Ήρθε η ώρα των βραβείων που θα απονεμηθούν στη διάρκεια της τελετής λήξης στο Ιντεάλ (21.00) ενώ στη συνέχεια θα ακολουθήσει η προβολή της ταινίας «Η άλλη όψη της ελπίδας» του Άκι Καουρισμάκι.
Φυσικά η ταινία του φινλανδού σκηνοθέτη που κέρδισε την Αργυρή Άρκτο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βερολίνου είναι το χάιλαϊτ της ημέρας. Μετά το εξαίρετο «Το Λιμάνι της Χάβρης» η νέα ταινία του Καουρισμάκι αφηγείται μια εξαιρετικά αστεία κι ανθρώπινη ιστορία με ήρωα ένα Σύρο μετανάστη που δραπετεύει από το κέντρο «φιλοξενίας» όπου κρατείται. Την ίδια ώρα ένας Φινλανδός έμπορος αφήνει πίσω την παλιά του ζωή για να ανοίξει ένα εστιατόριο. Δύο άντρες που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, συναντιούνται και οι ζωές τους αλλάζουν για πάντα.
Ο Άκι Καουρισμάκι αφήνει πίσω του το πεσιμιστικό ύφος άλλων ταινιών του για να περάσει στην «Άλλη Όψη της Ελπίδας» προσεγγίζοντας με αναπάντεχα ευφορικό τρόπο το πιο καυτό πολιτικό θέμα των καιρών μας: την αλληλεγγύη και συντροφικότητα με αφορμή το προσφυγικό. Πριν από την προβολή θα προηγηθεί η νέα μικρού μήκους ταινία του Γιώργου Ζώη «8η Ήπειρος» που κινείται σε ανάλογη θεματική και διακρίθηκε στο πρόσφατο φεστιβάλ Βενετίας.
Η ταινία γυρίστηκε σε ένα διάστημα τριών ημερών το προηγούμενο καλοκαίρι από ένα ολιγομελές συνεργείο σε μια εγκαταλειμμένη χωματερή που λειτουργεί ως νεκροταφείο σωσιβίων στον Μόλυβο της Λέσβου. Ο ηθοποιός Παύλος Ιορδανόπουλος υποδύεται έναν εργάτη που εργάζεται στην χωματερή και συγχωνεύεται με αυτό το απόκοσμο τοπίο. Η ταινία κυμαίνεται στα όρια μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, δημιουργώντας ένα δικό της ξεχωριστό κόσμο: μια 8η Ήπειρο.
Στο υπόλοιπο πρόγραμμα οι επαναλήψεις έχουν μεν τον πρώτο λόγο (μην χάσετε αν δεν έχετε δει ακόμη στην Όπερα 2 στις 21.30 το «Ο Έλβις στη Γη της Επαγγελίας», το ντοκιμαντέρ του Γιουτζίν Τζαρέκι για το βασιλιά του Ροκ εν Ρολ) αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε αδιάφοροι στην προβολή του τρυφερού road movie «Ποπάυ» (Δαναός 19.30) με πρωταγωνιστές ένα μεσήλικα αρχιτέκτονα κι ένα ελέφαντα που κέρδισε το βραβείο σεναρίου στο Σάντανς, καθώς και του φιλμ «Νicο, 1988» (Όπερα 1- 22.15) γύρω από την προσωπικότητα της εμβληματικής Νico των Velvet Underground.
