.
«Δυστυχώς δεν θα πάω Θεσσαλονίκη για τις γιορτές. Έχω το θέατρο, έχω και τις εμφανίσεις στο VOX με τους Πυξ Λαξ και τον Ζουγανέλη. Δουλεύω τώρα που είμαι νέος! Είμαι 62, μην κοιτάς που έσπασα, κανονικά 31 είμαι! Με τον Παπάζογλου δε, είχαμε συνεργαστεί στα μέσα της δεκαετίας του 1980, στον δίσκο “Μέσω νεφών”. Απ’ όλους τους μουσικούς που παίζουν σε βίντεο της εποχής, δυστυχώς είμαι ο μόνος εν ζωή. Έχουν φύγει ο Νίκος ο Καπηλίδης (τύμπανα), ο Μανώλης ο Σιδερίδης (μπάσο), ο Δημήτρης ο Αραμπατζής».
Οι Άγαμοι Θύται είναι το επόμενο θέμα μας, η παρέα που εδώ και δεκαετίες έχει αφήσει το δικό της αποτύπωμα στην κωμωδία, τη μουσική και τα θεατρικά δρώμενα της χώρας. Σε μια εποχή που πολλοί από τους σημερινούς δημοφιλείς stand up comedians ήταν είτε παιδιά είτε αγέννητοι, ο Σταρόβας με τους υπόλοιπους Θύτες πήραν τα καλύτερα στοιχεία από την κλασική επιθεώρηση, παρουσιάζοντας μια σύγχρονη εκδοχή της κι ανοίγοντας νέους δρόμους για την ελληνική κωμωδία. 35 χρόνια μετά το ξεκίνημα του γκρουπ, ο Δημήτρης θυμάται:
Θέατρο, τηλεοπτικές σειρές, συμμετοχή σε ταινίες, δισκογραφία, hits, συναυλίες. Ο Δημήτρης Σταρόβας περιηγήθηκε στη βιομηχανία του θεάματος με τους δικούς του όρους, δηλώνοντας σήμερα ευγνώμων για την 40ετή πορεία του. Υπάρχουν, άραγε, απωθημένα σε μια τέτοια διαδρομή;
«Είναι πολλοί αυτοί με τους οποίους θα ήθελα να έχω συνεργαστεί, αλλά γενικά είμαι ευχαριστημένος. Βρίσκομαι με κάποιον τρόπο στα “πούπουλα”, με καλούς συνεργάτες, και πολλές φορές χωρίς να το επιδιώκω. Δεν σηκώνω ιδιαίτερα το τηλέφωνο να πω «έχω μια ιδέα», πέρα ίσως από την επικείμενη συναυλία των Starovas Band στο Κύτταρο, για το“Rock που δεν ξεχάσαμε”, όπως είναι κι ο τίτλος. Μια ζωή βρίσκομαι στα καλύτερα σχήματα και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό και ευλογημένο, καθώς έχω συνεργαστεί με σημαντικούς ανθρώπους και αντίστοιχα έχω γνωρίσει τέτοιους. Είναι πολύ σημαντικό να συναναστρέφεσαι με ανθρώπους που μια δίωρη συνάντηση μαζί τους σε κάνει να νιώθεις κι εσύ καλύτερος άνθρωπος. Μας είχε καλέσει με τον Ιεροκλή ο Μίκης Θεοδωράκης στο σπίτι του, για ανταλλαγή απόψεων και φαγητό. Είναι μια εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη. Αποκτάς συμπυκνωμένη γνώση δύο ετών σε δύο ώρες».
Μια σοβαρή περιπέτεια υγείας αλλάζει σίγουρα έναν άνθρωπο, τόσο σε επίπεδο καθημερινότητας όσο και σ’ αυτό της δημιουργίας, αν πρόκειται για καλλιτέχνη. Μια πιθανή απώλεια του momentum μπορεί να οδηγήσει μέχρι και σε κρίση ταυτότητας, ωστόσο πολλές φορές ο δημιουργός βρίσκει τη διέξοδο και αποκτά μια διαφορετική οπτική για τα πράγματα, κάτι το οποίο νομοτελειακά αποτυπώνεται και στο έργο του. Μιλώντας για το εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη, ο Δημήτρης Σταρόβας φανερώνει την οπτική που έχει αποκτήσει έκτοτε.
Με το νέο του άλμπουμ «Ανάμεσα» ανανεώνει το ελληνικό τραγούδι. Πριν βρεθεί «Ανάμεσα σε φίλους» στο Παλλάς, ταξιδέψαμε μαζί του ακούγοντας και μιλώντας
15°
