Οκτώ μήνες μετά την πολύκροτη παραίτησή του από τη θέση του Προέδρου του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, ο Γιώργος Κιμούλης βρέθηκε στο στούντιο του TheTOC και μίλησε για όλους και για όλα.
Διαβάστε σχετικό απόσπασμα:
- «Αν χαθεί το πάθος χάθηκες», είπατε σε πρόσφατη συνέντευξή σας. Είναι αλήθεια ότι το πάθος δεν έχει ηλικία κύριε Κιμούλη;
«Δυστυχώς το πάθος έχει ηλικία. Μ’ αυτό έκρουσα έναν κώδωνα κινδύνου στον ίδιο μου τον εαυτό. Καθώς περνούν τα χρόνια, μειώνεται το πάθος. Και πραγματικά αν χαθεί, χάθηκες. Θέλω να λέω στον εαυτό μου ότι δεν πρέπει να χαθεί – με νύχια και με δόντια»
- «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μοναδική ελπίδα», είχατε πει εδώ στο στούντιο του TheTOC τον Φεβρουάριο του 2014. Μεσολάβησαν τριάμισι χρόνια από τότε μέχρι σήμερα. Πως θα σχολιάζατε σήμερα εκείνη σας την τοποθέτηση;
«Ότι χάθηκε αυτή η ελπίδα. Οι άνθρωποι είχαν ανάγκη. Κάναμε λάθος λέγοντας ότι οι πολίτες είχαν ατονήσει. Ότι έφεραν το ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία κι όλη αυτή η κίνηση με το ΟΧΙ απέδειξε ότι οι άνθρωποι είχαν την ανάγκη να ελπίζουν και γι’ αυτό επένδυσαν σ’ αυτή την ελπίδα πάρα πολλά. Τώρα φοβάμαι ότι η ελπίδα έχει χαθεί. Το μεγαλύτερο έγκλημα θα ήταν μια μόνιμη αδιαφορία των πολιτών».
- Μεσολάβησαν πολλά όπως είπαμε και μεταξύ άλλων δυο – διορθώστε με αν κάνω λάθος – παραιτήσεις. Μετά την παραίτηση από μέλος της Επιτροπής Αναθεώρησης Συντάγματος...
«Α, όχι, όχι... Ξέρετε εγώ στάθηκα δίπλα στο ΣΥΡΙΖΑ γιατί πίστευα ότι ήταν η μοναδική λύση τότε. Και πιστεύω ότι σωστά έκανα. Δεν το έκανα για να αναλάβω κάποια δημόσια θέση. Κι αυτό έχει αποδειχτεί. Ημουν δίπλα χωρίς να πάρω κάποια δημόσια θέση. Αυτή η Επιτροπή για την Αναθεώρηση του Συντάγματος – που παρατήθηκα – δε ήταν τίποτα άλλο παρά μόνο ο διαμεσοαβητής μεταξύ βουλευτών και πολιτών».
- Σας έχει απογοητεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ;
«Μόνο εμένα; Εδώ έχε απογοητεύσει τον ίδιο ΣΥΡΙΖΑ…» - Κι η παραίτηση από τη θέση του Προέδρου του ΚΠΙΣΝ κύριε Κιμούλη;
«Δεν είναι δημόσια θέση αυτή. Το ΚΠΙΣΝ δεν είναι δημόσιος οργανισμός παρά μόνο στα χαρτιά. Είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι θα με δεχόντουσαν σαν πρόεδρο αν δεν συμφωνούσε το ΄Ιδρυμα; Αλλωστε εγώ θα πληρωνόμουν από το Ιδρυμα. Αλλωστε αυτή τη στιγμή το κράτος δεν δίνει ούτε ένα ευρώ στο ΚΠΙΣΝ παρά τη σύμβαση που έχει υπογραφεί».
- Αρα υπήρξε μια κακή συνεννόηση μεταξύ κυβέρνησης και Ιδρύματος;
«Δεν ξέρω αν ήταν κακή συνεννόηση. Πάντως ήταν συνεννόηση. Εμένα βασική μου θέση είναι ότι ο Πολιτισμός είναι δημόσιο αγαθό. Και μ’ αυτή τη λογική πήγα. Οταν κατάλαβα ότι κανένας δεν ενδιαφερόταν γι’ αυτό, έφυγα. Ξέρετε, δεν είναι εύκολο, ιδίως στις μέρες μας, να πετάς 60.000 ευρώ το χρόνο επειδή κάποια πράγματα είναι ενάντια στην ιδεολογία σου. Αλλά τι να κάνουμε; Ο καθείς κι ο αξιακός του χώρος».
- Πως σχολιάζετε το γεγονός ότι η θέση του Προέδρου του ΚΠΙΣΝ χηρεύει ακόμα;
«Μπορεί να μην τον είχαν ανάγκη τον Πρόεδρο. Αφού το Προεδρείο είναι αλλού».
- Και τις 17 ημέρες που βρεθήκατε σ’ αυτή τη θέση δεν εγκαταλείψατε το θέατρο. Δε θα το εγκαταλείπατε για καμία θέση κύριε Κιμούλη;
«Όχι, ξέρετε θέλω να πιστεύω ότι είναι αυτό που λέμε: 90 χρονών θα περπατώ, 100 θα φτάσω, τότε θα αποφασίσω αν θα γεράσω. Και κάποιος που είναι σ’ ένα γραφείο κινδυνεύει να γεράσει γρήγορα. Προτιμώ να είμαι πάνω στη σκηνή, να έρχομαι εδώ και να λέμε γι’ αυτά που κάνω πάνω στη σκηνή».
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
11°
