Κινηματογραφος

Κριτική ταινίας: Άμστερνταμ (Amsterdam)

Αμερικανικές θεωρίες συνωμοσίας made in Amsterdam

ΤΕΥΧΟΣ 847
02.11.2022, 17:30
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Eπιλογές

2ο Forum ATHENS VOICE | Οι Αρετές του 21ου αιώνα: Ανθεκτικότητα

Ελλαδα 2ο Forum ATHENS VOICE | Ανθεκτικότητα

A.V. Team

Life in Athens Ο Voice 102.5 live από το μετρό Συντάγματος σε χριστουγεννιάτικο mood

A.V. Team

Γιάννης Τσουμαράκης (Πολυνείκης), Γιώργος Ζιάκας (Ετεοκλής), Δανάη-Αρσενία Φιλίδου (Αντιγόνη)

Θεατρο - Οπερα Ένας μοντέρνος Οιδίποδας στη Στέγη: ένας φιλαλήθης ελπιδοφόρος ηγέτης με προδιαγεγραμμένο τέλος

Νίκη - Μαρία Κοσκινά

Κριτική για την ταινία «Άμστερνταμ (Amsterdam)», σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Ο. Ράσελ, με πρωταγωνιστές τους Κρίστιαν Μπέιλ, Μάργκο Ρόμπι, Τζον Ντέιβιντ Γουάσινγκτον

Τρεις φίλοι, ένας εκκεντρικός γιατρός, μια νοσοκόμα αριστοκρατικής καταγωγής και ένας αφροαμερικανός δικηγόρος, κατηγορούνται για τη δολοφονία ενός συνταξιούχου Αμερικάνου στρατηγού.

Η νέα ταινία του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ («Οδηγός διαπλοκής», «Οδηγός αισιοδοξίας») είναι βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία συνωμοσίας που παραλίγο να στοιχειώσει την Αμερική το 1933. Θεωρητικά η ιδέα είναι ακαταμάχητη καθώς συνδέει το ιστορικό περιστατικό της παράδοσης των ΗΠΑ σε ναζιστικά χέρια με τη μυθοπλαστική περιπέτεια τριών αντικομφορμιστών. Όμως ο Ράσελ αδυνατεί να ελέγξει το υλικό του καθώς προβαίνει σε μια άνιση και ανοικονόμητη αφήγηση όπου οι γραφικοί χαρακτήρες και τα γκροτέσκα συμβάντα συναγωνίζονται σε αφέλεια. Ελάχιστες καλές ιδέες, σκόρπιο χιούμορ και μπόλικο ξοδεμένο ταλέντο (ούτε ένας, ούτε δύο αλλά μια δεκάδα πρωτοκλασάτων ηθοποιών αναλαμβάνει τους βασικούς ρόλους) είναι τα βασικά χαρακτηριστικά μιας φλύαρης και κοινότυπης εντέλει ταινίας η οποία παρά τις αρχικές εκτιμήσεις προβλέψεις που την ήθελαν να παίζει δυνατά στα ερχόμενα Όσκαρ, μάλλον δεν θα περάσει ούτε έξω από το KodakTheatre.