Enter: Μπορείς να δημιουργήσεις ένα νέο έργο σε μόλις 120 ώρες;

Ήδη από τα τέλη του Απρίλη η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και το Onassis USA μάς αποδεικνύουν ότι είναι δυνατόν να κάνει τέχνη μέσα από το σπίτι σου σε μόλις 120 ώρες. Πώς; Με το κοινό τους project Enter, που εγκαινιάστηκε με εφτά «σπιτικά» έργα.  

Αυτά ήταν μόνο η αρχή. Τώρα οχτώ νέα έργα έρχονται να ανταποκριθούν στην πρόκληση του Enter, με ακόμα περισσότερους καλλιτέχνες να πιάνουν δουλειά από τα σπίτια και τα διαμερίσματά τους στην Νέα Υόρκη, την Αθήνα και την ελληνική επαρχεία. Στο επίκεντρο των έργων τους για το Enter; Ο ήλιος που δύει, ζευγάρια που χορεύουν, μια κόρη που θα την λένε Καραντίνα, screen-mirroring, μια ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, πρακτικές ασκήσεις προσαρμοστικότητας, μια επιδημία ύπνου, η συνθήκη εγκλεισμού που γεφυρώνει αποστάσεις, τηλεμεταφορά, το DNA και ο Μπρεχτ.    

8 νέα έργα για το Enter της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση και του Onassis USA 

Ηλίας Αδάμ 
ΑΜΛΕΤ 
a desktop performance 
Video 

Ο Άμλετ περιηγείται στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή του. Τα θέματα και τα μοτίβα του σαιξπηρικού έργου αποκαλύπτονται μέσα από τη χρήση της τεχνολογίας. Στη διάρκεια ενός απογευματινού screen-mirroring, ο έρωτας, το πένθος, τα αντικαταθλιπτικά, ο θάνατος, η αυτοκαταστροφικότητα περιπλέκονται με μια αδιάκοπη και συνειρμική αναφορά στην ποπ ιντερνετική κουλτούρα, στα παιδικά animations, σε περιστατικά της επικαιρότητας. 

Ο σκηνοθέτης Ηλίας Αδάμ γεννήθηκε το 1991 και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν στην Αθήνα. Τα έργα του έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα, την Κύπρο και τη Γερμανία. Οι σκηνοθετικές αναζητήσεις του προσεγγίζουν ένα προσωπικό και μη μυθοπλαστικό είδος θεάτρου, στην προσπάθειά του να γεφυρώσει το προσωπικό με το πολιτικό. Τα τελευταία δύο χρόνια, ως υπότροφος του Ιδρύματος Robert Bosch, ανέπτυξε και υλοποίησε το πρόγραμμα Smallville, το οποίο αποσκοπεί στην ενδυνάμωση των κατοίκων επαρχιακών περιοχών της Ελλάδας, μέσα από τον δημόσιο διάλογο, μεθόδους συλλογικής γραφής και θέατρο που ενσωματώνει στοιχεία βιογραφίας. Έχει συνεργαστεί με το Maxim Gorki Theater στο Βερολίνο, το Ringlokschuppen Ruhr στο Μίλχαϊμ, τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το Εθνικό Θέατρο, το Internationales Forum του Theatertreffen στο Berliner Festspiele.  
Σκηνοθεσία: Ηλίας Αδάμ 
Συνεργασία: Χριστίνα Μαυρομμάτη 
Παίζουν: Τζέο Πακίτσας, Στυλιάνα Ιωάννου, Σοφία Πριόβολου  

Σίμος Κακάλας 
Tarantino 
Σειρά videos  

Ο υπέροχος ψηφιακός κόσμος δεν είναι μόνο χρώματα και παιχνιδιάρικα ringtones. Είναι και ένας χώρος για εποικοδομητική συζήτηση και μια ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, να αφήσουμε πίσω το παρελθόν και, με τη βοήθεια της επιστήμης, να φτιάξουμε το μέλλον που μας αξίζει. 

Ο Σίμος Κακάλας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1973 και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, στο οποίο εργάστηκε για ένα διάστημα ως ηθοποιός και βοηθός σκηνοθέτη. Ιδρυτικό μέλος του θεατρικού οργανισμού «Νέες Μορφές» και δημιουργός της Εταιρείας Θεάτρου «Χώρος», υπερασπίστηκε ένα θέατρο φτωχών μέσων και σωματικότητας, ποιητικού λόγου και διάδρασης. Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο, το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, την Εθνική Λυρική Σκηνή κ.ά. Δουλειές του έχουν παρουσιαστεί στα φεστιβάλ Dialog (Βρότλσαβ, Πολωνία), 40ό Διεθνές Θεατρικό Φεστιβάλ του Τάμπερε (Φινλανδία), 43o Διεθνές Φεστιβάλ Kontrapunkt (Στσέτσιν, Πολωνία), Διεθνές Θεατρικό Φεστιβάλ του Σίμπιου (Ρουμανία), Heidelbergerstuckemarkt (Χαϊδελβέργη, Γερμανία), New Greek Wave (Βρέμη, Γερμανία), Europe Speaks Out! (Staatsschauspiel Στουτγάρδης, Γερμανία) και Φεστιβάλ της Ένωσης Θεάτρων της Ευρώπης (UTE). 
Σκηνοθεσία & Ερμηνεία: Σίμος Κακάλας 
Κατασκευή κουκλών & κορωνοϊού: Μάρθα Φωκά 
Συμβουλές & άλλες χρήσιμες ιδέες: Διδώ Γκόγκου 
Δεξιότητες μοντάζ & ακατέργαστα κοψίματα: Δώρα Καλακίδου

 

Βασίλης Κεκάτος 
Όταν κοιμάσαι ο κόσμος αδειάζει 
Video 

Μια επιδημία έχει πλήξει την ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι απ’ άκρη σ’ άκρη της Γης κοιμούνται και κανείς δεν ξέρει πότε θα ξυπνήσουν. Ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν μολύνθηκαν· ανάμεσά τους και ένα αγόρι που ερωτεύτηκε ένα κορίτσι ακριβώς πριν το ξέσπασμα της επιδημίας. Με μια παλιά κάμερα, προσπαθεί να αποτυπώσει πόση ομορφιά έχει απομείνει, έτσι ώστε να την δει το κορίτσι όταν ξυπνήσει. 

Ο Βασίλης Κεκάτος (γενν. 1991) είναι σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Πρόσφατα έγινε ο πρώτος Έλληνας δημιουργός που βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα καθώς και τον Queer Φοίνικα, για την καλύτερη ταινία μικρού μήκους στο Φεστιβάλ των Κανών. Με τις ταινίες του, Η σιγή των ψαριών όταν πεθαίνουν (2018) και Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς (2019), έχει συμμετάσχει και διακριθεί σε μεγάλα διεθνή φεστιβάλ, όπως του Λοκάρνο, το Sundance, του Κλερμόν-Φεράντ και του Τέλιουραϊντ. Εκτός από τη σκηνοθεσία κινηματογράφου, έχει ασχοληθεί με την καλλιτεχνική φωτογραφία και έχει πραγματοποιήσει φωτογράφηση για την ελληνική Vogue, εστιάζοντας στην ομορφιά της διαφορετικότητας. Αυτή την περίοδο προετοιμάζει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του. 
Σενάριο, Σκηνοθεσία, Εκφώνηση & Μοντάζ: Βασίλης Κεκάτος 
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος Βαλσαμής 
Μουσική: Παύλος Παυλίδης 
Σχεδιασμός Ήχου/Μιξάζ: Βάλια Τσέρου 
Σχεδιασμός Τίτλων & Αφίσα: Νίκος Πάστρας 

[[{"fid":"776272","view_mode":"default","fields":{"format":"default","alignment":""},"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default","alignment":""}},"link_text":null,"attributes":{"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

RootlessRoot 
Σειρά videos 
Η πρακτική του Fighting Monkey 

Θα θέλατε να κινείστε καλύτερα; Να μεγαλώνετε/γερνάτε καλύτερα; Να διαχειρίζεστε καλύτερα το άγχος και την αβεβαιότητα της καθημερινής ζωής; Τι θα λέγατε να αρχίζατε να δουλεύετε πάνω σε αυτό όσο βρίσκεστε στο σπίτι; Η Λίντα και ο Γιόζεφ παρουσιάζουν τις βασικές αρχές της πρακτικής Fighting Monkey. 

Η ζωή σπάνια εξελίσσεται όπως την φανταζόμαστε. Τις περισσότερες φορές είναι απρόβλεπτη. Ποια παιχνίδια παίζετε για να γίνετε νέοι μεγαλώνοντας; Για να αναπτύξετε την ενέργεια της νεότητας; Δεν υπάρχουν «ασκήσεις» αρκούντως περίπλοκες για να μας προετοιμάσουν για τη ζωή. Όμως, τα ανοιχτά παιχνίδια –ή, καταστάσεις κίνησης. όπως τα ονομάζουμε–, που περιλαμβάνουν παρτενέρ, διαρκώς μεταβαλλόμενους κανόνες και τα οποία διαμορφώνονται στο πλαίσιο των συνθηκών που ζούμε, μπορούν να το κάνουν. 

Αντί να προσπαθείτε να «φτιάξετε» το σώμα σας, δοκιμάστε να μάθετε ευχάριστα τα μακροπρόθεσμα οφέλη και τη σημασία της προσαρμοστικότητας. Οι RootlessRoot ετοίμασαν μια σειρά από βίντεο που θα προστίθενται κάθε βδομάδα στο ENTER. 

Οι RootlessRoot ιδρύθηκαν από τη Λίντα Καπετανέα και τον Jozef Frucek το 2006 στην Αθήνα. Η συνεργασία τους προέκυψε από την ανάγκη τους να αναπτύξουν την καλλιτεχνική τους γλώσσα, η οποία ορίζεται ως αρχέγονη και ωμή. Τα έργα τους (σόλο, εγκαταστάσεις, μεσαίας και μεγάλης κλίμακας παραστάσεις) έχουν παρουσιαστεί σε 21 χώρες σε όλο τον κόσμο. Οι RootlessRoot έχουν συνεργαστεί με τον Akram Khan στο χορευτικό του σόλο DESH, καθώς και με τη Staadsteater Kassel Dance Company, τους DOT504, τη Helsinki Dance Company της Φινλανδίας και πολλές άλλες ομάδες και ιδρύματα. Τα έργα τους, Eyes in The Colors of The Rain (2011), Kireru (2012) και Europium (2015), είναι συμπαραγωγές της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, η οποία υποστηρίζει και τις περιοδείες της ομάδας. Από το 2006 έχουν αναπτύξει την πρακτική Fighting Monkey, που εστιάζει στις θεμελιώδεις αρχές της ανθρώπινης κίνησης και ανάπτυξης και την οποία διδάσκουν ανά τον κόσμο. 

Η Λίντα Καπετανέα είναι από το 2017 η καλλιτεχνική διευθύντρια του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. 
Σύλληψη, Σκηνοθεσία & Εκτέλεση: RootlessRoot 
Μουσική: Βασίλης Μαντζούκης 
Βίντεο: Αλέξανδρος Παπαθανασόπουλος 

Αντώνης Φωνιαδάκης 
st Dominique bd Arago 
Video 

Εκείνος, μόνος, στη λεωφόρο Arago στο Παρίσι, εκείνοι, οι δύο μαζί, στην οδό St Dominique στο Μόντρεαλ. O παγωμένος Βόρειος Ατλαντικός τους χωρίζει, η στοιχειωμένη φωνή του Active Child τους ενώνει. Ο διεθνούς φήμης Έλληνας χορογράφος Αντώνης Φωνιαδάκης συνθέτει, για πρώτη φορά εξ αποστάσεως, μέσω Skype, ένα ντουέτο για τους χορευτές Alexander Hille και Pier-Loup Lacour. Πηγή έμπνευσης, το ολοκαίνουριο τραγούδι του Αμερικανού συνθέτη Active Child, “Color Me”, από το άλμπουμ του In Another Life. Η ρευστότητα των δύο χορευτών διαθλάται μέσα σε σκιές και καθρεφτίσματα, αποτυπώνοντας τη συνθήκη εγκλεισμού σε μη κοινές οδούς, χώρες και ηπείρους, με τους όρους μιας νέας ποιητικής: του πόθου του ενός σώματος να φανταστεί, να αγγίξει και να νιώσει το άλλο. Με μια ιδιαιτερότητα, όμως, εδώ: ο χορογράφος αποτυπώνει τον κοινό εγκλεισμό των δύο χορευτών στο διαμέρισμά τους, αναζητώντας ίσως έτσι μια διέξοδο από τη δική του, ολική, δίχως καμιά μοιρασιά, απομόνωση. 

Ο Αντώνης Φωνιαδάκης γεννήθηκε στην Ιεράπετρα της Κρήτης. Σπούδασε χορό στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (Αθήνα) και στην École-Atelier Rudra του Maurice Bejart (Λωζάνη) ως υπότροφος του προγράμματος υποτροφιών «Μαρία Κάλλας». Ως χορευτής, συνεργάστηκε με το μπαλέτο του Μπεζάρ, το μπαλέτο της Όπερας της Λυών, την ομάδα χορού Saburo Teshigawara / Karas, ενώ συμμετείχε ως ερμηνευτής και στη δική του ομάδα, Apotosoma, την οποία ίδρυσε το 2003 στη Λυών. Κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας έχει ερμηνεύσει ως χορευτής έργα των Jiří Kylián, William Forsythe, Ohad Naharin, Mats Ek, μεταξύ άλλων, ενώ ως χορογράφος έχει δημιουργήσει για τα μπαλέτα Λυών, Rambert, Φλάνδρας, Graham, Ισπανίας, Ανόβερου, Σίδνεϋ, Νέας Ζηλανδίας, Φλωρεντίας κ.ά., καθώς και για τρεις όπερες. Το 2014 εργάστηκε ως συντονιστής κίνησης για την ταινία Νοah του Darren Aronofsky. Έχει τιμηθεί με το βραβείο Danza & Danza στην Ιταλία ως Καλύτερος Χορογράφος για το 2012 και με το βραβείο Καλύτερης Χορογραφίας του 2018 από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών. Μέχρι σήμερα, έχει δημιουργήσει τα εξής έργα για την ομάδα του, Apotosoma: Sensitive Screens Skins Intervals (2003), USE (2004), Rite of Spring (2008), All Things Are Quite Silent (2009), Romeo and Juliet (2010), Wisteria Maiden (2014), Priority (2015) και Salema (2019). 
Χορογραφία, Κάμερα & Μοντάζ: Αντώνης Φωνιαδάκης 
Ερμηνεύουν: Pier-Loup Lacour, Alexander Hille 
Μουσική/τραγούδι: Active Child, “Color Me” 
Delivered by: Active Child   

   

Emily Johnson 
inbetween Kwimiak, blue 
Video  

Αυτός είναι ένας χορός που μπορεί κανείς να τον ακούσει και να τον παρακολουθήσει μέσα από τέσσερις εικόνες. Είναι αργές, οι εικόνες. Από την άλλη, όμως, διασχίζουμε περισσότερα από εκατό χρόνια. Συχνά, σε ό,τι κάνει η Emily Johnson, τηλεμεταφέρει το παρελθόν στο παρόν. Και βρισκόμαστε τελείως ξαφνικά σε ένα ενδιάμεσο. Μας προσκαλεί να ακούσουμε. Να φανταστούμε μαζί της έναν τρόπο να αναδυθούμε και να ξαναρχίσουμε και να παρατηρήσουμε, όπως εμείς επιθυμούμε – με έντονο βλέμμα ή χαλαρή ματιά. Όπως λέει η ίδια χαρακτηριστικά: «Σκέφτομαι το έδαφος όταν εκτελώ αυτό τον χορό. Και σκέφτομαι και τις γιαγιάδες μου. Και σκέφτομαι και τις δικές σας.» 

Η Έμιλυ Τζόνσον δημιουργεί έργα βασισμένα στο σώμα. Είναι χορογράφος που έχει τιμηθεί με βραβείο Bessie, υποτροφία Guggenheim και Doris Duke Artist Award. Τα χορευτικά της κομμάτια λειτουργούν ως εγκαταστάσεις, υιοθετώντας μια υπεύθυνη στάση σε ό,τι αφορά το κοινό εντός και μέσω του χώρου και του περιβάλλοντος, καθώς αλληλεπιδρούν με την εκάστοτε αρχιτεκτονική, ιστορία και τοπική κοινότητα. Οι χορογραφίες της έχουν παρουσιαστεί ανά τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αυστραλία. Οργανώνει μηνιαίες τελετουργικές πυρές στο Lower East Side του Μανχάταν, σε συνεργασία με το Abrons Art Center, ενώ συμμετέχει σε μια καλλιτεχνική κοινοπραξία που αναπτύσσει ένα Παγκόσμιο Δίκτυο Περφόρμανς Αυτοχθόνων. 
Σύλληψη & Σκηνοθεσία: Emily Johnson 

Kathryn Hamilton (Sister Sylvester) 
Every Hologenome For Themselves 
Video 

Το Every Hologenome For Themselves είναι μια σειρά μικροσκοπικών σκηνών και εμπνευσμένων από το DNA δεικτών απόδοσης για τον κόσμο που ζούμε σήμερα. 

Η Κάθριν Χάμιλτον, γνωστή και ως Sister Sylvester, είναι καλλιτέχνης και κατά τύχη μικροβιολόγος. Το 2019 έλαβε τις υποτροφίες Macdowell και Yale Poynter. Έχει παρουσιάσει περφόρμανς ανά τον κόσμο, ενώ δουλειά της έχει παρουσιαστεί στα έντυπα Artforum, The New York Times, The New Yorker, Performance Art Journal και Télérama, μεταξύ άλλων. Πέρασε την περίοδο 2011-13 μεταμφιεσμένη σε Γαλλίδα διπλωμάτη στη Νέα Υόρκη. 
Μια δημιουργία της Kathryn Hamilton (Sister Sylvester), σε απομακρυσμένη συνεργασία με τον Deniz Tortum  

Στέφανος Τσιβόπουλος 
Untitled (Junkopia Redux) 
Video  

Η νέα μικρού μήκους ταινία του Στέφανου Τσιβόπουλου, Untitled (Junkopia Redux), θα μπορούσε να περιγραφεί ως μια ματιά σε ένα εσωτερικό τοπίο που αιωρείται ανάμεσα στην αβεβαιότητα για το παρελθόν και την αγωνία για το μέλλον. 

Ο Ελληνοολλανδός Στέφανος Τσιβόπουλος (γενν. 1973) είναι διαθεματικός καλλιτέχνης και παιδαγωγός, το έργο του οποίου έχει παρουσιαστεί εκτεταμένα, σε καλλιτεχνικούς οργανισμούς και κινηματογραφικά φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο, μεταξύ άλλων στις Μπιενάλε της Αθήνας, του Πεκίνου, της Βουδαπέστης, του Λίμερικ, της Μόσχας, της Θεσσαλονίκης, της Σιντσιάνγκ, καθώς και στην 4η Quadrennial της Ρίγα. Πρόσφατες ατομικές εκθέσεις του έχουν παρουσιαστεί στο Bellas Artes Projects (Μανίλα), στο MuCEM (Μασσαλία), στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (Αθήνα), στο Stella Art Foundation (Μόσχα) και στο ISCP (Νέα Υόρκη). Έχει συμμετάσχει επίσης σε ομαδικές εκθέσεις στην Tate Modern (Λονδίνο), στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Βαρκελώνης (MACBA), στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Αμβέρσας (MuKHA), στο BAK (Ουτρέχτη), στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Αθήνα), στην Bundeskunsthalle (Βόνη), στο Witte de With (Ρότερνταμ) και στο Rubin Foundation (Νέα Υόρκη). Το 2013 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 55η Μπιενάλε της Βενετίας με την πολυμεσική βίντεο εγκατάστασή του, Ιστορία Μηδέν (History Zero). 
Σύλληψη & Σκηνοθεσία: Στέφανος Τσιβόπουλος