Συνέντευξη με τον εικαστικό, σκηνοθέτη και περφόρμερ Rabih Mroué λίγο πριν την παράστασή του «Elephant & You should have seen me dancing waltz» με το Dance On Ensemble στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
Η κίνηση στον αριθμητή. Ο πόλεμος στον παρονομαστή. Και το ανθρώπινο σώμα σαν κλάσμα περιφέρεται σε μια σκηνή γεμάτη πόνο, πολιτικούς παραλληλισμούς, μουσική. Ο διεθνούς φήμης εικαστικός, σκηνοθέτης και περφόρμερ Ραμπί Μρουέ επιστρέφει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και δημιουργεί για το Dance On Ensemble δύο έργα που έχουν ως βάση τον πόλεμο μέσα στην ειρήνη που διατηρεί ο ανθρώπινος οργανισμός για να μπορεί να επιβιώσει.
Ένα πρωινό το whatsapp έκανε το κινητό να δονείται στο τραπέζι. Ήταν εκείνος. Βρισκόταν στο σπίτι του στη Βυρηττό στο οποίο κατά τη διάρκεια της συζήτησης θα με ενημερώσει ότι πια νιώθει ασφαλής. Ξεκινήσαμε γρήγορα να μιλάμε για τις δύο παραστάσεις που φέρνει στην Αθήνα.
«Elephant» Στην αρχή ήταν ο Άλαν Κλαρκ (1989) έπειτα, ο Γκας βαν Σαντ (2003). «Η ταινία “Elephant” με επηρέασε πολύ. Δύο άνθρωποι που κυνηγούν ο ένας τον άλλο ανάμεσα σε πτώματα. Δυο φιγούρες που προσπαθούν να συναντηθούν, αλλά δεν αγγίζονται ποτέ. Όπως οι πρόσφυγες που ξεκινούν ένα μεγάλο ταξίδι για να συναντήσουν εκείνους τους ανθρώπους που θα τους αφήσουν να τους αγγίξουν». Ο χρόνος στην παράσταση δεν υπάρχει. Ούτε ο χώρος. Μόνο κίνηση. Μόνο προσπάθεια για ένα άγγιγμα που δεν θα έρθει ποτέ.
Ολόκληρη η χορογραφία είναι βασισμένη σε σκίτσα και ζωγραφιές του που απεικονίζουν νεκρά, σκοτωμένα σώματα, 316 στον αριθμό. Σχεδίαζε κάθε μέρα επί ένα χρόνο. «Κάποια στιγμή θέλω να τα δείξω στο κοινό» θα πει και θα αφήσει τη φωνή του να βαφτιστεί στην προσμονή.
Η ποιητική εικαστική γλώσσα του Ραμπί εικονογραφείται μέσα από τις κινήσεις δύο εξαιρετικών χορευτών, όπως ο Ty Boomershine και ο Jone San Martin.
Θάνατος και σκοτωμός: Δύο διαφορετικές έννοιες, ένα αποτέλεσμα «Ο θάνατος είναι μια συνθήκη που δεν μπορεί κανείς μας να αποφύγει. Είναι αυτό που λέμε “μισοτελειωμένη υπόθεση”. Παρόλα αυτά, είναι εντελώς διαφορετικό να ξέρεις ότι ο θάνατος δεν ήρθε από τη φύση αλλά από τον άνθρωπο. Από κάποιον άλλο άνθρωπο. Από κάποιον δηλαδή που αποφασίζει να σκοτώσει. Όπως συμβαίνει με τον πόλεμο».
«You should have seen me dancing waltz» Πώς μεταφράζεται μια κίνηση σε λόγια; αναρωτιέται ο Rabih στη δεύτερη χορογραφία που θα παρουσιάσει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. «Αυτή η χορογραφία είναι βασισμένη πάνω στο δεδομένο ότι ένα όπλο είναι μια αφηρημένη έκφραση. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τη μουσική. Το ίδιο κομμάτι μπορεί να σημαίνει κάτι εντελώς διαφορετικό για το κάθε μυαλό. Μέσα σε αυτή την πεποίθηση πρέπει να χωρέσουμε και τον χορό, την κίνηση, τη γλώσσα του σώματος».
Χορεύοντας τον πόλεμο «Από την αρχαιότητα ο πόλεμος και ο χορός έχουν στενή επαφή. Αν σκεφτούμε τα ήθη και τα έθιμα για την τίμηση των νεκρών στους Αρχαίους πολιτισμούς θα έχουμε τη δυνατότητα να το διαπιστώσουμε. Ο χορός έρχεται για να κινήσει το σώμα, την ώρα που ο θάνατος έρχεται για να το φέρει σε πλήρη ακινησία».
Λίγο μέλλον «Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος για ένα ειρηνικό και χαρούμενο μέλλον, όμως δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ελπίδα, σωστά;» είπε και αναστέναξε. Δεν περίμενε απάντηση.
Λίγο παρελθόν «Όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω μουσικός. Ο πόλεμος όμως στο Λίβανο με σταμάτησε. Δεν είχα καιρό για τέτοια. Λίγο αργότερα, όταν πια υπήρχε χρόνος για να σκεφτείς τι θα κάνεις με τη ζωή σου εφόσον την εξασφάλισες, κατάλαβα ότι δεν ήθελα να γίνω άλλος ένας μουσικός οπότε βρέθηκα στο θέατρο. Όλα έγιναν τυχαία. Απλά μπήκα εκεί και άρχισα να ψάχνω να βρω τι σημαίνει θέατρο. Ακόμα δεν το έχω κάνει. Κάθε μέρα η εξέλιξη είναι τόσο μεγάλη που, λογικά, δεν θα το κάνω ποτέ».
Ένα info Η διπλή παράσταση «Elephant & You should have seen me dancing waltz» [παγκόσμια επίσημη πρώτη για τη δεύτερη] του Rabih Mroué θα παρουσιαστεί στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση από τις 8 έως τις 11 Νοεμβρίου στο πλαίσιο του Dance On Ensemble.
10°
