Κριτική για τις ταινίες της εβδομάδας 28 Νοεμβρίου - 4 Δεκεμβρίου: Ιστορία γάμου, Οι σκιές του Μπρούκλιν, Φαντασία, Η Ανιές με τα λόγια της Βαρντά κι ακόμη 1 ταινία
Ο θεατρικός σκηνοθέτης Τσάρλι και η ηθοποιός σύζυγός του Νικόλ αποφασίζουν να χωρίσουν μετά από 10 χρόνια γάμου ψάχνοντας να βρουν την καλύτερη συμβιβαστική λύση για χάρη του 8χρονου γιου τους Χένρι. Όμως γρήγορα αντιλαμβάνονται πως ένα βελούδινο διαζύγιο μόνο εύκολο δεν είναι.
Ο Νόα Μπάουμπακ επιστρέφει στο θέμα της πιο πετυχημένης δημιουργίας του –όχι δεν είναι το «Frances Ha»– χάρη στην οποία έχει και τη μοναδική του μέχρι τώρα οσκαρική υποψηφιότητα στην κατηγορία του πρωτότυπου σεναρίου από το μακρινό 2006. Τότε, οι «Δεσμοί διαζυγίου» («The squid and the whale» με τους Τζεφ Ντάνιελς, Λόρα Λίνεϊ και Τζέσι Άιζενμπεργκ) αφηγούνταν το χρονικό της διάλυσης ενός γάμου και μιας τετραμελούς οικογένειας με μια απλότητα που έκανε τη διαφορά στο κατά τα άλλα κοινότυπο θέμα. Με την ίδια απλότητα ο Μπάουμπακ προσεγγίζει εκ νέου το νέο του φιλμ κρατώντας ίσες αποστάσεις όχι μόνο από τους δύο πρωταγωνιστές του αλλά κι από τη χαρμολύπη του καλογραμμένου σεναρίου του (μια δεύτερη υποψηφιότητα ίσως για τον νεοϋορκέζο δημιουργό;). Όμως κάποια στιγμή η ισορροπία μεταξύ χιούμορ και δράματος χάνεται και το δράμα αρχίζει να βαραίνει στο στόρι με αποκορύφωμα το δακρύβρεχτο αλλά και εμπνευσμένο φινάλε που θα σας στείλει αδιάβαστους. Το φιλμ ξεκινά και τελειώνει σχεδόν από το ίδιο σημείο. Μια δυνατή και πανέξυπνη ιδέα –το γράμμα με τα θετικά σημεία που εκτιμά ο ένας στον άλλο που τους ζητά να γράψουν ο σύμβουλος γάμου– που ουσιαστικά συλλαμβάνει την αιτία χωρισμού του ζευγαριού αλλά αλλιώς αντιμετωπίζεται στην αρχή που ξεκινά η περιπέτεια κι αλλιώς βιώνεται στο τέλος, όταν όλα μοιάζουν να έχουν καταρρεύσει. Η πικρή διαπίστωση ότι ο έρωτας κάποια στιγμή τελειώνει συνοδεύει την άρνηση του Μπάουμπακ να κατασκευάσει θύτες και θύματα (αν και ενστάσεις για το πώς βλέπει τον Τσάρλι και πώς τη Νικόλ θα υπάρξουν ανάμεσα στους θεατές) στη φορτωμένη συναισθηματικά ιστορία του. Η επιμονή του στον ρεαλισμό δίχως τη διάθεση να στρογγυλέψει σκληρές γωνίες ή να κάνει πιο φιλικό το φιλμ ως προς τον μέσο θεατή καθιστούν την «Ιστορία γάμου» μια απαιτητική ταινία που παρότι κάποιες στιγμές είναι περισσότερο φλύαρη από ό,τι θα έπρεπε, αξίζει να δει κανείς. Και φυσικά οι ερμηνείες των δύο σπουδαίων σταρ –αλλά και των υποστηρικτικών δεύτερων ρόλων και κυρίως της θαυμάσιας Λόρα Ντερν ως αδίστακτη δικηγόρος– είναι ικανές να σας καθηλώσουν αφού το μπρα ντε φερ μεταξύ Τζόχανσον και Ντράιβερ έχει πολλές διακυμάνσεις και εντάσεις. Εκείνη παίζει με παροιμιώδη ευκολία την ανασφαλή ηθοποιό που θέλει να διηγηθεί πλέον τη δική της ιστορία και να επιστρέψει στο «σπίτι» της στο Λος Άντζελες με τους άνετους χώρους και το στάτους κβο του μεγάλου θεάματος. Εκείνος είναι ο νεοϋρκέζος δημιουργός που έχει μάθει να ακολουθεί πιστά το καλλιτεχνικό όραμά του χωρίς παρεκκλίσεις και συμβιβασμούς αλλά βλέπει σχεδόν πάντα να περνά το δικό του. Μετά από 10 χρόνια κοινής πορείας –εκείνη παίζει στα θεατρικά που ανεβάζει ο άντρας της– αποφασίζουν να χωρίσουν «φιλικά». Όμως όπως ξέρετε κι οι περισσότεροι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το τέλος δεν σημαίνει μόνο μια νέα αρχή αλλά και το έναυσμα για να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου όπου θα βγουν στη φόρα τερατώδεις αλήθειες! Όλα όσα δεν ομολογούσαν μέχρι πρότινος οι αγαπημένοι σύντροφοι πέφτουν σαν χιονοστιβάδα. Από το αλκοολίκι και το κέρατο μέχρι τα μικρά κι ασήμαντα στη συμπεριφορά του ενός που έκαναν έξω φρενών τον άλλο. Στη μέση υπάρχει ο μικρός Χένρι που θα είναι ίσως το μοναδικό θύμα σε αυτή την ιστορία γάμου. Θλιβερό αλλά και τόσο αληθινό.
Στη Νέα Υόρκη του 1957 ο Λάιονελ Έσρογκ, ιδιωτικός ντετέκτιβ με σύνδρομο Τουρέτ, αναλαμβάνει να διαλευκάνει τον φόνο του μέντορα και φίλου του, Φρανκ Μίνα.
Ο Έντουαρντ Νόρτον ξαναπιάνει την κάμερα και χρίζεται σκηνοθέτης είκοσι χρόνια μετά από την εξαφανισμένη στο πέρασμα του χρόνου κομεντί «Keeping the faith» με τους Μπεν Στίλερ, την Τζένα Έλφμαν και τον ίδιο στο πρωταγωνιστικό καστ. Το μυθιστόρημα του Τζόναθαν Λέθεμ χρησιμεύει στον Νόρτον για να φτιάξει ένα πυκνό και φορτωμένομε μυστικά φιλμ νουάρ με φόντο τη Νέα Υόρκη των 50s όπου η πολιτική διαφθορά και το οργανωμένο έγκλημα έχουν στενή σχέση. Η γραφή του σκηνοθέτη-ηθοποιού έχει τη συνέπεια και το ύφος που περιμένει να δει κανείς σε ένα αρχετυπικό αλλά και προβλέψιμα αμοραλιστικό νουάρ χωρίς περαιτέρω εκπλήξεις. Μια σκοτεινή αλλά και γοητευτική ατμόσφαιρα με τα κλαμπ του Χάρλεμ, τον τζαζ ήχο και μερικές «σκατόφατσες» να προσδίδουν την αίσθηση απειλής αλλά και ματαιότητας στην άνιση πάλη του ήρωα. Πάντως η σκηνοθεσία του Νόρτον δεν έχει προσωπική άποψη και αρκείται απλώς στη δεινότητα της γραφής του Λέθεμ και τον πολύπλοκο –πολιτικά κυρίως με έμφαση στο ρατσιστικό κομμάτι– συμβολισμό της ιστορίας του.
Τον Οκτώβριο του 1993 το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει ξανά στην εξουσία και ο λαός διασκεδάζει στις λαϊκές πίστες. Η Φωτεινή, μια νεαρή τραγουδίστρια με «χρυσή» φωνή, φτάνει στην Αθήνα με το όνειρο της μεγάλης καριέρας και υποκύπτει στο φλερτ του καταξιωμένου –και παντρεμένου– συνάδελφου της Νίκου Κόκκινου που την πολιορκεί έντονα.
Μένοντας πιστός στη συνταγή του λαϊκού μουσικού μελοδράματος παλιάς κοπής, ο Αλέξης Καρδιαράς πετυχαίνει να φτιάξει ένα στρωτό και ενδιαφέρον αλλά χωρίς συναισθηματικό βάθος φιλμ που όπως και το θέμα της ταινίας του μένει στον αφρό των γεγονότων. Η ατμόσφαιρα των μπουζουκιών, ο μικρόκοσμος της νύχτας, το θέμα του καταραμένου έρωτα και κυρίως η αίσθηση τραγωδίας που σημαδεύει τη ζωή της ηρωίδας θα μπορούσαν να έχουν καλύτερο δέσιμο και περισσότερη ψυχή στη λειτουργικότητα του έργου, αν έλειπαν κάποιες τραβηγμένες από τα μαλλιά καταστάσεις καθώς και η επιτήδευση σε κομβικές σκηνές όπως εκείνες όπου μας «αποκαλύπτεται» κάπως ατσούμπαλα το μυστικό από το παρελθόν της Φωτεινής.
Μέσα από τα δικά της λόγια η Ανιές Βαρντά παρουσιάζει τις σημαντικότερες στιγμές στη ζωή και την καριέρα της.
Απολαυστικό και άκρως αποκαλυπτικό (από τα απίθανα γυρίσματα του «Η Κλοέ μεταξύ 5 και 7» έως τις εκμυστηρεύσεις για τον άντρα της ζωής της Ζακ Ντεμί) το τελευταίο φιλμ της Ανιές Βαρντά είναι μια αληθινή κληρονομιά για τους λάτρεις του κινηματογράφου. Φωτογράφος, installationartist, πρωτοπόρος της Nouvelle Vague αλλά κυρίως ένα αγέρωχο και ανήσυχο πνεύμα, η Βαρντά λίγο πριν μας «αποχαιρετήσει» κάθισε στην καρέκλα του σκηνοθέτη και χρησιμοποιώντας φωτογραφίες κι αποσπάσματα από τις ταινίες της μίλησε η ίδια για το ανορθόδοξο έργο της. Είτε μπροστά από την κάμερα, είτε πίσω από αυτήν, η Βαρντά διηγείται ιστορίες μέσα από εικόνες κι αποφεύγει τις συμβατικές μεθόδους αφήγησης δίνοντάς μας μια ισχυρή γεύση από τη δική της αλήθεια. Την αλήθεια μιας σεμνής αλλά και τεράστιας συνάμα προσωπικότητας.
Ακόμη
»»» Το «Ψυχρά κι ανάποδα ΙΙ» (Frozen 2) (**1/2) είναι η συνέχεια της προ 6ετίας τεράστιας επιτυχίας που μας οδηγεί στη νέα περιπέτεια της Έλσας και της Άννας με τη συνδρομή φυσικά των Κριστόφ, Όλαφ και Σβεν. Ένα πλούσιο, θεαματικό και προσεγμένο πέρα ως πέρα animation που μπορούν να απολαύσουν εξίσου μικροί και μεγάλοι θεατές.
MUST
Το 32ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου συνεχίζεται μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου στις αίθουσες Τριανόν και Ανδόρα.
18°
