Με μία ποιητική εισαγωγή με βαθυστόχαστα μηνύματα, άνοιξε το κλείσιμο μιας σειράς εμφανίσεων των «Χαΐνηδων» στο Σταυρό του Νότου, ο Δημήτρης Αποστολάκης. Εξηγώντας μας πως «μόνο έτσι έχει νόημα μία βραδιά, μόνο όταν έχει επίφαση αιωνιότητας», μας παρότρυνε να βρούμε θέματα προς συζήτηση, να στοχαστούμε σχετικά με έννοιες και καταστάσεις. Σαν άλλος δάσκαλος, έπαιξε με τις λέξεις και μας προβλημάτισε, ενώσω το κοινό παρακολουθούσε αποσβολωμένο.
Κι ύστερα, αφότου μας είχε ήδη βυθίσει στις σκέψεις μας, ξεκίνησε το μουσικό ταξίδι. Πρώτη στάση στον Κάτω Κόσμο, όπου συναντήσαμε τον «Ορφέα» που είχε κατέβει για να συναντήσει την αγαπημένη του, Ευριδίκη. Εν συνεχεία, μουσικές περιπλανήσεις με τη φωνή της Σπυριδούλας Μπάκα, της αέρινης ύπαρξης με την μελωδική χροιά, που συντρόφεψε και συντροφεύει το αντροκρατούμενο συγκρότημα, στη θέση της Μαρίας Κώτη.
Μουσικά ταξίδια και «συνταγές μαγειρικής», από «μάγους» της μουσικής παράδοσης. Δημήτρης Ζαχαριουδάκης και Μιχάλης Νικόπουλος μας ταξίδεψαν στα «Εφτά ποτάμια», όπου συναντήσαμε τον «Ακροβάτη».
Κι έπειτα, ακούσαμε για τις ανθρώπινες σχέσεις από τον μεγάλο αυτό ρήτορα, από τον καθηλωτικό αυτό ποιητή, τον Δημήτρη Αποστολάκη.
«Είμαστε ακτίνες ενός τροχού. Εκεί που μπαίνει ο τροχός, εκεί που συναντιούνται οι ακτίνες, είναι οι σχέσεις μας. Μουσική παίζουμε καιρό. Όμως, ο τόπος συνάντησης πάντοτε είναι οι σχέσεις μας με τους άλλους».
Με τούτα τα λόγια, και με τον ήχο του λαούτου του Μιχάλη Νικόπουλου, της κιθάρας του Δημήτρη Ζαχαριουδάκη, της λύρας του Δημήτρη Αποστολάκη, των κρουστών του Τάκη Κανέλλου, αλλά και των πνευστών του Κωνσταντή Πιστιόλη, ο οποίος θα αποτελέσει την έκπληξη της βραδιάς, θα περιπλανηθούμε στη μουσική και τις λέξεις. Θα στοχαστούμε για τον πόλεμο, τον οποίο θα μάθουμε πως υποστηρίζουν ο Νίτσε και ο Ηράκλειτος, ενώ θα ακούσουμε «Το τραγούδι του πολέμου». Κι ύστερα, για το κλείσιμο, θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε την «Τίγρη» μέσα μας. Εκείνη την «τίγρη» που όλοι αγαπάμε μουσικά, κι ας προβληματίζει το νου η ύπαρξή της. Εκείνη την «τίγρη» που ζει στο παρόν.
Γιατί, όπως μας θα μας πει και ο Δημήτρης Αποστολάκης, «Δεν υπάρχει δράση στο παρελθόν και το μέλλον. Μόνο στο παρόν. Γι’ αυτό αγιάστε το παρόν. Το παρελθόν και το μέλλον προσπαθούν να κλέψουν σκέψεις από το παρόν».
Η μυσταγωγική αυτή βραδιά θα κλείσει, αφήνοντάς μας με εγκαρτέρηση μέχρι την επόμενη και ένα κεφάλι γεμάτο σκέψεις, για το «παρόν» - θέμα το οποίο τέθηκε προς συζήτηση από την προηγούμενη τους εμφάνιση, τον «πόλεμο», και πολύ περισσότερο την «τίγρη μέσα μας», αποτελώντας αναμφίβολα, μία από εκείνες τις βραδιές «με επίφαση αιωνιότητας».
Ο κύκλος των εμφανίσεων των Χαΐνηδων στο Σταυρό του Νότου, μπορεί να έκλεισε, ωστόσο, οι μουσικές δε σταματάνε.
Οι Χαΐνηδες ανανεώνουν το ραντεβού τους με το κοινό με εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα και χαρίζουν στοχασμούς και μελωδίες. Πύργος, Πάτρα, Θεσσαλονίκη και αρκετές ακόμα στάσεις αναμένεται να ανακοινωθούν εντός των επόμενων ημερών.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
14°
