Σιλβί Γκιγέμ, όπως λέμε η απόλυτη σταρ στο χορό. Με τα πόδια δείχτες ρολογιού να μεταπηδούν στις μεγαλύτερες σκηνές των θεάτρων του κόσμου. Με Ρούντολφ Νουρέγιεφ, Κένεθ Μακ Μίλαν, Γουίλιαμ Φορσάιθ να συγκαταλέγονται στους θαυμαστές της – για χάρη της έστησαν χορογραφίες τους.
Ράσελ Μάλιφαντ, όπως λέμε η απόλυτη πρωτοπορία στο χορό. Με βραβείο (2003) Λόρενς Ολίβιε και το πρώτο βραβείο στα Critic’s Circle National Dance Award (2004) στις αποσκευές του. Με συνεργασίες στο Royal Ballet, το Batsheva Ensemble, το μπαλέτο της Λωραίνης και το μπαλέτο της Λυών. Με χορογραφίες-δημιουργίες που παντρεύουν κλασικό μπαλέτο, γιόγκα, καποέιρα και τάι-τσι.
Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια της χορευτικής σχέσης τους. “Push”, “Solo”, “Shift”, “Two” τιτλοφορούνται οι χορογραφίες που θα εκτελέσουν. Κι αν δεν μπορούμε, τώρα, να αποκωδικοποιήσουμε την κριτική που γράφτηκε «μια συγκλονιστική σκηνική συνεύρεση του Μέλλοντος με την Ιστορία», ξέρουμε πως στη δική μας ιστορία θέλουμε να συμπεριληφθεί η φράση: «Ναι, ήμουν εκεί και τους είδα να χορεύουν». (Συν)χορογράφος με τα φώτα του στην παράσταση ο διάσημος φωτιστής Michael Hulls.
23°
