Περιπέτεια, κίνηση, εναλλαγή, ζωή κοντά στη φύση. Η Αννίκα Μπαρμπαρήγου χρησιμοποιεί το σκάφος της Freedom σαν κύρια κατοικία και ζει μαζί του στιγμές απόλυτης ευτυχίας.
Πότε νιώσατε την επιθυμία να αποκτήσετε σκάφος; Από το πρώτο μου ταξίδι με ιστιοφόρο, το 1980. Για τους συνταξιδιώτες μου ήταν κρουαζιέρα, για μένα ήταν στροφή. Είχαμε τον καπετάν Μανώλη, μεγάλο δάσκαλο και χαρισματικό ναυτικό, που μ’ έμαθε τι σημαίνει σκάφος και ναυτοσύνη. Βέβαια, η θάλασσα ήταν κοντά μου από νωρίς – είχα πατέρα αξιωματικό του ναυτικού. Μικρή δεν έπαιζα με κούκλες, αλλά με καραβάκια φτιαγμένα στο ναύσταθμο όπου μεγάλωσα. Το ταξίδι όμως με το σκάφος του Μανώλη ήταν καθοριστικό, γιατί κατάλαβα ότι μόνο ταξιδεύοντας στη θάλασσα ένιωθα απόλυτη ευτυχία... Έτσι γεννήθηκε η επιθυμία να αποκτήσω σκάφος, όχι σαν δεύτερο σπίτι αλλά σαν βάση, σαν κύριο χώρο ζωής.
Σε ποια στιγμή της ζωής σας αυτό έγινε πραγματικότητα και πώς; Mόλις έβγαλα τα πρώτα μου σοβαρά λεφτά, το 1986. Και πάλι, καταλύτης ήταν καπετάνιος. Ο Τάσος, o καπετάνιος του Freedom, ήταν ωραίος, όλο κέφι και με μεγάλη αγάπη για τα ξύλινα κλασικά σκαριά, αγάπη που μου μετέδωσε. Nαύλωσα το Freedom για λίγες μέρες, μαγεύτηκα και συνέχισα να το ναυλώνω ώσπου τελείωσε το καλοκαίρι. Δεν ήθελα να σταματήσω τα ταξίδια και το αγόρασα. Μια κίνηση για την οποία δεν μετάνιωσα ποτέ.
Πόσο χρόνο περνάτε στο σκάφος σας, μέχρι πού σας έχει πάει, ποιο ήταν το καλύτερο ταξίδι σας; Όσο γίνεται περισσότερο. Εκεί ζω όταν είμαι στην Ελλάδα. Τα πιο μακρινά μου ταξίδια ήταν έως την Κρήτη και τα νότια παράλια της Τουρκίας. Το καλύτερο; Δύσκολο να διαλέξω. Θυμάμαι πιο έντονα το δυσκολότερο. Είχαμε χοντρές θάλασσες, ανέμους που κράτησαν βδομάδες, πληρώματα που μας παράτησαν γιατί ζορίστηκαν, αλλά είχα τον Μάνο, έναν υπέροχο καπετάνιο, και ενδιαφέρουσα παρέα από πολλές γωνιές του κόσμου – πάλι ο ανθρώπινος παράγων...
Τι άλλαξε στη ζωή σας από τότε που το αποκτήσατε; Η ίδια μου η ζωή, η χώρα, οι προτεραιότητες...
Θεωρείτε τον εαυτό σας νομάδα του κόσμου; Αν ναι, τι σημαίνει αυτό για σας; Στην ουσία όλοι είμαστε νομάδες, περαστικοί, ταξιδιώτες. Το ταξίδι στη θάλασσα σε κάνει να το συνειδητοποιείς περισσότερο.
Tα θετικά και τα αρνητικά της ζωής σε σκάφος; Τα θετικά είναι τ’ αυτονόητα – ελευθερία, κίνηση, εναλλαγή, περιπέτεια, ζωή κοντά στη φύση. Τα αρνητικά είναι για μένα και αυτά θετικά. Ένα σκάφος δεν σ’ αφήνει να χαλαρώσεις ποτέ. Ακόμα και δεμένο στο λιμάνι σε κρατά σε εγρήγορση. Αυτό δίνει στη ζωή ένταση. Aρνητική είναι και η έλλειψη χώρου. Σ’ ένα μικρό σκάφος δεν χωρούν όλα τα βιβλία και οι δίσκοι που θα ’θελα να έχω κοντά μου. Αλλά και αυτό είναι καλό. Αναγκάζομαι να επιλέγω και να ζω πιο αφαιρετικά.
Ποιες παρεμβάσεις κάνατε ώστε να ικανοποιεί όλες τις σπιτικές ανάγκες; Οι παρεμβάσεις μου ήταν ελάχιστες – έχτισα ράφια για βιβλία, για CDs, έβαλα αφαλάτωση για μεγαλύτερη αυτονομία. Βασικά, το σκάφος διαμόρφωσε εμένα κι όχι εγώ το σκάφος.
Ποια είναι τα καλύτερα μέρη για να ψωνίζει κανείς έπιπλα και αντικείμενα, ώστε να ζει στο σκάφος σαν στο σπίτι του; Εκτός από δυο τρεις ελαφριές πολυθρόνες από παλιά ποστάλια, όλα τα έπιπλα είναι χτιστά. Είναι μέρος του σκάφους. Τα αντικείμενα που αγοράζω είναι κυρίως λειτουργικά πράγματα, που έχουν σχέση με φαγητό και ύπνο. Τα υλικά έχουν σημασία: να είναι όσο το δυνατόν άθραυστα, ελαφρά και ανθεκτικά στην υγρασία – πάνω απ’ όλα όμως να υπακούουν στην αισθητική του σκάφους. Μ’ αυτόν τον τρόπο συνδυάζουν τη λειτουργικότητα με τη διακόσμηση. Οι καλύτερες αγορές για μένα είναι η Γαλλία για είδη τραπεζιού και υφάσματα, η Αμερική για λινά και είδη μπάνιου, η Αγγλία για παλιά εξαρτήματα, διακόπτες, χερούλια κ.λπ., η Βενετία για κρύσταλλα και η Ιαπωνία για λάκες, βαμβακερά και κεραμικά.
Σας αρέσει να αρμενίζετε μόνη σας ή με φίλους; Μόνη με το πλήρωμα αφιερώνομαι πιο πολύ στο ταξίδι και στη σκέψη. Με παρέα, το ενδιαφέρον μοιράζεται. Και η παρέα είναι πάντα ρίσκο, γιατί αναλόγως ποιοι είναι οι συνεπιβάτες, το ταξίδι γίνεται περισσότερο ή λιγότερο ευχάριστο. Οι χαρακτήρες τονίζονται πιο ζωηρά εν πλω.
Πώς περνάτε το χρόνο σας εν πλω; Τιμονεύω, μελετάω πλοηγούς και χάρτες, διαβάζω, φωτογραφίζω τη θάλασσα, ακούω μουσική. Το ούζο και ο μεζές παίζουν σημαντικό ρόλο στο ταξίδι, όπως και η κουβέντα. Οι ναυτικοί είναι ωραίοι παραμυθάδες. Έτσι περνάει όμορφα η ώρα.
«Το σημαντικότερο είναι να παραμένουμε πιστοί σε μια αρχιτεκτονική που βελτιώνει την καθημερινότητα και αφήνει θετικό αποτύπωμα στο περιβάλλον», τονίζει ο Πάνος Ευστρατίου.
Παλιά βιομηχανικά συγκροτήματα στην Αθήνα και τον Πειραιά μεταμορφώνονται σε σύγχρονες κατοικίες, γραφεία και πολιτιστικούς χώρους, συνθέτοντας τη νέα αφήγηση της πόλης
