Τα νέα τραγούδια του Jack Savoretti στην επανακυκλοφορία του «Europiana», τo νέo άλμπουμ των Dehd, οι δισκογραφικές κυκλοφορίες της Record Store Day 2022.
Για κάποιους ανθρώπους, η διπλή καταγωγή είναι θείο δώρο. Ο Jack Savorettiέχει στα αυτιά του ολόκληρη την παράδοση του ιταλικού τραγουδιού, όπως γεννήθηκε ως bel canto, όπως μετασχηματίστηκε μέσα από την pop του San Remo, όπως πέρασε μέσα από τη σχέση της τρέχουσας μουσικής με την ιταλική μουσική παράδοση, όπως διαμορφώθηκε από τους singers/song writers της χώρας από τη δεκαετία του 1970 και μετά. Ταυτόχρονα, ο Savoretti ζει στην Αγγλία, κι έτσι έχει εποπτεία ολόκληρης της κίνησης της pop και του rock στη Βρετανία, όπως αυτή σχηματίζεται στη χώρα αλλά και στην Αμερική. Αν και κυκλοφορεί δουλειά του από το 2006, έπρεπε να περάσει περισσότερο από μία δεκαετία για να αναγνωριστεί και ήταν κυρίως το «Singing to Stranger», το album που τον απογείωσε το 2019, με τραγούδια όπως τα «Candlelight» και «What More Can I Do?». Όσο για το «Europiana», πρόκειται για τον περσινό πολύ καλό δίσκο, που πέρα από τη συνεργασία με τον Nile Rodgers-Chic, Sister Sledge και πολλά πολλά ακόμη, έχει τραγούδια που θα μπορούσαν να γίνουν μεγάλες επιτυχίες ένα προς ένα. Η εμφάνισή του στην Αθήνα το προηγούμενο καλοκαίρι ήταν γεμάτη ζωντάνια και δύναμη. Το «Europiana» επανακυκλοφορεί τον Μάιο σε διπλό cd με 6 επιπλέον τραγούδια. Το πρώτο από αυτά, αποκαλύφθηκε ήδη. Είναι η διασκευή του «Io Che Non Vivo Senza Te» του Pino Donaggio από το 1965, που διασκεύασε έναn χρόνο αργότερα η Dusty Springfield ως «You Don’t Have To Say You Love Me» και τραγούδησε ο Elvis Presley το 1970. Ο Savoretti το τραγουδάει και στις δύο γλώσσες και είναι βέβαιο ότι θα το κάνει πολύ μεγάλη επιτυχία στο επόμενο διάστημα.
H Fat Possum είναι η δισκογραφική εταιρεία που στη δεκαετία του 1990 δημιούργησε έναν σκληρό ήχο blues, με ονόματα όπως οι Junior Kimbrough, R.L. Burnside, Cedell Davis, και Bob Log III. Στη συνέχεια διαφοροποιήθηκε αρκετά και σήμερα κυκλοφορεί albums συγκροτημάτων όπως οι Spiritualized, οι Weather Station και οι Dehd. Οι τελευταίοι αυτοί κύριοι έρχονται από το Σικάγο, υπάρχουν από το 2015, έχουν τρεις δίσκους, ο πιο πρόσφατος από τους οποίους, το προπέρσινο «Flower οf Devotion», πήρε απίστευτες κριτικές. Τον ερχόμενο Μάιο κυκλοφορεί το «Blue Skies», το πρώτο album της αμερικάνικης μπάντας για τη Fat Possum. Οι πληροφορίες μιλούν για ένα pop album με punk attitude, έναν πολύ δυνατό δίσκο, που είναι αδύνατον να κατατάξεις στις γνωστές κατηγορίες.
Θα έχουμε αρκετό χρόνο να μιλήσουμε για τη Record Store Day, η οποία έχει οριστεί για τις 23 Απριλίου, ημέρα που συμπίπτει με το δικό μας Μεγάλο Σάββατο. Θα πούμε πολλά για εκείνη την ημέρα, αφού πρόκειται να κυκλοφορήσουν –όπως πάντα τα τελευταία χρόνια– σπουδαία πράγματα. Ανάμεσα στους δίσκους που έρχονται είναι η κυκλοφορία για πρώτη φορά του «Bloodline», ενός mini album των Gabriels, στην πραγματικότητα, του δεύτερού τους, που θα περιλαμβάνει τα τέσσερα τραγούδια που ετοίμασε το σχήμα μετά την προπέρσινη κυκλοφορία του «Love And Hate In A Different Time».
Όσοι από εμάς συγκινήθηκαν τη δεκαετία του 1980 από τις σκοτεινότερες στιγμές των Cure και δεν έτυχε να αγοράσουν σε βινύλιο το «Pornography» του 1982, η Record Store Day του 2022 θα τους το προσφέρει. Πρόκειται για ένα σκοτεινό αριστούργημα, έναν δίσκο-επιτομή του βρετανικού γοτθικού ήχου εκείνης της εποχής.
Επίσης, όσοι αγαπούν τη jazz της Δυτικής Ακτής, τον ήχο του Λος Άντζελες κατά κύριο λόγο, θα έρθουν αντιμέτωποι με ένα από τα κορυφαία albums του alto σαξοφωνίστα Art Pepper, το «Art Pepper Meets The Rhythm Section» του 1957, η οποία rhythm section αποτελούνταν από τους Red Garland, Paul Chambers και Philly Joe Jones, μουσικούς που έπαιζαν εκείνη την εποχή με τον Miles Davis.
Έργο μεικτής τεχνικής του Γιώργου Φλωράκη για τη στήλη του Σημειώσεις Ενός Μονομανούς
ΥΓ: Αν κρίνω από το «Back to the Radio», το πρώτο κομμάτι που αποκαλύπτουν οι Porridge Radio της Dana Margolin από το επερχόμενο -τον Μάιο– «Waterslides, Diving Board, Ladder To The Sky», θα έχουμε να κάνουμε με έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
7°
