Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει το αίτημα της ΟΛΜΕ για πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για την αντιμετώπιση μιας προσωρινής κατάστασης
Tο ότι ο ελληνικός συνδικαλισμός είναι εντελώς αποκομμένος από την πραγματικότητα το ξέρουμε. Το ότι στην ωραία μας χώρα ο συνδικαλισμός έχει καταντήσει (άντε πάλι... ναι, με εξαιρέσεις) μια άσκηση πεισματικής κακομαθησιάς το έχουμε εμπεδώσει. Το ότι από εργαλείο των εργαζόμενων έχει καταντήσει εργαλείο των κομμάτων και των εργατοπατέρων, δύσκολο να το αμφισβητήσει κανείς.
Όλα τα παραπάνω είναι μάλλον δεδομένα και μπορεί να με δυσαρεστούν, αλλά σίγουρα δε με εκπλήσσουν.
Αυτό που, αντιθέτως, με εκπλήσσει είναι το πόσο λίγο προσπαθούν οι εργατοπατέρες να κρύψουν τον αντικοινωνικό τρόπο με τον οποίο χειρίζονται ένα από τα πιο σημαντικά εργαλεία της δημοκρατίας. Ακόμα και τώρα, μετά από όσα έχω δει και διαβάσει, εξακολουθεί να με εκπλήσσει το θράσος με το οποίο απαιτούν από την κοινωνία να τους κάνει χατίρια, τα οποία το μόνο που εξυπηρετούν είναι η εδραίωση της εξουσίας τους.
Ένα τέτοιο δείγμα της χειρότερης πλευράς του συνδικαλισμού, ένα διαμάντι αντικοινωνικού θράσους, ανακάλυψα (ομολογώ με καθυστέρηση και ζητώ συγγνώμη) στην ανακοίνωση της ΟΛΜΕ με την οποία πρόσφερε τη στήριξή της στον «δίκαιο αγώνα» των καταληψιών, δηλαδή των ανθρώπων εκείνων για τους οποίους η χαβαλέ αντιπολιτευτική τους διάθεση είναι υπεράνω της ανάγκης των υπόλοιπων για εκπαίδευση.
Στην ανακοίνωση λοιπόν της 29ης Σεπτεμβρίου, το συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης απαιτεί (προφανώς δεν ζητά ή προτείνει, αυτά είναι για τους φλώρους) την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για την κάλυψη προσωρινών αναγκών.
Επειδή καταλαβαίνω πως ο σουρεαλισμός της κωμωδίας που ονομάζεται Ελλάδα δεν είναι εύκολο να γίνει κατανοητός με την πρώτη, το ξαναγράφω: Η ΟΛΜΕ ζητά προσλήψεις ΜΟΝΙΜΟΥ προσωπικού για την αντιμετώπιση μιας ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ κατάστασης και το διατυπώνει ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ.
Αυτό δεν είναι ένα συμπέρασμα το οποίο βγάζω εγώ διαβάζοντας τις απαιτήσεις τους, αλλά το γράφουν οι ίδιοι οι καθηγητοπατέρες στην ανακοίνωσή τους. Ξερά και απροκάλυπτα.
Κι επειδή συχνά η περιγραφή δεν φτάνει την πραγματικότητα, ιδού η λίστα με τις απαιτήσεις:
Με λίγα λόγια, η ΟΛΜΕ ζητά να πληρώνετε για πάντα καθηγητές που χρειάζονται μόνο για το διάστημα της πανδημίας. Χωρίς ντροπή και χωρίς κράτημα και με τις υπογραφές τους από κάτω (δεν ξέρω γιατί φαίνονται έτσι λοξές... το screenshot είναι από το σάιτ της ΟΛΜΕ, αλλά μάλλον οι καθηγητοπατέρες δεν είναι πολύ της τεχνολογίας) με πιο ενδιαφέρουσα την υπογραφή του προέδρου της ΟΛΜΕ ο οποίος είναι και στελεχάρα της Νέας της Δημοκρατίας.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, ο συνδικαλισμός είναι απαραίτητο εξάρτημα της δημοκρατίας. Και ως εκ τούτου η χρήση που του κάνουν οι εργατοπατέρες δεν βλάπτει μόνο τους κλάδους που εκπροσωπούν ή το πορτοφόλι μας. Βλάπτουν πρώτα και πάνω απ’ όλα την ίδια τη δημοκρατία. Από την άλλη και για να είμαι δίκαιος, οφείλω να τους αναγνωρίσω πως την ίδια στιγμή προσφέρουν πολλά στην κωμωδία. Την τραγική μεν, κωμωδία δε, που έχει τίτλο «Ελλάδα». Και μπράβο τους.
Συντονισμός Αθήνας–Λευκωσίας πριν από τη συνάντηση Χριστοδουλίδη με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη, παρουσία της Προσωπικής Απεσταλμένης του ΟΗΕ για το Κυπριακό
8°
