Ο οδοντίατρος και εικαστικός Τάσος Λιακόπουλος μιλάει για την έκθεσή του «Βότσαλα: Χρωματίζοντας ιστορίες που σμίλεψε η θάλασσα κι έδωσε μορφή το κύμα».
Ο Τάσος Λιακόπουλος διαθέτει δύο ιδιότητες φαινομενικά ασύμβατες μέχρι να κοιτάξεις βαθύτερα μέσα τους. Σπούδασε οδοντιατρική στο ΑΠΘ και γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Το εκτυφλωτικό φως πάνω από την οδοντιατρική του καρέκλα δεν είναι ικανό να αποσπάσει την προσοχή από τα έργα τέχνης που περιβάλλουν το ιατρείο. Μιλάει αργά, χαμηλόφωνα, εμπνέει ασφάλεια, σιγουριά και γαλήνη. Ο τρόπος του παραπέμπει απόλυτα στο περιεχόμενο της έκθεσής του με τίτλο «Βότσαλα: Χρωματίζοντας ιστορίες που σμίλεψε η θάλασσα κι έδωσε μορφή το κύμα».
Δίνει ζωή, χρώμα και μορφή στα βότσαλα που έχει συλλέξει από περιπλανήσεις του. Όπως σημειώνει ο ίδιος, είναι σαν μικρός φόρος τιμής για όλα όσα τα βότσαλα σημαίνουν για μας και φέρουν μαζί τους. Κούρνιασαν στις βαλίτσες μας κι ήρθαν στο σπίτι μας από τα νησιά που ταξιδέψαμε. Στόλισαν τις αυλές μας, κράτησαν θέση στα παραθυρόφυλλά μας και τις πετσέτες μας.
Τον συνάντησα στο ιατρείο του, ανάμεσα σε μια εξαγωγή και μια απονεύρωση.
Όταν σε ρωτούν με τι ασχολείσαι, απαντάς πρώτα οδοντίατρος και μετά γλύπτης; Οδοντίατρος. Το γλύπτης δεν το λέω. Το πολύ να πω εικαστικός μερικές φορές όταν με ρωτούν με τι καταπιάνομαι ως Καλοτεχνίτης, επειδή δεν ασχολούμαι αμιγώς με τη γλυπτική. Ασχολούμαι περισσότερο με τις κατασκευές και τη ζωγραφική.
Πρώτα ήρθε η οδοντιατρική και μετά η γλυπτική; Ναι, από πολύ μικρός είχα πάρει την απόφαση να γίνω γιατρός. Μπορεί να ακούγεται αστείο αλλά είχα δει πολλές ταινίες και είχα ταυτιστεί με ρόλους γιατρών που βοηθούσαν και προσπαθούσαν να αλλάξουν τον κόσμο. Την απόφαση αυτή δεν την άλλαξα ποτέ, παράλληλα όμως πάντα ζωγράφιζα και έκανα κατασκευές έχοντας δεξιότητα με τα χέρια.
Τι σε έκανε να προχωρήσεις και στο δεύτερο πτυχίο; Αφού πήρα το πτυχίο της οδοντιατρικής κάποιοι ασθενείς μου, φοιτητές τότε της Καλών Τεχνών, βλέποντας έργα μου στο ιατρείο με παρότρυναν να δώσω εξετάσεις για την σχολή. Η χαρά μου όταν πέρασα με την πρώτη προσπάθεια ήταν απερίγραπτη και έτσι προέκυψε η γλυπτική, πηγαίνοντας το πρωί στην σχολή και το απόγευμα στο ιατρείο.
Υπάρχει κάποια συνάφεια σε αυτά τα δύο διαφορετικά πεδία; Φυσικά και υπάρχει! Η οδοντιατρική, εκτός από τις ιατρικές γνώσεις, είναι και μικρογλυπτική. Υπάρχουν άλλωστε λέξεις όπως το οδοντογλύφανον (οδοντιατρικός τροχός) που συνδέουν αυτές τις δύο ιδιότητες. Και φυσικά η λέξη οδοντογλυφίδα!
Πώς εμπνεύστηκες την τελευταία σου έκθεση; Ως εικαστικός εμπνέομαι από οτιδήποτε. Στη θάλασσα όμως, τα καλοκαίρια μού είναι πολύ φυσικό να φαντάζομαι μορφές και σχήματα στα βότσαλα από τις σκιές που δημιουργεί το φως του ήλιου στο ανάγλυφό τους. Το σχήμα μιας πέτρας, ενός αντικειμένου, σε οδηγεί στην εικόνα που θέλεις να δημιουργήσεις ή ξεκινάς αντίστροφα; Ψάχνεις αυτό που είναι κοντά σε αυτό που έχεις στο μυαλό σου; Με τα βότσαλα συμβαίνει το πρώτο. Είναι τόσο όμορφα, όπως λέει και ο Πικάσο, και η θάλασσα δουλεύει πάνω σε αυτά τόσο επιτυχημένα! Τους δίνει σχήματα τόσο αγνά, τόσο ολοκληρωμένα, που το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε εμείς είναι να τους δώσουμε λίγη βοήθεια ώστε να γίνουν έργα τέχνης.
Αποχωρίζεσαι εύκολα τα έργα σου; Η αλήθεια είναι ότι μερικές φορές δεν είναι εύκολο, αλλά χαίρομαι όταν τα βλέπω να αποκτούν μια θέση στα σπίτια των ανθρώπων που τα επιλέγουν και τα αγαπούν.
Πώς αντιδρούν οι ασθενείς σου όταν βλέπουν έργα τέχνης στον χώρο του οδοντιατρείου; Νομίζω τους αρέσει πολύ! Αισθάνονται σαν να βρίσκονται σε μια μικρή γκαλερί. Τα περισσότερα έργα μου στο ιατρείο έχουν χιούμορ και λειτουργούν αγχολυτικά.
Αν ξεκινούσες απ’ την αρχή, θα άφηνες πίσω μία από τις ιδιότητές σου; Όχι, δεν θα μπορούσα! Και είναι αλήθεια ότι νιώθω ευλογημένος που έχω και τις δυο.
Info
Η έκθεση του Τάσου Λιακοπούλου φιλοξενείται στο @matchpoint, Πατησιών 67 και Ιουλιανού, από τις 13/5 έως και τις 21/5 καθημερινά από τις 11:00-13:00 και από τις 17:00-21:00. Εγκαίνια Σάββατο 13 Μαΐου στις 19:00. Επιμέλεια: Εύα Νάθενα.
15°
