Η συναυλία των Clan of Xymox στο Eightball, το goth και οι Γότθοι της Θεσσαλονίκης
Το Eightball στα Λαδάδικα είναι μια περίεργη μίξη CBGBs και Studio 54 με ολίγη από Metal Hammer και ασπρόμαυρη κουλτούρα σατανιστικού φανζίν. Το αγαπώ και με συγκινεί, γιατί παρότι περικυκλωμένο από τραπάδικα, μεϊνστριμάδικα κλαμπ, ταβέρνες, σαντουιτσάδικα κι όλη τη Λαδάδικα μούλτι κούλτι ό,τι να ΄ναι αισθητική, το «Οχτάρι» δίνει φωλιά σε όλα τα ανέστια πουλιά: πανκ συναυλίες, μέταλ χέντμπανγκ και φυσικά γοτθικές νύχτες. Σαν τη ρίμελ προχθεσινή με τους μαυροφορεμένους Ολανδούς ήρωες Clan of Xymox που σάρωσαν μπροστά σε ένα κοινό με μοβ κραγιόν και μπάγκι παντελόνια, δέκα αλυσίδες σε κάθε μπατζάκι.
Για όσους θεωρούν ότι νέος και ευέξαπτος Θεσσαλονικιός σημαίνει Χρήστος Χολίδης στο Markiz (βγαίνει με μπαλέτο υπερπαραγωγή αλά Μπολσόι), ή έντεχνες μίρλες της κλεφτουριάς και της προεπαναστατικής διαδικασίας στα πάρτι με μπάφους του ΑΠΘ, οι Γότθοι που πλημμύρισαν το Eightball έκαναν μια συγκινητική επίδειξη ήρεμης δύναμης. Υπάρχουν. Είναι εδώ, στα Κάστρα, στην Ευαγγελίστρια, στην τυλιγμένη με χειμωνιάτικη ομίχλη και βροχή πόλη, στη Θεσσαλονίκη των θρύλων που το χώμα της είναι ποτισμένο από ρυάκια αίματος που κύλησαν ανά τους αιώνες, στην Κασσάνδρου και την Ολύμπου των ανήλιαγων στενών. Η πόλη παρέχει το απαραιτήτο σκηνικό που απαιτείται για τη δόξα της σέχτα τους. Πέρα από πόλη των σκυλάδων, των ένδοξων γεροροκάδων, του Λεξ χιπ χοπ και της νέας σκηνής του τραπ, υπάρχει και η γοτθική ατμόσφαιρα, άσχετα αν ο ναός του Αγίου Δημητρίου είναι ορθόδοξος χωρίς απειλητικά γκαργκόιλ στα αετώματα όπως στον καθεδρικό της Πράγας να απειλούν τον διαβάτη.
Προσθέστε και τη δεκαετή οικονομική κρίση που στράτευσε μια ολόκληρη γενιά στο έρεβος και είναι ευκολοεξήγητο πώς και παντού στην πόλη κυκλοφορούν Γότθοι αυθεντικοί και όχι Emo που η ποζεριά τους εξατμίστηκε, όταν αποδείχτηκε το μιντιακά κατασκευασμένο θέμα τους. Γότθοι με σέβας στην παλιά φρουρά των Joy Division και Sisters of Mercy, αλλά και αγάπη για τη νέα σκηνή. Μπάντες σαν τους She Past Away και τους Covenant, με ήχο χαρμάνι όπου το ποστ πανκ, το ηλεκτρονικό και το νταρκ γουέιβ μπλέκονται όμορφα και ουσιαστικά ακόμα κι όταν διολισθαίνουν σε EBM, έρχονται καi ξαναέρχονται στη Θεσσαλονίκη για συναυλίες, που πάει να πει πως τεκμαίρονται τα περί υπολογίσιμης σκηνής. Έχω ξαναγράψει για τους ντόπιους Convex Model, που άνοιξαν τους Clan of Xymox, όμως δεν βλάπτει μια υπενθύμιση: Σκρολάροντας από τον Fad Gadget ως τη Λευκή Συμφωνία, στο τελευταίο τους lp (In Human Hives), οι Θεσσαλονικείς τιμούν τη γοτθική φανέλα, όπως και όλη τη βίνταζ ορθόδοξη νιουγουεβιέρα της δεκαετίας του ’80 που έθεσε και τα θεμέλια της σκηνής.
Χωρίς κάλυψη από τα τοπικά μίντια ή προμόσιον στο ραδιόφωνο, το Eightball τίγκαρε. Μόνο με αφίσες στο Nephilim της Πατριάρχου Ιωακείμ, που εμπορεύεται δίσκους, μεμοραμπίλιες και είδη γοτθικής ένδυσης πρώτης ανάγκης, και με προωθητικά φλάιερ στο Naya Piou του Ναβαρίνου, που για τους Γότθους του Βορρά είναι ό,τι πιο πολύτιμο υπάρχει για προμήθειες πρώτων υλών με ζώνες με καρφιά, σικάτη βρικολακέξ οτκουτίρ, αξεσουάρ και απίθανα επαργυρωμένα δαχτυλίδια. Συν φυσικά τη διασπορά από τις κοινότητες στα σόσιαλ που συσπείρωσαν τη φυλή, και για αυτό η νύχτα με τους Clan of Xymox ήταν όλο το καλό το νταρκ συναπάντημα.
Με το νέο του άλμπουμ «Ανάμεσα» ανανεώνει το ελληνικό τραγούδι. Πριν βρεθεί «Ανάμεσα σε φίλους» στο Παλλάς, ταξιδέψαμε μαζί του ακούγοντας και μιλώντας
Ο Ασάφ Αβιντάν μιλάει στην Athens Voice για τον νέο του δίσκο, τις δυσκολίες και όσα του έλειψαν από τις ζωντανές εμφανίσεις, λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του Floyd
