Ο Γιώργος Παπαφίγκος γεννήθηκε το 1989 στον Τύρναβο. Αποφοίτησε το 2015 από τη Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Παρουσίασε πρόσφατα την πρώτη του ατομική έκθεση στην αίθουσα Τέχνης Καππάτος με τίτλο “Reality of Paradox”, έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.
3D printed object, 2015, sandstone
Πώς μπορεί να συνυπάρχει οποιοδήποτε είδος τελετουργίας με έναν κόσμο που δεν βασίζεται σε καμία λογική σειρά, όπως σε αυτούς που δημιουργείς; Τα έργα μου έχουν να κάνουν με μια πολυεπίπεδη πραγματικότητα που δεν έχει πάντα κάποια γραμμική αφήγηση, αποτελούνται από καθημερινές πράξεις, σε διαφορετικές τοποθεσίες και περιβάλλοντα, τελετουργίες που εμπεριέχουν κάποιον συμβολικό χαρακτήρα και μια παράλληλη συνύπαρξη του φανταστικού με τον πραγματικό κόσμο, μια μίξη πολιτιστικών συμβόλων.
soft pastel on paper, 136x174cm, 2015
Untitled, drawing, coloured pencil on paper 40x40cm,2014
Η γονιμότητα και το σεξ παρεισφρέουν επιθετικότατα στη δουλειά σου, ο θάνατος επίσης. Πρόκειται για μια προσπάθεια αφύπνισης του θεατή ή για την ανάδειξη των βασικών αναγκών ακόμα και στην αποκάλυψη; Θα έλεγα ότι είναι και τα δύο. Η επιθετικότητα ήταν και είναι ένα βασικό πρόβλημα του σημερινού κόσμου, ο θάνατος - το ένστικτο του θανάτου εμπεριέχει βία, και σε πολλές κοινωνίες σήμερα υπάρχει η θεσμοθετημένη βία. Το θέμα της σεξουαλικότητας έχει να κάνει με πρωτόγονα ένστικτα, ορμές και συμπλέγματα που μορφοποίησαν κάποιες βάσεις της ανθρώπινης εξέλιξης.
Πώς λειτουργούν η σάτιρα και το χιούμορ στα έργα σου; Δημιουργώ φαντασιώσεις που μπορεί να είναι είτε ερωτικές, ή απλά να είναι μια σάτιρα ή κριτική της καθημερινής ζωής, προς κάποιες αξίες και προκαταλήψεις που αφήνουν τον άνθρωπο μετέωρο και ανήμπορο να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του.
Balls, mixed media on paper, 220x140cm, 2015
WS 1252 Q d, pencil on paper, 54x56cm, 2014
Παρότι συντετριμμένο, το σύμπαν σου μοιάζει να αποπνέει ένα λυτρωτικό αίσθημα ελευθερίας. Η καταστροφή μοιάζει να επέρχεται ως μέσο κατάκτησης του όλου, μια επαναστατική πράξη για το κυνήγι κάποιου ονείρου. Θα μπορούσε μια επαναστατική κίνηση μέσω της Τέχνης να επιφέρει κάποια αλλαγή στη σημερινή κοινωνία ή όλο αυτό είναι πολύ ρομαντικό; Η καταστροφή και το ελεγχόμενο χάος είναι περισσότερο μια προσπάθεια κατανόησης και αναδιάρθρωσης πρώτα του εσωτερικού μου κόσμου. Η εικαστική ιδέα λειτουργεί σαν ένα μέσο επικοινωνίας για τον κόσμο, η αλλαγή μπορεί να επέλθει πρώτα σε ατομικό επίπεδο, και έπειτα είναι μια σχέση δράσης και αντίδρασης με τον θεατή.
Untitled, pastel on paper, 180x140cm, 2015
Hybrid cross, 3D printing, 2015
8 Q, spray on paper, 193x140cm
Παρότι η θεματολογία σου κινείται σε θεμελιώδη ζητήματα, αναδεικνύεις καυστικά και την επικαιρότητα, τον σύγχρονο κόσμο μέσα από τον δικό σου σουρεαλιστικό καμβά. Κατά πόσο σε απασχολεί -ή σε βαραίνει- η «κοινωνική ευθύνη» του καλλιτέχνη; Στα έργα μου, η στατικότητα παίζει σημαντικό ρόλο, δεδομένου ότι εκφράζει ταυτόχρονα αναμονή και αγωνία για τον χρόνο και την ένταση ανάμεσα στην πραγματικότητα και την αντίληψη της εικονικής σύγχρονης ζωής. Η αυξανόμενη χρήση της τεχνολογίας και η «αποδόμηση» της ανθρώπινης φύσης, και o τρόπος με τον οποίο έρχεται σε σύγκρουση με τα θρησκευτικά πιστεύω είναι κάτι το επίκαιρο που με ενδιαφέρει, όπως η αποδόμηση διαφόρων ιστορικών μνημείων. Σίγουρα με απασχολεί η κοινωνική ευθύνη με κάποιον έμμεσο εικαστικό τρόπο στα έργα μου, θα έλεγα ότι είναι πιο πολύ ένας μη συμβατικός τρόπος προσέγγισης της καθημερινότητας, έτσι όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι.
«Οι γραμμές των πόλεων είναι παντού γύρω μας. Αλλά είναι μπερδεμένες. Η καθαρότητα των γραμμών καθορίζει τη σκέψη». Μιλήσαμε με την καλλιτέχνιδα για την έκθεσή της στην γκαλερί Μελάνυθρος
15°
