Πολιτικη & Οικονομια

Η (μη) «συγγνώμη» στην υπηρεσία της δημόσιας διαπόμπευσης

Η σύσταση «προανακριτικών» επιτροπών, κυρίως για βουλευτές της εκάστοτε μειοψηφίας, είναι καιρός να σταματήσει

giannis-meimaroglou.jpg
Γιάννης Μεϊμάρογλου
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Σταύρος Παπασταύρου

Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου σχολιάζει τις δικαστικές παραπομπές για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας με αφορμή την αθώωση του Σταύρου Παπασταύρου.

Η απαίτηση του Σταύρου Παπασταύρου, μετά την δικαστική του αθώωση, να του ζητήσει ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ συγγνώμη, όπως είχε δηλώσει κατά την παραπομπή του, ανοίγει μια συζήτηση που αφορά συνολικά τη διαφάνεια στη δημόσια ζωή, τις αυθαίρετες συμπεριφορές και την κατάχρηση της εξουσίας που διαθέτει ο καθένας. Γιατί μπορεί ο κ. Παπασταύρου να αισθάνεται, όπως και οι πολιτικοί του μέντορες, δικαιωμένος και να εύχεται να είναι «ο τελευταίος αθώος που βιώνει μια τέτοια τραυματική εμπειρία» αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα του ζητηθεί κάποια συγγνώμη ή ότι, σε περίπτωση που του ζητηθεί θα είναι ειλικρινής και, κυρίως, ότι θα παίξει ρόλο στη συνείδηση όσων τον είχαν καταδικάσει προκαταβολικά.

Στην πραγματικότητα, η συμβολική σημασία της δημόσιας συγγνώμης έχει αποδυναμωθεί από αυθαίρετες και ανεξέλεγκτες συμπεριφορές δημοσίων προσώπων. Ιδιαίτερα τη στιγμή που οι παράγοντες αυτοί θέτουν επίσημα σε αμφισβήτηση ακόμα και τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης που αποτελούσε, μέχρι σήμερα, έναν αποδεκτό από όλους, κοινό θεσμικό παρανομαστή. «Φτάνει πια με την προσήλωση στη νομιμότητα και τις αποφάσεις του ΣτΕ» δήλωσε τις προάλλες ο φιλόλογος και πολιτικός του ΣΥΡΙΖΑ Τριαντάφυλλος Μηταφίδης. Το πατροπαράδοτο σύνθημα του ΚΚΕ «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» αποκτά πλέον γενική ισχύ, αφού τη θέση του «εργάτη» μπορεί να καταλάβει όποιος το επιθυμεί.

Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο σοβαρά όταν τον ρόλο της δικαιοσύνης αμφισβητούν ή υποκαθιστούν ακόμα και οι ίδιοι οι δικαστές ατομικά. Η Πρόεδρος της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος, για παράδειγμα, απέδωσε την έξαρση της εγκληματικότητας, με αφορμή τη δολοφονία στα Γλυκά Νερά, «στην εισροή πληθυσμών που δεν ασπάζονται τις ίδιες αξίες με τον Έλληνα», χωρίς φυσικά να αισθανθεί την ανάγκη ζητήσει καμιά συγγνώμη μετά την ομολογία του Έλληνα δολοφόνου. Την ίδια στιγμή, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, εξελισσόμενη ταχύτατα σε ΟΛΜΕ των δικαστικών λειτουργών, συνεχίζει να παρεμβαίνει πολιτικά σε ζητήματα για τα οποία αρμόδια να αποφασίσει είναι η Δικαιοσύνη (συνταγματικότητα νομοσχεδίου για τα εργασιακά, μεταχείριση Κουφοντίνα κλπ).

Οι δικαστικές παραπομπές για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας κατέχουν την κορυφαία θέση στη λίστα των αυθαίρετων και καταχρηστικών συμπεριφορών. Η πολυετής δίωξη του οικονομολόγου Ανδρέα Γεωργίου επειδή ο υπολογισμός του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009 δεν άρεσε στην προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, είναι χαρακτηριστική. Και, φυσικά, δεν του δόθηκε η παραμικρή συγγνώμη όταν αποδείχθηκε πλήρως η αθωότητά του. Όπως δεν δόθηκε καμιά συγγνώμη στον Παναγιώτη Πικραμμένο και τους άλλους πολιτικούς που κατηγορήθηκαν για συμμετοχή στο, κατά ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, «σκάνδαλο του αιώνα» της Novartis και οι υποθέσεις τους μπήκαν στο αρχείο.

Η σύσταση «προανακριτικών» επιτροπών, κυρίως για βουλευτές της εκάστοτε μειοψηφίας, είναι καιρός να σταματήσει. Το έργο των επιτροπών αυτών έχει εξελιχθεί σε κοινοβουλευτική κωμωδία. Οι εκπρόσωποι των κομμάτων διαβάζουν τα ίδια έγγραφα, ακούνε τους ίδιους μάρτυρες και τα ίδια επιχειρήματα και καταλήγουν κατά κανόνα σε αντίθετα συμπεράσματα. Κάθε κόμμα διατυπώνει το δικό του, διαφορετικό πόρισμα. Η περίπτωση της επιτροπής για τον πρώην υπουργό Νίκο Παππά όπου, μετά την ολοκλήρωση του έργου της, η μία πλευρά θεωρεί ότι είναι ένοχος και η άλλη πανηγυρίζει για την αθωότητά του, είναι χαρακτηριστική. Ας μην ξεχνάμε ότι σε ανάλογη διαδικασία, πριν μερικές δεκαετίες, «αθωώθηκε» κοινοβουλευτικά ο Άκης Τσοχατζόπουλος.

Είναι ίσως μια καλή αφορμή να καταργηθούν αυτές οι διαδικασίες και η Βουλή να αποφασίζει μόνον για την άρση ή μη της ασυλίας βουλευτών, εφ’ όσον οι κατηγορίες σε βάρος τους αφορούν θέματα πολιτικής ευθύνης. Τα υπόλοιπα θα αναλαμβάνει να τα διαλευκάνει η τακτική Δικαιοσύνη. Αναγκαία προϋπόθεση, ωστόσο, για να μην υπάρξουν εκ των υστέρων αμφισβητήσεις, είναι να δηλώσουν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, ρητά και κατηγορηματικά, την εμπιστοσύνη τους στο θεσμό της Δικαιοσύνης και τον σεβασμό στις αποφάσεις της.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.