Παραμορφωμένες, εντυπωσιακές και πάντα κομψές φιγούρες, εγκλωβισμένες σε χειροποίητες κορνίζες, έχουν καταλάβει το πατάρι του ισογείου του Booze Cooperativa. H στιλίστρια κι εικονογράφος Μαρία Μυλωνά φανερώνει απροκάλυπτα την σουρεαλιστική της διάθεση στην πρώτη ατομική της έκθεση “My Soureal Work (life is a circus)” . Πίνει καφέ μαζί μας και μας εξηγεί πως από τον Πολατώφ και το Playboy φτάσαμε στην ζωγραφική και στις ιδιαίτερες φιγούρες τις.
Μία μέρα που μιλούσα στο διαδίκτυο με την καλή μου φίλη και σχεδιάστρια μόδας Χριστίνα Σκαρπέλη, μου πρότεινε να στείλω την δουλειά μου στο Booze Cooperativa, την έστειλα, τους άρεσε και έτσι φτάσαμε εδώ με αυτή την έκθεση. Κάποια από τα έργα έγιναν πριν πολλά χρόνια και άλλα πάλι είναι πολύ πρόσφατα, όπως του προηγούμενου μήνα. Είναι ένα project με δουλειά από το 2000-2012, έργα 12 χρόνων αλλά και σημερινά. Το μότο μου είναι « αφήστε τα ποντίκια και πιάστε τα πινέλα», είμαι κατά του photoshop και δεν ξέρω καν να το χρησιμοποιώ. Είμαι οπαδός του χειροποίητου, του αυθεντικού και όταν κάνω κάποιο έργο, είναι ένα. Όσα φτιάχνω είναι χωρίς σκέψη. Βάζω μουσική, πίνω τον καφέ μου και κάθομαι χωρίς να ξέρω τι θα γίνει, αφήνω το χέρι να πάει από μόνο του.
Δηλαδή το βλέπεις σαν προσωπική ευχαρίστηση και όχι σαν επάγγελμα; Το έχω κάνει και επάγγελμα. Έχουν δημοσιευτεί σε δύο ιταλικά περιοδικά, στο e-mergemag και στο schon mag, δύο δουλείες μου, η μία ήταν ένα εικονογραφημένο editorial και η δεύτερη είναι εικονογράφηση μόδας με ρούχα. Σε αυτή είχα χρησιμοποιήσει κανονικά μοντέλα και η φωτογράφηση είχε γίνει στο Μοναστηράκι. Τα μοντέλα φόραγαν nude body και εικονογράφησα πάνω τους ρούχα γνωστών εταιριών ή φόραγαν ρούχα κι εικονογράφησα αξεσουάρ. Αυτά έχουν δημοσιευτεί σε ξένα περιοδικά, τα είχα δείξει και σε μερικά ελληνικά αλλά τα είχαν βρει πολύ «προχώ». Βέβαια χάρηκα που βγήκαν έξω.
Σε τι επίπεδο πιστεύεις ότι βρίσκεται η Ελλάδα στο styling, στη μόδα και στην εικονογράφηση μόδας; Υπάρχουν πάρα πολλά ταλέντα και εκπληκτικά δημιουργικοί άνθρωποι. Από αυτούς όμως οι μισοί φεύγουν από την Ελλάδα, πάνε στο εξωτερικό, αναγνωρίζονται κάνουν καριέρα και εδώ τους θεωρούν τρελούς και προχωρημένους. Οι άλλοι μισοί προσπαθούν και κάνουν πράγματα εδώ. Όσον αφορά στην εικονογράφηση μόδας, η Ελλάδα είναι πολύ πίσω. Υπάρχουν περιοδικά που έχουν πολύ ωραία εικονογράφηση αλλά είναι κάπως φασόν, ακολουθούν κάποια συγκεκριμένα πρότυπα και δεν σε αφήνουν να πρωτοτυπήσεις. Ευτυχώς όμως υπάρχουν κάποια ιντερνετικά περιοδικά πολύ πιο προχωρημένα. Εντάξει τα τελευταία χρόνια κάτι γίνεται και χαίρομαι, επειδή την εικονογράφηση μόδας την έχω ψάξει από πολύ μικρή. Από 12 ετών σχεδίαζα και έπαιρνα αποβολές από το σχολείο. Μετά πέρασα νομική, αλλά την παράτησα και γράφτηκα σχέδιο μόδας στην Σχολή Βελουδάκη. Όταν πήγα εκεί ήδη ζωγράφιζα με παραμόρφωση και θυμάμαι ακόμα να μου λέει ο Βελουδάκης « Βρε Μυλωνά, τι είναι αυτά;» Μετά δούλεψα πολλά χρόνια σαν σχεδιάστρια μόδας αλλά και στο styling. Δούλεψα για τον Πολατώφ, τα περιοδικά Max και Playboy και έκανα και άλλες πολλές συνεργασίες. Κάποιες έγιναν για βιοποριστικούς λόγους και άλλες τις έκανα χωρίς καν να πληρωθώ, γιατί ήθελα να έχουν την υπογραφή μου και να είναι στο book μου.
Πως σου αρέσει να δουλεύεις; Τι υλικά χρησιμοποιείς; Είμαι κατά των καθώς πρέπει και του κατεστημένου, είμαι αλχημίστρια. Χρησιμοποιώ ότι υλικά μπορείς να φανταστείς, από παιδικές ξυλομπογιές, μαρκαδόρους, λάδια, μέχρι και μάσκαρα ή σκιά ματιών. Ένα βράδυ που ξέμεινα από μαρκαδόρο χρησιμοποίησα μια ξεραμένη μάσκαρα και βρήκα έτσι μία τεχνική για να δίνω σκιές. Πειραματίζομαι και ψάχνω. Τώρα θέλω να κάνω και κάποια project που δεν θα είναι μόνο ζωγραφική, αλλά θα είναι με υλικά και θα είναι τρισδιάστατα. Σε πολλά σκίτσα μου φαίνονται πολύ έντονα τα συναισθήματα ,ου. Για παράδειγμα, υπάρχουν σκίτσα που σχεδίασα όταν είχα χάσει τους γονείς και ήμουν πολύ λυπημένη. Τότε το σχέδιο λειτουργούσε σαν ψυχοθεραπεία για εμένα, καθόμουν και σχεδίαζα πάρα πολλές ώρες. Κάποια σχέδια λοιπόν, βγάζουν στεναχώρια και λύπη, κάποια άλλα πάλι είναι γεμάτα χαρά. Ανάλογα το πώς αισθάνομαι φαίνεται στο χαρτί. Αυτό το κατάλαβα μετά από χρόνια μαζεύοντας το portfolio μου, τότε έβλεπα στα σχέδια μου πως την κάθε περίοδο ήμουν αλλιώς. Γενικά, καταλαβαίνω πως η ζωγραφική είναι συναισθήματα και η τέχνη σε όλες τις μορφές μια καταγγελία. Επηρεαζόμαστε από τα γεγονότα, την πολιτική κατάσταση, από όλο το γίγνεσθαι και καταγγέλλουμε τον πόνο μας, την χαρά μας και ότι νιώθουμε. Εμένα αυτό με εκφράζει και με κάνει να νιώθω ωραία.
Αν οι “soureal” φιγούρες σου μιλούσαν, τι θα μας έλεγαν; Αν μπορούσαν να μιλήσουν πιστεύω πως θα ήταν χαρακτήρες ακόμα και σε κινούμενα σχέδια, που θα μπορούσαν να ζουν στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον. Θα ήθελαν να πουν ότι πρέπει να στηριζόμαστε μόνο στην αγάπη του εαυτού μας, των φίλων μας και των γύρω μας, γιατί πιστεύω πως αυτό είναι το μόνο αντίδοτο για να είμαστε καλά και να περνάμε καλά, να είμαστε άνθρωποι. Η αγάπη είναι το αντίδοτο στην κρίση, στο πόνο, στην στεναχώρια, το μεγαλύτερο αγαθό.
Έχεις φτιάξει μόνη σου τις κορνίζες των έργων σου, τις θεωρείς και αυτές μέρες του έργου σου; Ήθελα τα έργα μου να είναι μέσα σε καδράκια που να θυμίζουν παλιά εποχή. Είχα κάνει τα σχέδια και τα πατρόν, γενικώς σκεφτόμουν κάτι vintage, minimal. Έτσι με βοήθησε ένας ξάδερφός μου με το μέταλλο και το δουλέψαμε μαζί. Είναι όλες χειροποίητες με βίδες και μεταλλικά κομμάτια.
Η Ελληνίδα γυναίκα έχει στυλ στην ζωή της; Επειδή έχω ζήσει και για ένα μικρό διάστημα στην Ιταλία, όπουείχα πάει για κάτι editorials, για εμένα οι Ελληνίδες αλλά και οι Έλληνες είναι οι ωραιότεροι άνθρωποι του κόσμου. Πραγματικά έχουν προσωπικότητα, αισθητική, ψυχή και καρδιά. Οι Ελληνίδες είναι super. Αν και ασχολούμαι με την μόδα είμαι κατά των τάσεων της. Πιστεύω ότι η μόδα δεν πρέπει να επισκιάζει την προσωπικότητα, ένα ρούχα πρέπει να το φοράς, όχι να σε φοράει. Όταν ένας άνθρωπος φοράει ότι προστάζει η μόδα αγνοώντας την προσωπικότητα του, τότε θα βγει τσίρκο. Ο καθένας πρέπει να ντύνεται όπως πραγματικά γουστάρει και με ότι νιώθει άνετα.
Τι περιλαμβάνουν τα επόμενα βήματα; Σχεδιάζω μία δεύτερη ατομική έκθεση για το καλοκαίρι, η οποία θα είναι σίγουρα στο Booze Cooperativa. Επίσης μια ομαδική έκθεση καλλιτεχνών, η οποία θα συμβαίνει και αυτή στο ίδιο μέρος. Θα είναι διαδραστική και περίπου 20 καλλιτέχνες θα ζωγραφίζουμε live σε μεγάλες διαστάσεις. Αυτό θα γίνει στις 25/6 και θα διαρκέσει μέχρι μέσα Ιουλίου.Γενικά με ενδιαφέρει και το εξωτερικό και βρίσκομαι σε συζητήσεις για κάποια μελλοντικά σχέδια για εκεί. Δεν είναι οικονομικό το θέμα, απλά θέλω να βλέπουν στο εξωτερικό τις δουλειές μας και να τις θαυμάζουν, να κάνουμε περήφανη την χώρα μας. Οι Έλληνες δεν είναι τεμπέληδες, είναι μια χαρά, αυτό που φταίει πραγματικά είναι το σύστημα. Η τέχνη μέσα στην κρίση είναι οξυγόνο. Θέλω η δουλεία μου να δίνει χαρά στον κόσμο, να μην νιώσει ότι έχασε τον χρόνο του κάποιος που θα επισκεφτεί την έκθεση.
Ως 30/4, Booze Cooperativa, Κολοκοτρώνη 57, Αθήνα, 2114000863.
14°
