Η εμπειρία ενός φεστιβάλ είναι δύσκολο να περιγραφεί με εικόνες ή λέξεις. Κάθε φορά που ταξιδεύω σε ένα μουσικό φεστιβάλ –κάτι που κάνω από το 1985– ζω κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο. Έχω πάντα αυτή την αίσθηση ενός προσκυνήματος. Μια φυλή, μια «σέχτα», μια «θρησκεία» που προσέρχεται, όπως άλλοι πάνε στη Μέκκα ή στα Ιεροσόλυμα, στο Μαρακανά ή στο Old Trafford. Κάτι με συνδέει με όλους αυτούς, αν και τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο με ενοχλούν αυτοί που προσέρχονται απλώς για να είναι εκεί και στην ουσία περνάνε την ώρα τους μιλώντας στο κινητό, στέλνοντας sms, χαχανίζοντας με την παρέα τους, χωρίς ούτε ένα λεπτό αφοσίωσης.
Όμως δεν παύει να είναι μια συγκέντρωση μιας φυλής, μια τελετουργία που επαναλαμβάνεται με τον ίδιο –σχεδόν– τρόπο σε πολλά σημεία της γης. Πολλά συγκροτήματα, πολλές σκηνές, πολύ τρέξιμο από το ένα σημείο στο άλλο, κρύο, βροχή, λάσπες και πολύ κόπος. Μια κούραση που σε καταβάλλει όσο περνάει η ώρα, καθώς μετακινείσαι διαρκώς από σκηνή σε σκηνή με ένα χαρτί στο χέρι για να προλάβεις να ρουφήξεις όσο το δυνατόν περισσότερα και στο τέλος είσαι πάντα «χαμένος» καθώς έχεις δει ένα πολύ μικρό μέρος από όσα έχουν συμβεί.
Το φετινό Primavera ήταν και πάλι χορταστικό και πλήρες, 150 συγκροτήματα σε 12 σκηνές είναι ένα υπερπληθωριστικό νούμερο με το οποίο δεν μπορείς να αναμετρηθείς. Τα όρια της αντοχής μου έφταναν τις 7 ώρες τη μέρα, πριν νικηθώ από την κούραση και εγκαταλείψω ρίχνοντας λευκή πετσέτα. Να λοιπόν 20 εικόνες από όσα είδα και άκουσα.
Το διαστημόπλοιο του Primavera απογειώνεται επιτυχώς
H PJ Harvey ιερουργεί ως μάγισσα και ξωτικό που δεν είναι του κόσμου τούτου. Εδώ επικαλείται τα πνεύματα που ευχαρίστως προσήλθαν να της συμπαρασταθούν.
Η τραγουδίστρια των Savages προσπάθησε πολύ να κερδίσει ένα μάλλον χλιαρό κοινό.
Η κιθαρίστριά τους όμως δείχνει πάντα ένα άλλο επίπεδο και είναι πολύ cool.
Ο πολύχρωμος και πολυδιάστατος ήχος των Tortoise φανέρωσε τις «παικτικές» τους ικανότητες.
O J Mascis των Dinosaur Jr. ξεχωρίζει από παντού.
Ενας τρόπος να αποφεύγω το πλήθος. Η σκηνή που ετοιμαζόταν για το επόμενο γκρουπ, πρόβαλε στις οθόνες αυτό που συνέβαινε απέναντι. Εδώ οι Explosions in the sky, που θα τους δούμε κι εδώ το φθινόπωρο.
Όπως και ο ήχος της κιθάρας του. Πόσοι κιθαρίστες έχουν πια προσωπικό ήχο;
Ο Κάρπεντερ βρήκε απασχόληση για τα γεράματα.
Οι λίγες world music εμφανίσεις είχαν αναπάντεχα πολύ κόσμο που είχε και συμμετοχική διάθεση. Εδώ οι Orchestra Baobab.
Οι Last Shadow Puppets, που θα εμφανιστούν και στο Rockwave, είναι διασκεδαστικοί αλλά μέχρι εκεί.
O Alex Turner αυτοσαρκάζεται επί σκηνής ως «κρούνερ» ερμηνευτής.
Μία από τις 12 σκηνές. Μερικές βλέπουν θάλασσα, όλες παίζουν σχετικά χαμηλά για να μην μπερδεύονται οι ήχοι σε αυτό το βιομηχανικό πάρκο αλλά οι σπόνσορες με τα περίπτερά τους που παίζουν άσχετα, χαλάνε την ατμόσφαιρα, κυρίως όμως την χαλάνε όσοι είναι εκεί χωρίς να είναι, ασχολούμενοι με τα κινητά τους.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
7°
