Ο Γιώργος Φλωράκης γράφει για το νέο άλμπουμ των Sault που θα διατίθεται μόνο για 99 μέρες, τα βιβλία της Γιούντιτ Σαλάνσκυ, τα νέα τραγούδια των Trees Speak.
➽ Έχουν αποδείξει ότι είναι ικανοί για τα πάντα. Δεν έχουν καμία δυσκολία να κυκλοφορήσουν δύο διπλά album μέσα σε έναν χρόνο και να μπερδέψουν τους κριτικούς σε σχέση με το ποιο από τα δύο θα ψηφίσουν ως καλύτερο της χρονιάς. Είναι ικανοί να κυκλοφορούν albums με παραπλανητικούς τίτλους, όπως «5» για το πρώτο album, «7» για το δεύτερο, «Εννέα» για το πέμπτο. Αυτό το τελευταίο μάλιστα, το «Εννέα» κυκλοφόρησε σε ψηφιακή μορφή στις 25 Ιουνίου και θα διατίθεται για 99 μέρες τόσο ψηφιακά, όσο και ως προ-παραγγελία βινυλίου. Τον Οκτώβριο παύει να κυκλοφορεί ψηφιακά αλλά τουλάχιστον το βινύλιο φτάνει στα χέρια όσων το παρήγγειλαν. Οι Sault, η κολεκτίβα από το Λονδίνο εξακολουθεί να αρνείται τις συνεντεύξεις και την εμπλοκή με τα social media, εξακολουθεί να παίζει μια σπουδαία μοντέρνα soul με έντονους ρυθμούς και γυναικεία φωνητικά, εξακολουθεί να συνδέεται με κινήματα όπως αυτό του “Black Lives Matter”, εξακολουθεί να πιστεύει ότι το “Nine”, όπως και τα τέσσερα προηγούμενα albums, θα βρεθεί ψηλά στις λίστες με τα καλύτερα και αυτής της χρονιάς. Παραγωγή και πάλι by Inflo και συμμετοχές by Michael Ofo και Little Simz. “Bitter Streets” και “London Gangs” από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γράψει, και δίσκος που ακούγεται όλο και πιο σημαντικός ακρόαση με την ακρόαση.
➽ Δεν είχα ιδέα για την ύπαρξη της Γιούντιτ Σαλάνσκυ, που έρχεται από την Ανατολική Γερμανία και γεννήθηκε τα 1980. Δεν είναι μουσικός αλλά συγγραφέας, σχεδιάστρια βιβλίων και επιμελήτρια. Έχει τουλάχιστον δύο βιβλία που έχουν γίνει best seller ενώ το ένα από αυτά, ο «Κατάλογος aπωλεσθέντων» κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Αντίποδες σε μετάφραση του Γιάννη Καλιφατίδη. Η Σαλάνσκυ το λέει πεντακάθαρα και δεν μπορείς παρά να τη λατρέψεις γι’ αυτό, όπως για τον ίδιο λόγο και τηρουμένων των αναλογιών λάτρεψες και τον Προυστ: «Όπως όλα τα βιβλία, έτσι και αυτό εδώ γεννήθηκε από την επιθυμία να διατηρήσω κάτι στη ζωή, να αναπαραστήσω το παρελθόν, να θυμηθώ τα ξεχασμένα, να δώσω το λόγο σε καθετί που έχει βουβαθεί και να πενθήσω για όσα έχουν χαθεί. Η συγγραφή δεν μπορεί να ξαναφέρει τίποτε πίσω, αλλά μας επιτρέπει να βιώσουμε τα πάντα».
➽ Μη χάσεις για κανέναν λόγο το “Posthuman” των Trees Speak, ενός σχήματος από το Tucson του Texas που παίζει krautrock στο ύφος των Cluster και των Can με ολίγη από ιταλικό prog –Goblin style– και πινελιές από τους ήχους των soundtracks του Morricone και του D’ Argento. Κυκλοφορεί από τη Soul Jazz.
➽ Μάρτιος του 2013, βρίσκομαι στη Νέα Υόρκη, και όπως είναι απολύτως απαραίτητο, αρχίζω να χαρτογραφώ την πόλη ως προς τα δισκοπωλεία της. Ασφαλώς υπάρχουν τα πάντα: από λυσσασμένο crate digging μέχρι μπουτίκ, από αλυσίδες μέχρι απίθανα εναλλακτικά εξειδικευμένα μαγαζιά. Σε κάθε πόλη υπάρχουν ένα ή δύο eclectic δισκοπωλεία, αυτά που κάνουν μια πολύ σοβαρή προεπιλογή υλικού και παρουσιάζουν έναν συγκεκριμένο αριθμό ιδιωμάτων με συγκεκριμένη επιλογή δίσκων ανά ιδίωμα. Στο Μπρίστολ, για παράδειγμα, είχες το Replay, ειδικά όταν ήταν στο Haymarket, στο Λονδίνο έχεις το Rough Trade, στην Αθήνα είχες το Vinyl Microstore και πλέον έχεις μόνο το Record House στη Νέα Σμύρνη και το Rock n’ Roll Circus. Στη Νέα Υόρκη -πριν ανοίξει το Rough Trade- είχες το Other Music, που ήταν η πιο σοβαρή περίπτωση απ’ όλα. Έμπαινες χαρούμενος κι έβγαινες καταρρακωμένος. Ήταν σχετικά μικρό και είχε αποκλειστικά τους δίσκους που θα ήθελες να έχεις: αυτούς που ήξερες ότι θέλεις κι αυτούς που δεν ήξερες ότι θέλεις. Στις πέντε τρίωρες επισκέψεις είχες αποφασίσει ποιο κτηματάκι θα έβαζες υποθήκη και ξεκινούσες. Με τον τίτλο “Other Music Soundtrack” κυκλοφορεί ένα ντοκιμαντέρ σε dvd κι ένα βινύλιο με εικόνες και ήχους που βασίλευαν σ’ αυτό το σπουδαίο μουσικό σημείο του πλανήτη, το δισκοπωλείο που αναγκάστηκε να κλείσει το 2016 λόγω υπερβολικής αύξησης στο ενοίκιο.
Έργο μεικτής τεχνικής του Γιώργου Φλωράκη για τη στήλη του Σημειώσεις Ενός Μονομανούς
Υ.Γ. Ο Lloyd McNeill είναι ο αφροαμερικανός φλαουτίστας, ζωγράφος, ποιητής και φωτογράφος, που ανάμεσα σε άλλα ηχογράφησε κι ένα album με βραζιλιάνους –κατά κύριο λόγο– μουσικούς, που λεγόταν “Tori”, ήταν δισκάρα και επανακυκλοφορεί σε μερικές μέρες από τη Soul Jazz.
