Stefanidou Tsoukala Gallery: Με έργα του Αλέκου Φασιανού στην PAD

Την ιδιαίτερη αισθητική του μεγάλου Έλληνα καλλιτέχνη Αλέκου Φασιανού, που έφυγε πρόσφατα από την ζωή, αναβιώνει η Stefanidou Tsoukala Gallery, δημιουργώντας έναν ιδιαίτερο διάλογο μεταξύ των έργων και του επισκέπτη, τα οποία προβάλλονται στη φετινή έκθεση για το design, PAD Paris Art & Design 2022.

Η σημαντικότερη φουάρ του κλάδου PAD Design and Art θα πραγματοποιηθεί φέτος με φυσική παρουσία στο Παρίσι και η Stefanidou Tsoukala Gallery  συμμετέχει στη διοργάνωση για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά.

O χαρακτηριστικός Cavalier του Αλέκου Φασιανού ταξιδεύει στο Παρίσι, αναβιώνοντας εικόνες, που συνδέουν μέσα από την ιδιαίτερη ματιά του καλλιτέχνη την Ελληνική μυθολογία με το σύγχρονο κόσμο. Με όχημα τα εμβληματικά του έργα, η τέχνη ακολουθώντας τις αρχές του design, μετουσιώνεται σε αντικείμενο, γοητεύοντας το θεατή.

Η Stefanidou Tsoukala Gallery δημιουργεί φέτος ένα περίπτερο με κυρίαρχο τον ελληνικό χαρακτήρα, όπου οι μοναδικές δημιουργίες του Αλέκου Φασιανού συνδυάζονται αρμονικά με VST design objects.

Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τα έργα της Stefanidou Tsoukala Gallery στο stand17/Tuileries. H PAD Design and Art θα διαρκέσει από τις 05 Απριλίου έως τις 10 Απριλίου 2022

Ποιος ήταν ο Αλέκος Φασιανός

Ο Αλέκος Φασιανός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Σπούδασε βιολί στο Ωδείο Αθηνών και ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (1955-1960) με τον Γιάννη Μόραλη. Λίγο μετά την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα (1960, γκαλερί Α23), πήγε στο Παρίσι με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης.

Εκεί παρακολούθησε μαθήματα λιθογραφίας στην Ecole des Βeaux-Αrts, κοντά στους Clairin και Dayez (1962-64). Τελικά εγκαταστάθηκε πιο μόνιμα στη γαλλική πρωτεύουσα, όπου έζησε επί 35 χρόνια, κρατώντας πάντως μια στενή και τακτική σχέση με την Ελλάδα.

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της τέχνης του διαμορφώθηκαν βαθμιαία, στη διάρκεια της διαμονής του στο Παρίσι, όπου είχε την ευκαιρία να εξοικειωθεί, μεταξύ άλλων, με τις μοντέρνες τάσεις της δεκαετίας του 1960.

Ωστόσο, σε αντίθεση με άλλους Έλληνες καλλιτέχνες της γενιάς του, δεν συντάχθηκε εμφανώς με τα ευρωπαϊκά πρωτοποριακά ρεύματα της εποχής. Παρέμεινε πιστός στην παραστατική ζωγραφική και στις ελληνικές καταβολές του, διατηρώντας μέχρι τέλους το σεβασμό του για κάποια διδάγματα της γενιάς του 30, την αγάπη του για την ελληνική τέχνη (αρχαία, βυζαντινή, λαϊκή), και τους ισχυρούς δεσμούς του με τη βιωμένη εμπειρία του ελληνικού χώρου.