Σε ηλικία 83 ετών έφυγε από τη ζωή, ο ομότιμος Καθηγητής της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ και πρόεδρος της Επιτροπής Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως, Χαράλαμπος Μπούρας. Η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή 29 Ιουλίου, στις 2 το μεσημέρι, από το Α' Νεκροταφείο.
Σε ανακοίνωσή του, ο υπουργός Πολιτισμού, Αριστείδης Μπαλτάς, και όλο το προσωπικό του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, εκφράζουν τη θλίψη τους για τον αναπάντεχο θάνατο του Χαράλαμπου Μπούρα, ο οποίος «αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην επιστημονική κοινότητα και όχι μόνο». «Εκτός από το σημαντικό επιστημονικό και διδακτικό του έργο, ο Χαράλαμπος Μπούρας διακρινόταν για την φυσική του ευγένεια, το ήθος του και υπήρξε πάντα ακούραστος, επίμονος, ανιδιοτελής και ειλικρινής. Τον πενθούμε όλοι», καταλήγει ο κ. Μπαλτάς στην ανακοίνωσή του.
Ο Χαράλαμπος Μπούρας γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1933, αλλά μεγάλωσε στη Χίο. Ένας σημαντικός αρχιτέκτονας, ο οποίος ταυτίστηκε με την αναστήλωση των μνημείων της Ακρόπολης, αρχικά ως μέλος της Επιτροπής Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως και από το 1985 ως πρόεδρός της. Η συμβολή του στην αναστήλωση των μνημείων υπήρξε καθοριστική, δεδομένου ότι εισήγαγε ποιοτικά και επιστημονικά κριτήρια και αρχές σχετικά με τις αναστηλώσεις των μνημείων, όπως η αρχή της αναστρεψιμότητας, η ανάγκη τεκμηρίωσης και η διεπιστημονική προσέγγιση στις επεμβάσεις κ.ά.
Αρχιτέκτων μηχανικός, ομότιμος Καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι και κάτοχος δύο διδακτορικών διπλωμάτων, ο Χαράλαμπος Μπούρας υπήρξε σημαντικός επιστήμονας με ειδίκευση στη μελέτη και την αναστήλωση μνημείων, τόσο της κλασικής αρχαιότητας όσο και της βυζαντινής και μεταβυζαντινής περιόδου.
Διετέλεσε Καθηγητής της Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής Σχολής αρχικά στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π. Υπήρξε μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου του υπουργείου Πολιτισμού για περισσότερο από 25 χρόνια (1974 - 2005) και μέλος πολλών διεπιστημονικών επιτροπών του υπουργείου Πολιτισμού (Επιδαύρου, Πρωτάτου Αγίου Όρους, Διονυσιακού Θεάτρου, Λίνδου Ρόδου).
Από το 1959 έως το 1966, ως αρχιτέκτων της Διευθύνσεως Αναστηλώσεως στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, ασχολήθηκε μεταξύ άλλων με την αναστήλωση της στοάς της Βραυρώνος, που αποτελεί ορόσημο στις αναστηλώσεις μνημείων στον ελλαδικό χώρο.
Υπήρξε, επίσης, γενικός γραμματέας της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας, μέλος της Διοικητικής Επιτροπής του Μουσείου Μπενάκη και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Μουσείου της Ακρόπολης. Είχε τιμηθεί με τον Ταξιάρχη του Φοίνικος, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το 2002.
Μεταξύ των δημοσιευμάτων του για αρχαία, βυζαντινά και νεώτερα μνημεία περιλαμβάνονται τα εξής: «Βυζαντινά σταυροθόλια με νευρώσεις» (Αθήνα 1965), «Η αναστήλωσις της στοάς της Βραυρώνος» (Αθήνα 1967), «Νέα Μονή Χίου: Ιστορία και αρχιτεκτονική» (Αθήνα 1985), - (με την Λασκαρίνα Μπούρα), «Ελλαδική ναοδομία κατά τον 12ο αιώνα» (Αθήνα 2002) και «Βυζαντινή και μεταβυζαντινή αρχιτεκτονική στην Ελλάδα» (Αθήνα 2006).
Η Βρετανία, τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται στο επίκεντρο διεθνών συζητήσεων για την επιστροφή αρχαιοτήτων που αποκτήθηκαν κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας
9°
