Νικολά Ουμπές: Όλα τα σκίτσα μου είναι περίπατοι

Ένα βράδυ με φεγγάρι σε μια γωνία του Βύρωνα, οικόπεδα ανάμεσα σε πολυκατοικίες, τα προσφυγικά στην Αλεξάνδρας, ηλικιωμένες που ανηφορίζουν αργά τον λόφο, άνδρες καθισμένοι διάσπαρτα στις καρέκλες των καφενείων, τα άσπρα σπίτια της Κιμώλου, τα βουνά της Τήνου, οι βουκαμβίλιες της Ερμούπολης, η γέφυρα του ρεμπέτη στη Δραπετσώνα, τα Μανιάτικα με τα αδέσποτα στον δρόμο, οι εξωφρενικές λεπτομέρειες των τάφων στο Α΄ Νεκροταφείο, το πυκνό αστικό τοπίο του Παγκρατίου, τα μπαλκόνια από τις πολυκατοικίες του Βύρωνα, οι φοίνικες της Σαλαμίνας, τα απλωμένα ρούχα στα μπαλκόνια στις Τζιτζιφιές.

Οι γειτονιές μιας πόλης, της Αθήνας, ζωγραφισμένες με ξυλομπογιές, με χρώματα, με ευαισθησία και ακρίβεια και έναν απίστευτο λυρισμό. Αυτός είναι ο κόσμος του Νικολά Ουμπές. Τον παρατηρείς κι αναρωτιέσαι πόσο καλύτερα μπορεί να βλέπει και να ξέρει την πόλη σου ένας ξένος;

Νικολά Ουμπές: Ερωτευμένος με την πόλη

Ο Νικολά Ουμπές γεννήθηκε το 1969 στα προάστια του Παρισιού από Βέλγο πατέρα και Γαλλίδα μητέρα. Μετά από σπουδές στο Στρασβούργο, όπου φοίτησε στο τμήμα εικονογράφησης της École des Arts Décoratifs, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, έκανε διάφορες περιστασιακές δουλειές και στη συνέχεια άρχισε να εργάζεται για τον Τύπο, καθώς και για εκδοτικούς οίκους, με ειδίκευση στο παιδικό βιβλίο. Έκτοτε, έχει εκδώσει περίπου πενήντα κόμικς και παιδικά άλμπουμ για μεγάλο αριθμό εκδοτών στη Γαλλία. Στην Αθήνα τον έφερε ένας έρωτας, αλλά όταν ο έρωτας τέλειωσε, εκείνος είχε ήδη ερωτευτεί την πόλη. Ζει εδώ και οκτώ χρόνια στο Παγκράτι, έμαθε να γράφει και να μιλάει ελληνικά και (κυρίως) έμαθε να παρατηρεί και να καταγράφει ό,τι βλέπει στις βόλτες του.

«Έκανα τόσους πολλούς περιπάτους, περπάτησα τόσο πολύ εδώ και εκεί...» λέει περιγράφοντας τον τρόπο που δουλεύει, «μερικές φορές, έπαιρνα το λεωφορείο χωρίς να ξέρω πού πήγαινε. Κατέβαινα στο τέρμα της γραμμής και περπατούσα ξανά, σε δρόμους που δεν γνώριζα, τυχαία διαλεγμένους, και άφηνα το βλέμμα να πλανιέται τριγύρω. Τα οικόπεδα με τις πολυκατοικίες, τον νεαρό που καπνίζει στο μπαλκόνι, τα γατάκια που σε κοιτάζουν αιφνιδιασμένα και τρέχουν να κρυφτούν κάτω από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.

»Σταματώ και ζωγραφίζω, φωτογραφίζω, καταγράφω τις μικρές λεπτομέρειες στο μυαλό μου και όταν επιστρέφω, τη στιγμή που θα αρχίσει να με παίρνει ο ύπνος, η βόλτα ζωντανεύει ξανά στον νου. Η ατμόσφαιρα, τα χρώματα, τα πρόσωπα, τα κίτρινα περίεργα βλέμματα των γατιών... Όλα τα σκίτσα μου είναι περίπατοι. Κάθε σκίτσο που βλέπετε είναι ένας περίπατος του οποίου θυμάμαι και την παραμικρή λεπτομέρεια. Πρέπει να είσαι τουρίστας για να ανοίξεις επιτέλους τα μάτια και να κοιτάξεις τον κόσμο; Νιώθω σαν τουρίστας που δεν θέλει να γυρίσει σπίτι του».

Ένα μεγάλο μέρος των σκίτσων του είναι αφιερωμένο στις γειτονιές της Αθήνας, αλλά το πεδίο της έμπνευσής του συχνά επεκτείνεται και στην υπόλοιπη Ελλάδα, και στα νησιά.

Το 2022 έκανε μια ατομική έκθεση στο Γαλλικό Ινστιτούτο με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή, με σκίτσα κτιρίων σε γειτονιές της Αττικής που στέγασαν τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Πριν από λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε μια ατομική έκθεση σκίτσων με τίτλο «Souvenirs d’Athènes στο Prelab», στα Εξάρχεια, με διάφορες όψεις της Αθήνας και των γύρω περιοχών της.

Μπορείτε να δείτε τη δουλειά του στον λογαριασμό του στο Ιnstagram: @nicolas.hubesch