Δημήτρης Γιαννούλος: Έφυγα απ’ τον δρόμο μου

Μεγάλωσε στην επαρχία, γνώρισε τη μουσική μέσα από βυζαντινές μελωδίες, σπούδασε Οικονομικά στην Αθήνα και τελικά βρήκε τον τρόπο να λέει όσα νιώθει μέσα από τα λαϊκό τραγούδι. Ο Δημήτρης Γιαννούλος δεν εμφανίστηκε από τα social media ούτε από κάποια κλειδαρότρυπα ριάλιτι σόου. Είναι ένα νέο παιδί από τη Μυτιλήνη, με αγάπη και μεράκι για το ελληνικό τραγούδι. Μην περιμένεις κάποια ιστορία με ίντριγκα, δράμα και οσκαρικές ερμηνείες.

Κι όμως, σε μια εποχή που οι «ανερχόμενοι» εμφανίζονται ο ένας μετά τον άλλον, κουβαλώντας είτε μια δακρύβρεχτη ιστορία, είτε έχοντας χτίσει μια αστραφτερή περσόνα, υπάρχουν ακόμα τραγουδιστές που δεν χρειάζονται σενάριο για να εξηγήσουν την πορεία τους, ούτε αφήγημα για να δικαιολογήσουν την παρουσία τους. Απλώς δουλεύουν, μαθαίνουν και εξελίσσονται. Ο Δημήτρης Γιαννούλος είναι μια τέτοια περίπτωση. Ένας νέος ερμηνευτής που αντιμετωπίζει τη μουσική ως μια δραστηριότητα που δεν εγκλωβίζεται σε έναν ρόλο.

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του single, ο Δημήτρης Γιαννούλος μιλάει για το πώς αντιλαμβάνεται το λαϊκό τραγούδι, την μέχρι τώρα πορεία του και την προσπάθεια να παραμείνει αυθεντικός σε μια εποχή όπου η εικόνα προηγείται πολλές φορές της ίδιας της μουσικής.

Μεγάλωσες στη Μυτιλήνη και έπειτα ήρθες στην Αθήνα για σπουδές. Το να αφήσεις τη ζωή στην επαρχία ήταν κάτι που το φοβόσουν ή το είχες ανάγκη;

Νομίζω πως ήταν ένα συνδυασμός ανυπομονησίας και φόβου. Το νησί είχε αρχίσει να μου φαίνεται μικρό για τα όνειρα μου, ήθελα πολύ να αλλάξω παραστάσεις, να φύγω και να δω τι μπορώ να κάνω μόνος μου. Όταν μπήκα στο καράβι για Αθήνα, τότε κατάλαβα ότι αυτό ακριβώς χρειαζόμουν. Ωστόσο, ακόμα και τώρα, νιώθω ότι η μισή καρδιά μου ανήκει στο νησί. Η άλλη μισή συνεχίζει να αναζητάει το καινούργιο.

Σπούδασες Οικονομικά στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αλλά, διάλεξες τη μουσική. Το να ασχοληθείς επαγγελματικά με τα οικονομικά υπάρχει σαν plan B;
Οι σπουδές μου ήταν ένα κεφάλαιο που τίμησα, όμως, δεν μπόρεσα να το αγαπήσω όσο τη μουσική. Δε τις βλέπω σαν plan B, αλλά, σαν κάτι που μπορεί να με βοηθήσει είτε στη διαχείρηση της δουλειάς μου, είτε σε πράγματα που δεν έχω καν φανταστεί. Δεν αποκλείω τίποτα, απλώς τώρα η μουσική είναι το μόνο plan.

Μαθαίνω ότι έχεις ασχοληθεί με τη βυζαντινή μουσική, κάτι που δεν το ακούμε τόσο συχνά.
Η σχέση μου με τη μουσική ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία και συγκεκριμένα η βυζαντινή, μου έμαθε να ακούω και να αισθάνομαι, πριν τραγουδήσω. Μου χάρισε ένα ένστικτο για τη μελωδία που το κουβαλάω παντού. Η βυζαντινή μουσική δεν είναι φτιαγμένη για να εντυπωσιάσει, είναι φτιαγμένη για να αγγίξει. Αυτή η απλότητα στην έκφραση με διαμόρφωσε, τόσο στο πώς τραγουδάω, όσο και στο τι ψάχνω αισθητικά. Η φωνή δε χρειάζεται πάντα να φωνάζει για να ακούγεται.

Πώς κρατάς την ισορροπία ανάμεσα στο να είσαι φρέσκος και στο να είσαι αυθεντικός, χωρίς να σου επιβάλλονται ρόλοι;
Σήμερα όλοι νιώθουμε ότι πρέπει να «παίξουμε» μια εκδοχή του εαυτού μας. Τα πάντα έχουν γίνει εικόνα. Το μυστικό για εμένα είναι να θυμίζω στον εαυτό μου ότι αυτό που πραγματικά αγαπάω είναι να λέω ιστορίες με μουσική. Μένω πάντα σε αυτό και δε με νοιάζει τόσο τι πρέπει να προβάλλω, αλλά, τι πρέπει να πω. Η αυθεντικότητα δεν είναι στυλ, είναι η άρνηση του στυλ.

Σήμερα η μουσική διαδίδεται κυρίως μέσα από εικόνες —YouTube, social media, streaming— πόσο σημαντικό θεωρείς το βίντεο κλιπ και τη συνολική αισθητική ενός τραγουδιού;
Ο κόσμος αισθάνεται ένα τραγούδι και μέσα από το βλέμμα, όχι μόνο από το αυτί. Το βίντεο κλιπ είναι ένας τρόπος να τοποθετήσεις το κομμάτι σε ένα κόσμο, να του δώσεις ταυτότητα. Δεν είναι θέμα budget, είναι θέμα ατμόσφαιρας. Απλά να δείχνεις αυτό που θέλεις να νιώσει ο άλλος.

Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το νέο σου single «Έφυγα απ΄τον δρόμο μου», ένα αρκετά συναισθηματικό κομμάτι. Κρύβεται κάποια ιστορία από πίσω;
Το τραγούδι μιλάει για εκείνες τις μέρες που νιώθεις ότι ξεφεύγεις από τον δρόμο σου, όχι πάντα για καλό αλλά για να βρεις την αλήθεια. Στις 14 του μήνα, όπως ακούγεται και στο τραγούδι, έκανα την πιο παράξενη βόλτα μου στην Αθήνα. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς gps, χωρίς προορισμό. Έβλεπα ανθρώπους, άκουγα μουσικές. Ήταν σαν να «έφυγα απ’ τον δρόμο μου» για να βρω τον δικό μου. Όσον αφορά στο βιντεοκλίπ, κυκλοφορεί σήμερα και έγινε σε σκηνοθεσία Άκη Μπαρμπουζάνη, με γυρίσματα σε χώρους και δρόμους της Αθήνας. Νομίζω ότι φτιάξαμε ένα κινηματογραφικό αποτέλεσμα που αποτυπώνει το συναίσθημα του τραγουδιού.

Δουλεύοντας πλέον σε νυχτερινό κέντρο, βλέπεις περισσότερο νέο κόσμο να ακούει λαϊκή μουσική ή μεγαλύτερες ηλικίες;
Βλέπω ότι το λαϊκό τραγούδι έχει πια απλωθεί σε όλα τα ηλικιακά groups. Οι μεγαλύτεροι κουβαλάνε μια νοσταλγία και οι νεότεροι ανακαλύπτουν κάτι αληθινό μέσα σε αυτό. Το κοινό θέλει συναίσθημα, αυτό δεν αλλάζει ποτέ.

Ο Δημήτρης Γιαννούλος εμφανίζεται στο Cash Athens, μαζί με τη Στέλλα Καλλή και τον Νίκο Παπουτσή, δύο τραγουδιστές από τους οποίους μαθαίνει, όπως λέει, όλο και περισσότερα. Τα σχέδιά του για τους επόμενους μήνες έχουν πολλή δουλειά, νέα τραγούδια, περισσότερο live και κυρίως μια πορεία πιο προσωπική. «Θέλω ότι βγάζω να ακούγεται σαν κάτι που θα πεις “Ναι αυτός είναι ο Δημήτρης Γιαννούλος”. Να περιμένετε κάτι αληθινό».