H Janelle Monáe είναι μια queer πριγκίπισσα από άλλο πλανήτη

Η νέα ηρωίδα της ποπ έχει μια ζωή που θυμίζει ταινία επιστημονικής φαντασίας. Έντεκα χρόνια μετά το EP «Metropolis: Suite I (The Chase)» που είχε αρκετή έμπνευση από το φιλμ του Φριτς Λανγκ, η αφροαμερικανίδα τραγουδίστρια, ηθοποιός και μοντέλο που άφησε το Κάνσας και τις μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ για να κυνηγήσει τα όνειρά της στη Νέα Υόρκη, φιγουράρει στο εξώφυλλο του Rolling Stone, κάνει επιτυχία με το νέο της άλμπουμ «Dirty Computer» και απελευθερωμένη από τα ταμπού μιλά ανοιχτά για τις σεξουαλικές της προτιμήσεις και εκφράζει τις πολιτικές της απόψεις.

Η κόρη μιας επιστάτριας κι ενός φορτηγατζή-που πάλευε με την εξάρτησή του από το κρακ-μεγάλωσε στο εργατικό προάστιο του Κιντάρο με 50 πρώτα ξαδέρφια και μεταμορφώθηκε σε ένα ανδρόγυνο σύμβολο με πολλές sci-fi αναφορές και δεν την ψώνισε από τη δημοσιότητα. Γιατί η Janelle Monáe Robinson θα ακουστεί πολύ αυτό το καλοκαίρι;

Ανανεώνοντας την κουρασμένη R&B και soul με funky κολλητικούς ρυθμούς, ζωηρά χρώματα, cyber αισθητική και στίχους που μιλάνε για κάτι περισσότερο από την αναρρίχηση στην κορυφή, κάνει σίγουρα τους ήρωές της να επιδοκιμάζουν από αυτόν ή τον άλλο κόσμο: τον Prince-με τον οποίο πρόλαβε να συνεργαστεί στο «Make Me Free» αποκτώντας ένα synth groove που της έγραψε και ήταν ο πρώτος άνθρωπος που έλαβε την πρώτη κόπια του πρώτου της άλμπουμ, τον Στίβι Γουόντερ που της έδωσε ένα κιθαριστικό riff στο τελευταίο της, τους Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, Παμ Γκριρ, Τίνα Τέρνερ, Λουπίτα Νιόνγκο και Ντέιβιντ Μπόουι.

Μικρή ονειρευόταν να μοιάσει στη Ντόροθι Γκέιλ από το «Μάγο του Οζ», μεγαλώνοντας και φτάνοντας στη Νέα Υόρκη σπούδασε δραματική, μετακομίζοντας το 2001 στην Ατλάντα θα γνωρίσει τον BigBoi των Outkast που θα της αλλάξει τη ζωή. Hey ya! Κορίτσι με επιχειρηματική σκέψη θα ιδρύσει τη Wondaland Arts Society μαζί με άλλους νεαρούς καλλιτέχνες που σκέφτονταν όπως αυτή, θα τραγουδήσει στο έκτο και τελευταίο άλμπουμ «Idlewild» των Outkast το 2006, θα τραβήξει στο MySpace την προσοχή του ράπερ μεγιστάνα με τα πολλά βραβεία και ονόματα Sean Combs, Puff Daddy, Puffy, P. Diddy και Diddy, υπογράφοντας στη δισκογραφική του εταιρία Bad Boy Records.

Στο πρώτο της άλμπουμ «The ArchAndroid», το 2010, κέρδισε την υποψηφιότητα Grammy, στο δεύτερο «The Electric Lady», το 2013, σκόραρε 82/100 στο απαιτητικό Metacritic και ενσωμάτωσε τα hip hop soul, funk, gospel, jazz και rock ακούσματά της, αυτή τη χρονιά το καλό τρίτωσε και το «Dirty Computer» συνοδεύτηκε με ένα φιλμ 46 λεπτών όπου πρωταγωνιστεί η cyborg περσόνα της Jane 57821.

Η συμφωνία προβολής του άλμπουμ στα διαφημιστικά τρέιλερ των κινηματογραφικών προβολών του «Black Panther» την έκανε ακόμα περισσότερο γνωστή φτάνοντας στην έκτη θέση του Billboard 200.

Οι κινηματογραφικές της ερμηνείες στο οσκαρικό «Moonlight» και το «Hidden Figures» έδειξαν τις υποκριτικές της ικανότητες. Η επιλογή του «Hum Along and Dance (Gotta Get Down)» στο σάουντρακ της τηλεοπτικής σειράς «The Get Down» του Netflix την έβαλε σε ακόμα περισσότερα ηχεία.

Πώς είναι να είσαι μια queer έγχρωμη γυναίκα στην Αμερική; Αμετάφραστα «I consider myself to be a free-ass motherfucker» δηλώνει η ίδια, αφιερώνοντας τα 14 τραγούδια του άλμπουμ της στις γυναίκες και τις σεξουαλικές ταυτότητες. «Πολύ από αυτό το άλμπουμ είναι μια αντίδραση σε όσα ακούω στην οικογένειά μου να λέγονται» εξομολογείται. Όπως; «Όλοι οι γκέι θα καούν στην κόλαση».

Μεγαλωμένη σε περιβάλλον Βαπτιστών, έχει διαβάσει αρκετά τη Βίβλο και πιστεύει μόνο «στο Θεό της Αγάπης». Αναγνώστρια των Άλντους Χάξλεϊ, Ισαάκ Ασίμοφ, Οκτάβια Μπάτλερ, Τζιμ Κόλινς και Μάλκομ Χ, προβάλλει τη σημασία της λογοτεχνίας στις ζωές των ανθρώπων και αναφέρεται όταν την ρωτούν στα αγαπημένα της βιβλία.

Οι συνεργασίες της με άλλες νέες ενδιαφέρουσες φωνές, όπως η Estelle και η Erykah Badu, η συναυλία υποστήριξης που έδωσε για τον Μπαράκ Ομπάμα, η ομιλία της στην τελετή αποφοίτησης του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, είναι μερικές αποδείξεις πως δεν αρκείται στην εφήμερη διασημότητα και τα νούμερα. Κι επειδή, το 32χρονο κορίτσι δεν ξεχνά ποτέ την επιστημονική φαντασία, το Μάιο του 2017 «πέρασε» από την τηλεοπτική σειρά «Ηλεκτρικά Όνειρα: Ο Κόσμος του Φίλιπ Κ. Ντικ» με παραγωγό και πρωταγωνιστή τον υποψήφιο για Όσκαρ Μπράιαν Κράνστον.

Η κοσμοθεωρία της και η σχέση της με την επωνυμία δεν θυμίζουν πολύ το στιλάκι της καριόλας που υιοθετούν πολλές συνομήλικές της. «Οι άνθρωποι που σέβομαι και θαυμάζω από τους γονείς μου, μερικοί από τους μεγαλύτερους ήρωές μου, δεν ήταν τέλειοι. Έκαναν λάθη. Με ενθάρρυναν πάντα να είμαι καλύτερη από αυτούς. Η δουλειά μου είναι να ενθαρρύνω κάποιον που με κοιτάζει ως παράδειγμα να είναι καλύτερος από μένα» έχει εξηγήσει.

Στην εποχή που η χαζολογία και το απολιτίκ εκλαμβάνονται ως επανάσταση, σχημάτισε την οργάνωση «Hell You Talmbout» το 2015 απαιτώντας τη δημοσιοποίηση των ονομάτων των έγχρωμων Αμερικανών που έχουν πέσει θύματα ρατσιστικής βίας και αστυνομικής αγριότητας. Σχημάτισε και μια ακόμα, την «Fem the Future», πριν γίνει μόδα το κίνημα #MeToo διεκδικώντας ίσες ευκαιρίες για τις γυναίκες στη μουσική βιομηχανία.

Είναι αυτό το πλάσμα η επόμενη σταρ του γενναίου νέου κόσμου; Η πραγματικότητα τη βρίσκει εκτός από τις πρώτες θέσεις των charts και τη μεγάλη περιοδεία της για το «Dirty Computer», να παίζει προσεχώς στο φιλμ επιστημονικής φαντασίας «The Women of Marwen» που ετοιμάζει ο Ρόμπερτ Ζεμέκις. Τι γυναίκα είναι αυτή;