Είναι το 1991. Έχω σπυράκια ακμής. Έχω μια σάκα με σχολικά που δεν την ανοίγω ποτέ, προβλήματα με τις κοπάνες και μια 90άρα TDK που την ετοίμασα αποβραδίς για να σκοτώσω την ώρα μου στο walkman, (μπαταρίες κολλημένες με σελοτέιπ, το κουμπί του eject χαλασμένο), ωσότου το ΚΤΕΛ Κατερίνης να φτάσει Θεσσαλονίκη. Η κασέτα περιέχει Ramones, Stooges, Cramps, 60’s punk, Modern Lovers, Saints, Johnny Thunders & The Heartbreakers, Screamin’ Jay Hawkins.
Έχω γάλα Milco, ενάμιση χιλιάρικο για να ξοδέψω στο «Music Maniac», του Τζο και του Θόδωρου, και σε λίγο θα γνωρίσω την μπάντα που πρόκειται να γεμίζει όλες τις μελλοντικές μου κασέτες. Ο δίσκος λέγεται «Crypt Style», περιέχει 17 τραγούδια σε λιγότερη από μισή ώρα και στο οπισθόφυλλο γράφει «punk rock», που είναι το μόνο που με νοιάζει.
Είναι χειμώνας ή μπορεί και άνοιξη του 2003. Έχω κατέβει από το ΚΤΕΛ Αττικής, είμαι στη θέση του συνοδηγού σε ένα πράσινο Suzuki Ignis και έχω τα νεύρα μου γιατί δε μπορούμε να βρούμε θέση κοντά στο «Gagarin». Παρκάρουμε χιλιόμετρα μακριά από τη συναυλία και διασχίζουμε γοργοπόδαρα τη Λιοσίων με το μυαλό γεμάτο μαύρες σκέψεις: τι κι αν τα εισιτήρια έχουν ξεπουλήσει; Αν το μέρος είναι πίτα; Ας πάει στο διάολο, θα δοκιμάσουμε την τύχη μας στην πόρτα.
Το «Damage» του 2004 ήταν η τελευταία τους δισκογραφική κατάθεση, ενώ το «Jukebox Explosion», (2007) υπήρξε ένα ελαφρά μεταμφιεσμένο best of, ανθολογώντας την επιμέρους ιστορία του τρίο φτιαγμένη από b-sides και σπανιότητες, μια τρομερή φιέστα που γεφύρωνε όλες τις περιόδους του γκρουπ χωρίς καμιά να επισκιάζει την άλλη. Πέρασε καιρός έκτοτε, και παρά τις αναλγητικές ροκαμπίλι ωραιάδες των Heavy Trash, φτάσαμε να πιστεύουμε ότι το καθαυτού σπενσερικό σχήμα κήρυξε φαλιμέντο.
Ευτυχώς όχι. Στις 18 Σεπτεμβρίου κυκλοφορεί το «Meat and Bone», φιλοξενώντας τις πρώτες ηχογραφήσεις της μπάντας εδώ και μια οκταετία, ενώ το «Black Mold» είναι ο προπομπός του άλμπουμ, το οποίο οι JSBX ήδη περιοδεύουν στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Μια παρέκκλιση σε δράση, οι Blues Explosion είναι το τελευταίο αμερικάνικο b-movie, ένα πρότζεκτ σε εξέλιξη, το οποίο μπορεί να μη βρίσκεται στο απόγειο της φήμης του, γιατί σήμερα η ρετσινιά του «μπλούζμαν» είναι ίσως η χειρότερη που μπορεί να σου τύχει, αλλά που παραμένει δικαιωματικά το πιο καυτό φυσερό του ροκ εν ρολ, με ιδρωμένα τσουλούφια, γοφούς να τρέμουν και ακόρντα που τσιρτσιρίζουν.
Με το νέο του άλμπουμ «Ανάμεσα» ανανεώνει το ελληνικό τραγούδι. Πριν βρεθεί «Ανάμεσα σε φίλους» στο Παλλάς, ταξιδέψαμε μαζί του ακούγοντας και μιλώντας
Ο Ασάφ Αβιντάν μιλάει στην Athens Voice για τον νέο του δίσκο, τις δυσκολίες και όσα του έλειψαν από τις ζωντανές εμφανίσεις, λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του Floyd
13°
