Η σύλληψή του το πρωί της 16ης Ιουλίου στη Γαλλία, ξύπνησε μνήμες. Βρικόλακες, ναζιστές, «μεταλλικές» κιθάρες, μαυροντυμένα πλήθη, δολοφονίες, τρόμος. Το καλοκαίρι του 1993 τα παραμύθια της σκανδιναβικής black metal σκηνής βουτήχτηκαν στο αίμα, με πρωταγωνιστή τον Varg Vikernes. 20 χρόνια μετά, οι «συμπτώσεις» επαναλαμβάνονται. Αυτό είναι το χρονικό ενός σκοτεινού αυτοκράτορα και του μουσικού ιδιώματός του.
Δεν περιμένει κανείς να ανάψουν τα αίματα σε μια χώρα που τους θερινούς μήνες η θερμοκρασία σπανίως ξεπερνάει τους 20 βαθμούς. Το καλοκαίρι του 1989, ακριβώς 24 χρόνια πριν, τα άγουρα μούτρα των σκανδιναβών νέων που πρόβαραν Venom και Celtic Frost, αντί να τριγυρνούν στα φλιπεράδικα, πύκνωναν τις εμφανίσεις τους στο κέντρο του Όσλο. Οι φιλήσυχοι πολίτες δεν έχουν ιδέα για την ενέργεια που κρύβεται στους δίσκους που κουβαλούν παραμάσχαλα οι μαυροφορεμένοι έφηβοι και ονειρεύονται να χαράξουν μια μέρα τα δικά τους βινύλια. Ίσως να μη φαντάζονταν πως τα δικά τους αυλάκια θα δημιουργούσαν ένα μουσικό κίνημα που γέμισε με πηχτό αίμα τα νορβηγικά φιόρδ, με ζεστό χρήμα τη μουσική βιομηχανία και με κίτρινο μελάνι τις σελίδες του Τύπου.
Ο Σουηδός Per Yngve Ohlin έχει προσχωρήσει την προηγούμενη χρονιά στους Mayhem, μια μπάντα που το 1987 έχει εκδώσει σε χίλια αντίτυπα το mini-lp «Deathcrush». Αντικαθιστά τον προηγούμενο τραγουδιστή, Maniac, και με το ψευδώνυμο Dead αρχίζει να γίνεται θέμα συζήτησης στους ροκ κύκλους της πόλης για τους διαβόητους αυτοτραυματισμούς του κατά τη διάρκεια των συναυλιών του γκρουπ, που παραπέμπουν στον GG Allin. Αρχηγός και συνιδρυτής των Mayhem είναι ο νορβηγός κιθαρίστας Øystein Aarseth, που φέρει το ψευδώνυμο Euronymous.
Με θεατρικές αναφορές στους Kiss και τους Misfits, η μπάντα στα live εμφανίζεται βαμμένη με corpsepaint, λευκό και μαύρο make-up, κοτσάρει στη σκηνή κομμένες γουρουνοκεφαλές από το περίσσευμα του χασάπη και συγκατοικεί σε ένα κοινόβιο, που οι γείτονες αποκαλούν «Το σπίτι του Σατανά». Την ίδια περίοδο στο Όσλο φορμάρονται οι Darkthrone, οι Emperor και οι Immortal, ενώ ένας χαρισματικός νεαρός ονόματι Kristian Larssøn Vikernes διασχίζει συχνά την απόσταση που χωρίζει την επαρχιώτικη πόλη του Μπέργκεν από την πρωτεύουσα. Ο Vikernes συστήνεται ως Varg, γιατί έχει αναθεωρήσει το βαφτιστικό του, και διευθύνει ένα one man’s project με το όνομα Burzum. «Varg»: γλωσσικό δάνειο από ένα χαμένο νορβηγικό τύπο που σημαίνει «λύκος». «Burzum»: ο υπερθετικός βαθμός της λέξης Burz, δηλαδή «σκοτάδι». Στους Mayhem συμμετέχει ως Count Grishnackh, ως μπασίστας.
Ο Vikernes προέρχεται από μια ευκατάστατη οικογένεια. Βάφει τα ξανθά μαλλιά του με το μαύρο της πίσσας, αποστρέφεται τη ναρκοκουλτούρα ως παρακμιακή ένδειξη ηθικής κατάπτωσης, αρέσει στα κορίτσια, αφιερώνει μερόνυχτα σε μουσικά όργανα και βιβλία, καταστέλλει την κοινωνικότητά του, αδιαφορεί για το ιδεολογικό τρίπτυχο «sex, drugs & rock’n’roll», επειδή μαγνητίζεται περισσότερο από εκείνο του «σβάστικα, μολότοφ και καφρίλα». Σε ηλικία 6 ετών ζει ένα χρόνο στο Ιράκ, καθώς ο πατέρας του εργάζεται ως προγραμματιστής για λογαριασμό του Σαντάμ Χουσεΐν στην ανάπτυξη υπολογιστικών συστημάτων. Το ταραχώδες σχολικό περιβάλλον του στη Βαγδάτη και οι αντιφυλετικές πατρικές αναφορές θα θέσουν τα ακροδεξιά θεμέλια, η ισχυρή μητρική παρουσία, ένα γονικό διαζύγιο στα 12, η πρώτη του ηλεκτρική κιθάρα στα 14 και μια ναζιστική σημαία στο εφηβικό δωμάτιο συνεκτιμούνται ως τα κατασκευαστικά υλικά με τα οποία θα δομήσει το προσωπικό του μέλλον για να ξεφύγει από τα ερείπια του παρελθόντος.
Resident evil
Τα σαββατοκύριακα στο Όσλο αρχίζουν και αποκτούν ενδιαφέρον για τους νεαρούς metalheads, οι οποίοι φαίνεται να ζουν στο δικό τους κόσμο. Ετοιμάζονται να ηχογραφήσουν το πρώτο τους άλμπουμ, διαβάζουν τη λογοτεχνία του J.R. Tolkien, ενδιαφέρονται για το μυστικισμό και φροντίζουν να μεθούν τακτικά. Η σύνθεση της παρέας όμως είναι λίγο ετερόκλητη. Ο Aarseth ως μέντορας ασχολείται με θέματα προώθησης, ο Ohlin εμφανίζει συμπτώματα αυτοκτονικού ιδεασμού, ο Vikernes συμπεριφέρεται ιδιότροπα και ο ντράμερ-χταπόδι Jan Axel Blomberg, aka Hellhammer, δείχνει να είναι ο μόνος που ασχολείται με τη μουσική.
Dead, κατά κόσμον Per Yngve Ohlin. Αυτοκτόνησε στις 8 Απριλίου 1991. Ήταν απλά το «πρώτο αίμα»
Εκτός από πολλές μπίρες, στο σπίτι υπάρχουν και πολλά όπλα. Τον Απρίλιο του 1991 ο Ohlin κόβει βαθιά με μαχαίρι τις φλέβες του και τινάζει τα μυαλά του στον αέρα με μια κυνηγετική καραμπίνα ιδιοκτησίας Aarseth-με τα φυσίγγια να είναι χριστουγεννιάτικο δώρο του Vikernes. Έχει φροντίσει να αφήσει ένα σημείωμα στο οποίο αναφέρει: «Συγχωρήστε με για τα αίματα». Το ξημέρωμα θα φέρει στο φως την αυτοκτονία του Dead, ο οποίος είναι πλέον, όνομα και πράγμα, πτώμα. Ο Aarseth επιστρέφει σπίτι και αντικρίζει το θέαμα. Η πρώτη του αντίδραση είναι να επισκεφτεί το πλησιέστερο κατάστημα ηλεκτρονικών ειδών. Με την ολοκαίνουρια φωτογραφική μηχανή του απαθανατίζει τα χυμένα μυαλά του Ohlin και μετά καλεί την αστυνομία. Είναι μονάχα η αρχή. Ένα βίαιο εγκληματικό ξέσπασμα θα συγκλονίσει σύντομα την ανυποψίαστη νορβηγική κοινωνία. Η οποία φιλοξενεί στον κόλπο της αυτό που η underground κοινότητα αποκαλεί black metal.
Οι οπαδοί που ενδιαφέρονται για τις μπάντες αυξάνονται, ολοένα και περισσότεροι θαυμαστές επισκέπτονται τακτικά το Όσλο. Fanzines, tape trading, death to false metal. Το ιδεολογικό περίβλημα της σκηνής εκπέμπει βλάσφημα μηνύματα μίσους, τα οποία έχουν ως βάση τους το ναζιστικό νιχιλισμό και την παγανιστική κουλτούρα ενός κράτους που μετονομάστηκε από Χριστιανία σε Νορβηγία μόλις το 1925, γνώρισε τις Σταυροφορίες από πρώτο χέρι και επέλεξε, εκτός από τον Προτεσταντισμό, να αφομοιώσει ορθά τη μυθολογική της παράδοση. Οι ενηλικιωμένοι σατανάδες τώρα θα αρχίσουν να εκτροχιάζονται ολοένα και περισσότερο. Η αρχικά φήμη και μετέπειτα παραδοχή πως ο Aarseth εκτός από φωτογραφίες φρόντισε να πάρει και κομμάτια από το κρανίο του μουσικού του συνεργάτη για να φτιάξει χειροποίητα κοσμήματα, προσδίδει μια μυστηριώδη και μακάβρια διάσταση στα σπάργανα της σκηνής.
Ο Aarseth αντιλαμβάνεται την αγορά που ανοίγει, δημιουργεί τη δισκογραφική εταιρία Deathlike Silence και ανοίγει το δισκοπωλείο «Helvete», το οποίο εκτός από στέκι μουσικών και ακροατών φιλοδοξεί να γίνει γιάφκα. Η αμφιλεγόμενη, ως προς το μέγεθός της, οργάνωση The Black Inner Circle καλεί τους πιστούς της σε τρομοκρατικό ακτιβισμό εναντίον της θρησκείας και της τάξης. Ένα τέτοιο μαγαζί όμως δύσκολα φέρνει έσοδα. Το 1992 πραγματοποιούνται στη Νορβηγία μαζικοί εμπρησμοί εκκλησιών. Στα αστυνομικά αρχεία καταγράφονται περισσότερα από 100 περιστατικά. Η ιστορική εκκλησία του 12ου αιώνα στο Φάντοφτ γίνεται παρανάλωμα του πυρός και οι εμπρησμοί επεκτείνονται σταδιακά σε ολόκληρη την επικράτεια.
Μια εκκλησία παρανάλωμα του πυρός φιγουράρει στο περίφημο EP των Burzum, Aske
Είναι η στιγμή που ο Varg Vikernes θα αποφασίσει να παραχωρήσει μια συνέντευξη στον δημοσιογράφο Finn Bjørn Tønder της εφημερίδας «Bergens Tidende» με απώτερο σκοπό τη δημοσιότητα. Πρόκειται για μια ακροδεξιά διακήρυξη με εθνικιστικές εξάρσεις που προσπαθεί να δικαιολογήσει αλλά δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεών της. Η δημοσίευσή της προκαλεί υποψίες στις αρχές, οι οποίες ξεκινούν τη διεξαγωγή έρευνας αναγκάζοντας τον Aarseth να βάλει λουκέτο στο δισκάδικο. Ο Vikernes θα συλληφθεί και θα κρατηθεί για μία εβδομάδα εξαιτίας της τηλεοπτικής του εμφάνισης στη νορβηγική TV με μανδύα και τίτλο «εμπρηστής χεβιμεταλάς». Παράλληλα, γίνονται σχέδια για την κυκλοφορία του δίσκου των Mayhem «De Mysteriis Dom Sathanas», οι Darkthrone δίνουν συναυλία στο αναρχικό café «Strofal», στην πιάτσα ακούγεται πως ο Aarseth αρχίζει να ζητάει δανεικά από τον Vikernes για να διασώσει τις επιχειρήσεις του.
Μόνο αίμα
Είναι 1992, είναι Αύγουστος, ο μήνας γράφει 21. Ένα νέο περιστατικό έρχεται να προσελκύσει το ενδιαφέρον του κόσμου στους μακρυμάλληδες ταραξίες. Ο ντράμερ Faust των Emperor συλλαμβάνεται για το φόνο ενός ομοφυλόφιλου έξω από ένα μπαρ, κοντά στο πάρκο του Λιλεχάμερ. Η ιατροδικαστική έρευνα αναφέρει 20 μαχαιριές. Στην κατάθεσή του ισχυρίζεται πως το ερωτικό ενδιαφέρον του θύματος υπήρξε προσβλητικό για την προσωπικότητα και την αρσενική του ταυτότητα και ήταν ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο μπορούσε να αντιδράσει υπερασπιζόμενος την αντρική του τιμή. Δεν είναι ρατσιστής, δεν είναι σατανιστής. Οι δικαστές δε θα πειστούν. Θα καταδικαστεί σε φυλάκιση 14 ετών.
Εν έτει 1993 το metal, που μεσουράνησε ως είδος την προηγούμενη δεκαετία, βρίσκεται πλέον εμπορικά στα τάρταρα, το grunge ανατέλλει στον ήλιο της μουσικής βιομηχανίας από το Σιάτλ, η underground κοινότητα γράφει σε τετρακάναλα και τα μονολιθικά riff ταξιδεύουν σε προχειροφτιαγμένες κασέτες και ασπρόμαυρα φωτοτυπημένα Α4 με τα ταχυδρομεία.
Οι μάζες δεν πρόκειται ακόμα να πάρουν γραμμή τι γίνεται, οι μπάντες που βάφονται και ξύνουν τις κιθάρες πολλαπλασιάζονται σε όλη την Ευρώπη. Μια από αυτές, οι Γερμανοί Absurd, διατηρούν επικοινωνία με τον Aarseth και θα απασχολήσουν τα πρωτοσέλιδα για το φρικτό έγκλημα που θα διαπράξουν. Οι Hendrik Möbus, Sebastian Schauseil και Andreas Kirchner συναντούνται στις 29 Απριλίου με τον 15χρονο μαθητή Sandro Beyer στην πόλη Ζόντερχαουζεν. Θα τον πνίξουν ομαδικά με μία χορδή. Λίγες ώρες μετά τη δολοφονία, ο Kirchner θα επαναλαμβάνει επιληπτικά τη φράση «Σκατά! Γάμησα εντελώς τη ζωή μου», ενώ ο Möbus δηλώνει: «Κάθε λεπτό που περνάει πεθαίνει στον πλανήτη κι ένας άνθρωπος. Οπότε δε χρειάζεται να γίνεται μεγάλη φασαρία για αυτόν το φόνο».
Το ίδιο καλοκαίρι το λουτρό αίματος θα ξεχειλίσει. Στις 10 Αυγούστου, λίγες μέρες πριν την πανσέληνο, ο Varg Vikernes θα μεταβεί μαζί με τον Snorre W. Ruch, ψυχή των Thorns, από το Μπέργκεν στο Όσλο. Παραμένει άγνωστο μέχρι σήμερα τι συζητήθηκε στα 500 χιλιόμετρα που διένυσε το φορτηγάκι Volkswagen στο οποίο επέβαιναν. Είναι η περίοδος που οι ανταγωνιστικές σχέσεις του Vikernes με τον Aarseth έχουν οξυνθεί αισθητά. Ο Aarseth εξομολογείται σε μέλος των Emperor: «Θα τον σκοτώσω τον Vikernes. Θα τον απομονώσω στο δάσος και θα τον σκοτώσω με ηλεκτροσόκ». Και το στεγνό δόσιμο είναι θέμα χρόνου. Ρουφ, ρουφ, ρουφ.
Στις 3 τα ξημερώματα και μετά από έναν μεγάλο καυγά, ο Aarseth θα δεχτεί 23 μαχαιριές. Δύο στο κεφάλι. Πέντε στο λαιμό. Δεκάξι στην πλάτη. Ο νεκρός Aarseth θα αφεθεί στην εξώπορτα του σπιτιού του και ο Vikernes θα συλληφθεί μερικές μέρες αργότερα. Κατά τη διάρκεια της σύλληψής του θα βρεθεί μαζί με 150 κιλά δυναμίτιδας, με τα οποία ομολογεί πως σκόπευε να πυρπολήσει τη μεγαλύτερη εκκλησία της Νορβηγίας. Τα κίνητρα του φόνου δεν έχουν διευκρινιστεί. Στις ελεγχόμενες θεωρίες πως τα αίτια της διαμάχης ήταν οικονομικά ή περιείχαν ερωτική απογοήτευση, καθώς ο Aarseth κόρταρε επίμονα την κοπέλα του Vikernes, προστέθηκαν ανακρίβειες, ψεύδη και θηριώδεις υπερβολές. Η Ilsa ή Anghel, κατά άλλη εκδοχή, εμφανίστηκε στην ακροαματική διαδικασία με ένα μαύρο πέπλο που κάλυπτε το πρόσωπό της. Στην υπερασπιστική του γραμμή ο κατηγορούμενος υποστήριξε πως βρισκόταν σε νόμιμη αυτοάμυνα. Διατύπωσε πως το θύμα είχε σχεδιάσει να τον δολοφονήσει και να βιντεοσκοπήσει το έγκλημα προφασιζόμενος μια συνάντηση στο σπίτι του με πρόσχημα να συζητήσουν ένα επικείμενο δισκογραφικό συμβόλαιο.
2 Μαΐου 1994. Σε ηλικία 21 ετών, ο Varg Vikernes στο δικαστήριο
Σύμφωνα με την απολογία του θύτη, ο Aarseth επιχείρησε να του επιτεθεί με ένα μπουκάλι και μετά από συμπλοκή τραυματίστηκε θανάσιμα από τα θρυμματισμένα γυαλιά. Κατά τη διάρκεια της δίκης ο Vikernes κατηγορεί τους δημοσιογράφους, χαμογελά σαρκαστικά στις κάμερες τη στιγμή της ετυμηγορίας, επιβαρύνει με τον χειρότερο τρόπο την επικοινωνιακή διαχείριση της υπόθεσής του στην κοινή γνώμη. Το δικαστήριο επιβάλλει την ανώτατη ποινή φυλάκισης που προβλέπει η νορβηγική νομοθεσία, δηλαδή 21 χρόνια. Ο Snorre καταδικάζεται σε οκταετή κάθειρξη ως συνεργός, ενώ ο μπασίστας Samoth των Emperor κρίνεται ένοχος μαζί με τον Vikernes για τρεις περιπτώσεις εμπρησμού και προσβολής θρησκευτικών συμβόλων περνώντας μερικούς μήνες στο φρέσκο. Στους μήνες που ακολουθούν θα κυκλοφορήσει το πρώτο άλμπουμ των Mayhem. Ένας δίσκος για τον οποίο σκοτώθηκαν να τον βγάλουν. Και ίσως η μοναδική περίπτωση στην οποία δολοφόνος και θύμα ενώνουν τις δυνάμεις τους.
Το θρυλικό πλέον άλμπουμ των Mayhem
Η δολοφονία του Aarseth μετατράπηκε γρήγορα από γεγονός σε μύθο. Διαθέτοντας τα απαραίτητα στοιχεία, όπως παράνομες εξωκαλλιτεχνικές δραστηριότητες και κατακριτέα ιδεολογικά συνονθυλεύματα ως συστατικά στοιχεία υποκουλτούρας, έστρεψε το ενδιαφέρον του κόσμου από τη σφαίρα της μουσικής σε εκείνη της αποκλίνουσας κοινωνικής και ψυχικά διαταραγμένης συμπεριφοράς. Το 1994 τίποτα δεν είναι πλέον ίδιο. Τα υπόλοιπα μέλη των Mayhem παίρνουν αποστάσεις από την υπόθεση για να ασχοληθούν με την ύπαρξη της μπάντας, δεκάδες γραφικοί νεαροί επιχειρούν να γίνουν επίδοξοι συνεχιστές των τραγικών πρωταγωνιστών, η δισκογραφία της σκηνής ξεπερνάει τα σύνορά της χωρίς να καταφέρει ουσιαστικά να ξεπεράσει το πνεύμα της: τα δαιμονισμένα blastbeats, την απόκοσμη ατμόσφαιρα των ουρλιαχτών, τη μηδενιστική προσέγγιση της ακουστικής, το βασανισμό των μετρονόμων.
Η άνοδος και η πτώση
Αν για τα μίντια η υπόθεση έχει τελειώσει, κάτι τέτοιο δεν ισχύει για τον έγκλειστο μουσικό. Μέσα στη φυλακή ο Varg Vikernes μορφοποίησε τα πολιτικά του φρονήματα κάνοντας πολλούς να πιστεύουν πως η τιμωρία τον έκανε ακόμη πιο επικίνδυνο. Η έκδοση δύο ακόμη Burzum δίσκων σε ambient ύφος και οι συγγραφικές του δραστηριότητες κινήθηκαν σε ένα προπαγανδιστικό επίπεδο των ναζιστικών του αντιλήψεων, οι οποίες διακατέχονταν από την πίστη του στον εθνοσοσιαλισμό και σε συγκεχυμένα παγανιστικά ιδεολογήματα. Το 1996 με όψη γερμανού αξιωματικού της Βέρμαχτ αποκηρύσσει τις μουσικές δουλειές των Burzum, σημειώνοντας πως «τόσο η pop όσο και το metal είναι νεγροειδείς φόρμες και όλο το rock’n’roll βασίζεται στη νέγρικη μουσική».
Σε συνέντευξή του παρατηρεί αναφορικά με τις συνθήκες διαβίωσής του πως αναγκάζεται να μοιράζεται ένα κελί με άλλους «δώδεκα βρομιάρηδες μουσουλμάνους», ενώ, όταν οι συντάκτες των ρωτούν για τον μακαρίτη Aarseth, εκείνος τον αποκαλεί «ποντικό». Ο Vikernes θεωρεί εαυτόν πολιτικό ακτιβιστή, επιμελείται τις εκδόσεις Norsk Hedensk Fronk του Νορβηγικού Παγανιστικού Μετώπου και στρατολογεί θεωρητικώς υποψήφιους άρειους εθνοσοσιαλιστές. Αν και του έχουν στερηθεί τα περιουσιακά δικαιώματα κι έχει τη δυνατότητα να συντάσσει μόνο κείμενα, χειρίζεται ολόκληρο το back-catalogue της δισκογραφικής του εταιρίας, Cymophane, μεταβιβάζοντας τα εμπορικά δικαιώματα στη μητέρα του. Η ίδια εταιρία θα πωληθεί αργότερα σε επιφανές μέλος του ακροδεξιού πολιτικού στερεώματος.
O Varg Vikernes στο δικαστήριο το 1997
Μια σειρά μανιφέστων στην ιστοσελίδα του και το βιβλίο «Vargsmål» με το απαύγασμα της κοινωνικοπολιτικής του θεώρησης τυπώνεται με εξώφυλλο τα νορβηγικά χρώματα και το φασιστικό σταυρό. Δηλώνει για τον Σατανισμό πως είναι άλλη μια πλευρά του Χριστιανισμού και, ως παγανιστής, χαρακτηρίζει όλες τις θρησκείες ως μια ανίατη μάστιγα τύπου HIV που σκοτώνουν το πνεύμα. Προσπαθεί να αποφύγει την έννοια «ναζί» λέγοντας πως είναι Οντινιστής. Η κοσμοθεώρησή του βέβαια ταυτίζεται απόλυτα με χιτλερικές αντιλήψεις και στην πραγματικότητα προμοτάρει το βιβλίο του ως το δικό του «Mein Kampf».
Το 2000 τερματίζει τη μουσική του δραστηριότητα και επικαλείται την άγνοια του κοινού ως επιχείρημα στην κριτική που του ασκείται για την καλλιτεχνική του απομόνωση. Στο σωφρονιστικό ίδρυμα του Τόνσμπεργκ θα προσφέρει εθελοντική εργασία κατασκευάζοντας λαμπτήρες. Παράξενο για έναν σκοτεινό τύπο. Έχοντας τη δυνατότητα να αποφυλακιστεί πρόωρα χάριν ευεργετικής διάταξης που προβλέπει ο νόμος, αρνείται την αποφυλάκιση με όρους αναστολής, αντιδρώντας στην τροπολογία που ψηφίζει το κοινοβούλιο για αύξηση του ορίου της σχετικής διάταξης από 12 σε 14 χρόνια. Οι πράξεις του όμως προδίδουν πως έχει μετανιώσει για το ψυχικό σθένος που έχει επιδείξει.
Στο κελί της φυλακής
Το 2003 συλλαμβάνεται στην προσπάθειά του να αποδράσει με τη βοήθεια της μητέρας του, Lene Bore. Στην κατοχή του βρίσκονται ένα αυτόματο AG3, 700 σφαίρες, διάφορα μαχαίρια διαβίωσης, μια ασφυξιογόνα μάσκα, συστήματα ενδοεπικοινωνίας και μια πυξίδα. Ο δρόμος του τον οδηγεί αυτή τη φορά στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Τρόντχαϊμ για τα επόμενα 6 χρόνια.
Το 2009 αποφυλακίζεται έχοντας εκτίσει τα 15 από τα 21 χρόνια της ποινής που του επιβλήθηκε. Η αποφυλάκισή του συνέπεσε με την προβολή του ντοκιμαντέρ «Until The Light Takes Us» των Audrey Ewell και Aaron Aites, που παίχτηκε σε διεθνή φεστιβάλ, πραγματευόμενο την ιστορία του νορβηγικού ακραίου ήχου και φιλοξενώντας προσωπικές συνεντεύξεις όλων των εμπλεκομένων.
Θα ζήσει ελεύθερο πουλί;
Η «επανένταξη» του Vikernes στην κοινωνία θα αποβεί παραγωγική για την ετικέτα Burzum καθώς από το 2010 μέχρι σήμερα κυκλοφόρησε πέντε άλμπουμ. Ξαναθυμήθηκε το black metal-με τους πικρόχολους να ισχυρίζονται πως επιδίωξε μια καλή εξαργύρωση όλων όσων προηγήθηκαν-πειραματίστηκε με ambient φόρμες. Έχοντας αποκαλύψει στα τελευταία χρόνια της φυλακής πως έχει μια κόρη, γεννηθείσα το 1993, θα επιλέξει ως τόπο κατοικίας μια μικρή φάρμα στην περιοχή Τέλεμαρκ για να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του με τη συμβία του και το γιό που απέκτησε μαζί της το 2007. Αργότερα θα μετακομίσουν στο Λιμουζέ της Γαλλίας. Ποστάροντας φέτος στις 27 Απριλίου το τελευταίο-κατά δήλωσή του-metal τραγούδι ως συνθέτης με τίτλο «Back To The Shadows», θα επιχειρήσει να βάλει μία τελεία στις ατέρμονες συζητήσεις των οπαδών και του Τύπου για τα μουσικά «πισωγυρίσματά» του. Το πρόσφατο άλμπουμ «Sôl Αustan, Mâni Vestan» που κυκλοφόρησε το Μάιο προτιμά τις ambient, neofolk και ελαφρώς space διαδρομές.
Από την πρώτη μέρα της αποφυλάκισής του μέχρι σήμερα δεν σταμάτησε τις συγγραφικές του δραστηριότητες. Τόσο μέσω της ιστοσελίδας των Burzum όσο και του προσωπικού ιστολογίου «Thulean Perspective» που ξεκίνησε τον φετινό Ιανουάριο. Μαζί με την γυναίκα του θα «τρέξουν» και την ιστοσελίδα «Ancestral Cult». Μαζί «έτρεξαν» και τα φώτα της δημοσιότητας κατά την σύλληψή του.
Όπως μετέδωσε το RTL, o Vikernes συνελήφθη το πρωί της 16ης Ιουλίου κοντά στην πόλη Σαλόν Λα Τουρ, μια κοινότητα στο νομό Κορέζ στην κεντρική Γαλλία ως ύποπτος για μακελειό που είχε στα σκαριά. Ο 40χρονος Νορβηγός συνελήφθη από τη γαλλική υπηρεσία πληροφοριών DCRI που αναφέρεται απευθείας στο υπουργείο Εσωτερικών της χώρας. Ερευνώντας σπιθαμή προς σπιθαμή την φάρμα-καταφύγιο, στην οποία ζει με τα τρία του παιδιά, για εκρηκτικά και όπλα, οι αρχές μελετούν όλα τα ενδεχόμενα. Αιτία; Η σύζυγός του, γνωστό ακροδεξιό στέλεχος και μέλος σκοπευτικής λέσχης, αγόρασε προ εβδομάδων τέσσερις χαριτωμένες καραμπίνες. Ανησυχητικός συντελεστής στην εξίσωση; Ο Vikernes επιπλέον υπήρξε ένας από τους 530 υποστηρικτές που έλαβαν το μανιφέστο 1518 σελίδων του Anders Breivik, υπεύθυνου για τη βομβιστική επίθεση στο κέντρο του Όσλο στη Νορβηγία τον Ιούλιο του 2011 και της επίθεσης με όπλο στο νησί Ουτόγια που είχε αποτέλεσμα τον θάνατο 77 ανθρώπων, λίγες ώρες πριν προβεί στις αποτρόπαιες πράξεις του.
Τα μίντια έχουν σπεύσει να συνδέσουν ήδη τους δύο άνδρες, με τον Varg ωστόσο να έχει αναρτήσει μέσα στο 2012 την εξής δήλωση για τον Breivik: «Το μόνο που έχω να πω είναι πως εύχομαι να αυτοκτονήσεις. Δολοφόνησες περισσότερους Νορβηγούς από ότι έκανε ολόκληρος ο μουσουλμανικός πληθυσμός στη Νορβηγία τα τελευταία 40 χρόνια και ισχυρίζεσαι πως είσαι Νορβηγός εθνικιστής και πατριώτης (μαζί με τους Εβραίους αφέντες σου) εναντίον του Ισλάμ, για να μας προστατεύσεις εναντίον των εγκλημάτων τους; Λυπάμαι που το λέω, αλλά έκανες ένα μεγάλο λάθος».
Συχνά-πυκνά στο διαδίκτυο οι φήμες οργιάζουν πως η ιστορία του Vikernes θα πάρει πολύ σύντομα τον δρόμο για κάποιο χολιγουντιανό σενάριο. Άραγε θα καταφέρουν να ξεδιαλύνουν τις χαοτικές πτυχές αυτής της ιστορίας; Αν δηλαδή εκείνο το καλοκαίρι, την καταραμένη νύχτα της 10ης Αυγούστου, που έσφαξε 23 φορές τον αλλοτινό συνοδοιπόρο του διαπράττοντας μια ανθρωποκτονία, ήθελε να εξαφανίσει κάποιο μυστικό. Δύσκολα θα μάθουμε. Ο ένας φρόντισε να το πάρει μαζί του στον τάφο. Ο άλλος σφράγισε τα χείλη του με σιωπή.
Ο Varg Vikernes σήμερα
Satan Rir Media: ένα ντοκιμαντέρ για τα συγκλονιστικά γεγονότα της Νορβηγίας
Until The Light Takes Us: ένα φιλμ με τις μαρτυρίες του Varg Vikernes και των υπόλοιπων πρωταγωνιστών
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
10°
