Είναι πολύ ωραία η αίσθηση να χορεύεις έξω... χωρίς τραπέζι και καρέκλα, χωρίς είσοδο και πληρωμένο ποτό. Χωρίς κανόνες συμπεριφοράς, κλισέ χαμόγελα, καθωσπρεπισμούς. Λίγοι φίλοι, μαθητές μετά το μάθημα τάνγκο, η παρέα μεγάλωνε· ένα κασετοφωνάκι,αργότερα μια γεννήτρια και ένα ηχοσύστημα. Ο χειμώνας πέρασε, ανάσες που άφηναν το αποτύπωμά τους στον αέρα, χορός ενάντια στο κρύο. Το ραντεβού της Δευτέρας δεν χάθηκε ούτε μια φορά, ήρθε η άνοιξη, όλο και περισσότερος κόσμος περνούσε, κοντοστεκόταν. Μια ανοιξιάτικη νύχτα τα γκαζόν γέμισαν. Η αυτοσχέδια μιλόνγκα άνοιξε το τάνγκο στον έξω κόσμο κι έφερε νωρίτερα το καλοκαίρι. Άλλοι χορεύουν, άλλοι χαίρονται τις νύχτες κάτω από τον αττικό ουρανό, γελούν, πίνουν, χαζεύουν τα ζευγάρια που φτιάχνονται ξανά και ξανά στην πίστα. Μερικές φορές χειροκροτούν, δεν συνηθίζεται, είπαμε όμως, εδώ δεν υπάρχουν κανόνες, όλα είναι παιχνίδι. Τα βράδια του Αυγούστου μεταμορφώνονται όταν χαίρεσαι την πόλη σου μαζί με άλλους, έξω, στο δρόμο, ελεύθερα. (Πεζόδρομος της Ερμού, απέναντι από τον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού)
