Ένα έργο για την οικονομική κρίση; Οπωσδήποτε. Αλλά και για τη δικτατορία της αγοράς, την υποδούλωση των εργαζομένων και την καταπίεση θεμελιωδών δικαιωμάτων τους από ένα σύστημα τραπεζιτών και ρυθμιστών της αγοράς που συνθλίβουν ανθρώπους, χώρες, εθνικές ταυτότητες, προσωπικότητες. Το «Protect Me», που θα παρουσιάσει η γερμανική θεατρική ομάδα Schaubühne (που οι Έλληνες έμαθαν να υπεραγαπούν) στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, σχολιάζει το θέμα της κρίσης με τον πιο επώδυνα διερευνητικό τρόπο, επικεντρώνοντας όμως στο σώμα, στις σκέψεις που δεν μπορούν να αρθρωθούν, αποφεύγοντας φραστικά κηρύγματα. Το αποτέλεσμα είναι μια παράσταση αμιγώς λυρική αλλά συνάμα και βίαιη, όπου οι ηθοποιοί προσπαθούν να αρθρώσουν κάθε τόσο ένα Ιch (εγώ).
Ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Falk Richter μαζί με τη χορογράφο Anouk van Dijk δημιουργούν μια σκηνική ατμόσφαιρα που κινείται από την αίσθηση ενός πεδίου μάχης, μέχρι ενός editorial μόδας: σώματα που κινούνται σε πασαρέλες, άλλα που λυγίζουν και φθείρονται. Το σώμα εκφράζει την απόγνωση της οικονομικής κρίσης: ασκείται καταναγκαστικά σχεδόν σε ακροβατικά, κινείται μέσα σε διαφανή κουτιά σαν ποντικός μέσα σε ρόδα, καταρρέει με δύναμη πριν προλάβει να πει στο μικρόφωνο αυτό που νιώθει σαν κραυγή και δεν μπορεί καν να σχηματιστεί σε ψίθυρο.
Ο Falk Richter γνωρίζει καλά ότι η παράστασή του θα παρουσιαστεί μπροστά σε ένα κοινό που έχει υποστεί απολύτως βίαια τις συνέπειες της κρίσης. Και επιμένει να καταγγέλλει την αγορά και τους τραπεζίτες για τη συνθήκη της κρίσης και βέβαια τα κατευθυνόμενα media. «Η “Bild” ηγείται σε αυτή την επίθεση – κυρίως εναντίον των Ελλήνων. Δημιούργησε και συντήρησε το στερότυπο του τεμπέλη Έλληνα για τον οποίο πληρώνουν οι Γερμανοί. Αν σας κάνει να νιώθετε καλύτερα, να σας πω ότι και εγώ είμαι αγαπημένος στόχος της “Βild”…» λέει κατά τη διάρκεια μιας μακράς συζήτησης για την κρίση και τους υποκινητές της. Εστιάζει στη δαιμονοποίηση των Ελλήνων και στη στοχοποίησή τους – δεν είμαι σίγουρη αν υπάρχει μια υποψία ενοχής για τη στάση της Γερμανίας απέναντι στη χώρα μας.
Όμορφα σώματα που στη συνέχεια ποζάρουν, ψυχαναλύονται, λαμπερά αλλά αποστειρωμένα, «no more feelings for my feelings». Ο Richter μιλά για το θυμό των πολιτών «συνήθως οι ψυχολόγοι λένε ότι για το θυμό φταίνει οι γονείς μας (γελάμε). Όχι, για το θυμό σήμερα φταίει ο φόβος για όσα πρόκειται να μας συμβούν. Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι αναγκάζονται να κάνουν πράγματα που δεν θα έκαναν ποτέ εξαιτίας της κρίσης και του φόβου ότι θα μείνουν άνεργοι - άστεγοι».
19°
