Το πιο παλιό κινηματογραφικό Φεστιβάλ ετοιμάζεται να ρίξει αυλαία στις 8 Σεπτεμβρίου και όλοι αναρωτιόμαστε: μπορεί να κατακτήσει τον Χρυσό Λέοντα ο Γιώργος Λάνθιμος με τη βρετανική παραγωγή του «The favourite» και να γίνει ο δεύτερος έλληνας σκηνοθέτης που τα καταφέρνει μετά τον Θόδωρο Αγγελόπουλο και το «Τοπίο στην ομίχλη»;
Ο φετινός ανταγωνισμός είναι σκληρός. Και Κοέν. Και Γκρίνγκρας (σκηνοθετεί το «22 July» που αναφέρεται στη σφαγή σε κατασκήνωση το καλοκαίρι του 2011 από νορβηγό εθνικιστή που άφησε δεκάδες νεκρούς). Και Ντάμιελ Σαζέλ (ο σκηνοθέτης του «La La Land»). Και Μάικ Λι. Και Αλφόνσο Κουαρόν. Και ο ούγγρος Λάζλο Νέμεζ του «Γιου του Σαούλ». Και Ζακ Οντιάρ. Η ταινία μάλιστα του τελευταίου, «The Sisters Brothers», με τους Γιόακιν Φίνιξ και Τζέικ Τζίλεγχαλ, θεωρείται από τους περισσότερους ως το πιο άρτιο φιλμ του διαγωνιστικού. Χάνει πόντους, όμως, λόγω είδους. Το γουέστερν είναι ένα είδος που δεν ευδοκιμεί και πολύ στα κινηματογραφικά φεστιβάλ και ίσως η πρώτη αγγλόφωνη δημιουργία του γάλλου δημιουργού (που έχει κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες με το «Dheepan») να έχει άδοξο φινάλε παρά τις εκθειαστικές κριτικές.
Το είδος της μαύρης κωμωδίας εποχής είναι άλλο ένα όχι και τόσο δημοφιλές genre. Η επιλογή του Λάνθιμου να επιστρέψει στη Βενετία 7 χρόνια μετά από τις βραβευμένες με το σενάριο «Αλπεις», αφηγούμενος με σουρεαλιστικό χιούμορ την ιστορία της βασίλισσας Άννας, είναι δίκοπο μαχαίρι. Στο καστ οι λαμπερές Έμα Στόουν και Ρέιτσελ Βάις, προσθέτουν πιθανότητες στον Λάνθιμο για να βρεθεί τετ-α-τετ με το Χρυσό Λιοντάρι, μαζί με τις περισσότερες θετικές κριτικές που ακολούθησαν μετά από την προβολή του φιλμ στη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ.
Η «Roma» του Αλφόνσο Κουαρόν ξεμένει από υποστηρικτές όσο περνούν οι μέρες, αλλά έχει δύο μεγάλο ατού: την εντοπιότητα (η Ρώμη είναι το σύμβολο ολόκληρου του ιταλικού σινεμά) και το οσκαρικό αέρα του μεξικανού σκηνοθέτη από το θρίαμβο του «Gravity». Η ταινία των Κοέν «Ballad of Buster Scruggs» (άλλο ένα γουέστερν) είναι μια συγκεντρωτική αναφορά σε όλο το κινηματογραφικό σύμπαν τους χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, ενώ η δημιουργία του Νέμεζ «Sunset» έπεσε θύμα των υπερβολικά μεγεθυμένων προσδοκιών μετά από τον αριστουργηματικό «Σαούλ».
Φυσικά στα φεστιβάλ οι εκπλήξεις καραδοκούν εκεί που δεν τις περιμένεις. Δεν θεωρούμε ότι η νέα «Σουσπίρια» του Λούκα Γκουαντανίνο («Να με φωνάζεις με το όνομα σου») που διχάζει τον κόσμο ή το συνεπέστατο «Peterloo» του βρετανού Μάικ Λι θα είναι από αυτές. Ίσως η ανατροπή έρθει από εκεί που δεν το περιμένουμε. Από Ασία μεριά (ο ιάπωνας Τσουκαμότο) ή από την αυστραλή Τζένιφερ Κεντ (η μόνη γυναίκα σκηνοθέτης στο διαγωνιστικό), που με το «Nightingale» καταχειροκροτήθηκε, ή από τον μεξικανό Ρεϊγάδας που χαρακτήρισε σκουπίδια της βιομηχανίας του θεάματος κάποια κινηματογραφικά έντυπα που έθαψαν την ταινία του «Nuestro Tiempo», που έχει θέμα την κρίση ενός γάμου μέσα από αυθεντικά στιγμιότυπα της δικής του οικογένειας! Ως γνωστόν, ο κόσμος τα γουστάρει κάτι τέτοια: και τα μπινελίκια, και την κλειδαρότρυπα!
