Η ανάρτηση του Αριστείδη Χατζή για το συμβάν με την καθηγήτρια Μαρία Ευθυμίου.
«Ήμουν παρών στην αίθουσα όταν συνέβη το περιστατικό με τη Μαρία Ευθυμίου. Είπα να μην γράψω κάτι γιατί τον τελευταίο χρόνο συνεργαζόμαστε στενά – άλλωστε έγραψαν πολλές/οί και η ιστορία έγινε γνωστή. Μα και τι άλλο να πεις γι’ αυτή την γενναία γυναίκα, το υπόδειγμα πανεπιστημιακού, δημόσιας διανοούμενης και δασκάλας που λατρεύει αυτό που κάνει και φέρεται όχι απλώς με ενδιαφέρον και ευθύνη αλλά κυριολεκτικά με στοργή στις φοιτήτριες και τους φοιτητές της; Και τι να προσθέσεις για τα θρασύδειλα φασιστικά τάγματα εφόδου, τους Sturmabteilung των ελληνικών πανεπιστημίων;
Αλλά δεν μπορώ παρά να σημειώσω κάτι. Και ελπίζω να το διαβάσετε και να το φωνάξετε κι εσείς μαζί μου. Εκτός από την αδιάφορη Πολιτεία, τους δειλούς αρμόδιους και τους ανήθικους αναρμόδιους, αυτό που με δαιμονίζει είναι η σιωπή των οργανώσεων προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων. Στην Ελλάδα απειλείται η ακαδημαϊκή ελευθερία, πανεπιστημιακοί κινδυνεύουν, δέχονται απειλές και βίαιες επιθέσεις μέσα στον ιερό χώρο του πανεπιστημίου. Πολλές/οί συνάδελφοι ακόμα και μέσα στην αίθουσα που διδάσκουν. Και το χειρότερο: Κάποιες/οι επιλέγουν να σιωπήσουν, να αυτοπεριοριστούν, να μην προκαλέσουν για να επιβιώσουν. Εμένα αυτό δεν με εξοργίζει απλώς. Με κάνει να ντρέπομαι.
Αλλά για έναν πολύ περίεργο λόγο, αυτοί που έχουν αναλάβει (ορισμένες φορές και εργολαβικά) να υπερασπίζονται τα δικαιώματά μας σιωπούν. Και όχι μόνο. Θα κάνω μια καταγγελία εδώ, επώνυμη. Έχω ζητήσει επανειλημμένα (στο παρελθόν) από την Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη να παρέμβει. Και δεν το έχει κάνει. Είτε απέρριψαν τις εκκλήσεις μου είτε δήλωσαν αναρμόδιοι. Ίσως κάποια στιγμή να ψέλλισαν και κάτι μετά από ένα ακραίο περιστατικό, δεν θυμάμαι. Είναι όμως ντροπή.
Καλώ λοιπόν σήμερα, δημόσια, τη νέα διοίκηση να αλλάξει αυτήν την πολιτική του παρελθόντος και να θέσει την προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας πρώτη στην ατζέντα της. Την καλώ ως ένας πολίτης που αγωνίζεται για την υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων αλλά και ως φίλος της ΕΕΔΑ που την έχει στηρίξει πολλές φορές και συνεχίζει να τη στηρίζει (δείτε την ιστοσελίδα μου). Και καλώ και όλες τις φίλες και τους φίλους που δραστηριοποιούνται στον χώρο των δικαιωμάτων. Σας οφείλουμε πολλά για όσα κάνατε και συνεχίζετε να κάνετε. Αλλά μην αδιαφορείτε για το ελληνικό πανεπιστήμιο. Είναι ένα πανεπιστήμιο με περιορισμένη ακαδημαϊκή ελευθερία. Δεν σας ενδιαφέρει αυτό;
[Ελπίζω να με βοηθήσετε να τους πιέσουμε. Να τους υποχρεώσουμε να αντιδράσουν. Αλλά δεν θα ανεχθώ ύβρεις, ειρωνείες και επιθέσεις εναντίον κανενός. Ειδικά εναντίον ανθρώπων που έχουν προσφέρει πολλά στην υπεράσπιση των ατομικών ελευθεριών και γι’ αυτό τους σέβομαι και τους εκτιμώ. Θα σας παρακαλέσω λοιπόν να περιορίσετε την αυστηρή κριτική σας σε άλλους χώρους, μην το κάνετε εδώ]».
22°
