Παρτίδα σκάκι με έπαθλο 6 δις ευρώ για τη «νέα» Intrakat, τον «νέο» Ελλάκτωρα, τον Ευάγγελο Μυτιληναίο και τον Γιώργο Περιστέρη
Στον κλάδο των Ελλήνων κατασκευαστών ίσως να μην είναι τυχαίο ότι όλες οι τελευταίες εξελίξεις ξεκινούν από το γράμμα «Κ». Πριν μερικούς μήνες οι αδελφοί Καλλιτσάντση κινήθηκαν μεθοδικά ως μέτοχοι του κολοσσού της Ελλάκτωρ για να εκδιώξουν από τη διοίκηση τον Δημήτρη Κούτρα και τον Λεωνίδα Μπόμπολα. Λίγο αργότερα ο «Νέστωρ» των κατασκευαστών Δημήτρης Κούτρας βρέθηκε να συμμαχεί με την οικογένεια Κόκκαλη, που διακαώς επιζητούσε τη διεύρυνση και έναν ισχυρό συνεργάτη για να μπορεί να παίξει επί ίσοις όροις με τους «μεγάλους» στον κλάδο που μετασχηματίζεται δραστικά. Για τους περισσότερους όλα αυτά μπορεί να είναι «άγνωστες λέξεις», για τους πρωταγωνιστές όμως του χώρου των κατασκευών είναι οι πρώτες κινήσεις σε μια παρτίδα σκάκι που έχει σαν έπαθλο ένα «καλάθι έργων» με αξία 6 δις ευρώ. Και αυτά μόνο στην Ελλάδα, αφού στο εξωτερικό οι διεκδικήσεις των Ελλήνων κατασκευαστών είναι ακόμη μεγαλύτερες.
Η τελευταία είδηση είναι η συμμαχία του Δημήτρη Κούτρα, μέχρι πρότινος ισχυρού άνδρα της Ελλάκτωρ, με την Intrakat της οικογένειας Κόκκαλη. Ο «γάμος», που κυοφορείτο εδώ και περίπου τρεις εβδομάδες, ανακοινώθηκε επισήμως την περασμένη Πέμπτη. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του «συμφωνητικού», ο 73χρονος κατασκευαστής αποκτά το 20% της κατασκευαστικής του ομίλου Κόκκαλη έναντι τιμήματος 8.000.000 ευρώ (6.095.431 μετοχές) και παράλληλα αναλαμβάνει τη θέση του προέδρου της Intrakat, ενώ ο CEO Πέτρος Σουρέτης (που βρίσκεται στο τιμόνι της εισηγμένης από το 2003) θα διατηρήσει τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου. Όμως, ο Δημήτρης Κούτρας συνεχίζει να κατέχει 7% στην Ελλάκτωρ (σε μια συμμετοχή που αποτιμάται σε περίπου 23 εκατ. ευρώ) καθώς το deal εισόδου στην Intrakat γίνεται με καταβολή μετρητών.
Το γιατί βρέθηκε ο Κούτρας στην Intrakat είναι ένα πραγματικά ενδιαφέρον ζήτημα το οποίο συνδυάζεται με την επιθυμία της οικογένειας Κόκκαλη να αποκτήσει έναν ισχυρό συνεργάτη στα κατασκευαστικά. Με μια αποτίμηση περίπου στα 40 εκατ. ευρώ λειτουργική κερδοφορία στο επίπεδο των 9,5 εκατ. ευρώ και καθαρό δανεισμό (στο τέλος της περσινής χρήσης) στα 64,8 εκατ. ευρώ, η Intrakat είναι ένας σημαντικός παίκτης, αλλά όχι στον όγκο των ανταγωνιστών. Δηλαδή του Ελλάκτωρα, της ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ και της Μυτιληναίος. Από τις αρχές του 2017 ο Σωκράτης Κόκκαλης, που επιζητούσε το comeback, κατέβαλε μια συστηματική προσπάθεια να «προικίσει» την εταιρεία με έργα. Και τα καταφερε, φτάνοντας το ανεκτέλεστο της εταιρείας (δηλαδή τα έργα που έχει προς κατασκευή) στα 570 εκ. με πυλώνα κυρίως τα έργα 14 των περιφερειακών αεροδρομίων. Κάπως έτσι ήρθε η ώρα για τη διεύρυνση, την οποία ο επιχειρηματίας «είδε» μέσα από μία συγχώνευση.
Αρχικά στράφηκε στον Ευάγγελο Μυτιληναίο προτείνοντας του, όπως λένε οι πληροφορίες, τη συγχώνευση της ΜΕΤΚΑ με την Intrakat. Παρά το καλό κλίμα και τη διάθεση, όμως, το deal δεν έκλεισε. Στη συνέχεια βολιδοσκόπησε και την περίπτωση του Ελλάκτωρα, προτείνοντας την «ένωση» του κατατασκευαστικού τμήματος με την Intrakat. Και στην περίπτωση αυτή, το project που θα οδηγούσε στη γέννηση της ΙΝΤΡΑΚΤΩΡ (οι συζητησεις έφτασαν και στο όνομα της κοινής εταιρείας), αν και συζητήθηκε από τους βασικούς μετόχους, επίσης δεν προχώρησε. Την περίοδο εκείνη ο Ελλάκτωρ σπαρασσόταν από την εμφύλια διαμάχη των ιδιοκτητών του, και όπως ακούστηκε στην αγορά, αν και η πλευρά του Δημήτρη Κουτρα θα έβλεπε με καλό μάτι μια τέτοια εξέλιξη, οι αδελφοι Καλλιτσάντση… δεν το έβλεπαν.
Το τέλος του εμφυλίου στην Ελλάκτωρ και η επικράτηση της πευράς Καλλιτσάντση στη διοίκηση, με την παράλληλη «έξωση» του διδύμου Κουτρα - Μπόμπολα, έδωσε την ευκαιρία για την επόμενη κίνηση. Ο Κούτρας, που ήταν αποφασισμένος να μην παρατήσει τα όπλα, τσέκαρε την αγορά και πήρε την απόφασή του να συμπλεύσει με την οικογένεια Κόκκαλη, που στην αγορά θεωρούνται και φιλικός του χώρος. Ο ίδιος άλλωστε είχε φροντίσει να προειδοποιήσει. Στην επιστολή αποχώρησής του από τη διοίκηση της Ελλάκτωρ στις 25 Ιουλίου, σημείωνε: «Θα εξακολουθώ, όσο μου επιτρέπουν οι δυνάμεις μου, να είμαι παρών, δεν θα αποσυρθώ»…
Τι αλλάζει στην κατασκευαστική πιάτσα η μεταγραφή Κούτρα στην οικογένεια Κόκκαλη; Κατ’ αρχήν το «δίδυμο» συγκεντρώνει τη μεγαλύτερη γνώση και εμπειρία σε σχέση με διαγωνισμούς του δημοσίου, στο ελληνικό επιχειρείν. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η δράση του θα ανεβάσει το θερμόμετρο, αλλά και την πίεση προς τους ανταγωνιστές. Στην αγορά, ορισμένοι δεν παραβλέπουν τη μεγάλη ηλικία και τον παρορμητικό χαρακτήρα του Δημήτρη Κούτρα. Μιλούν μάλιστα και για δύσκολη συμβίωση με τον Δημήτρη Σουρέτη, που αν και «έκανε χώρο» για τον ισχυρό εργολάβο, επισήμως παραμένει στο τιμόνι της Intrakat.
Το διακύβευμα όμως είναι σημαντικό και αφορά την κατασκευαστική πίτα των 6 δις ευρώ, που απλώνεται μπροστά την επόμενη διετία, ή και νωρίτερα, όπως επισημαίνουν οι γνωρίζοντες: ο νέος οδικός άξονας Βόρειας Κρήτης, οι νέες γραμμές του Μετρό, η υποθαλάσσια ζεύξη Σαλαμίνας, η Εγνατία και μικρότερα έργα συνολικού ύψους 6 δισ. ευρώ. Μια πίτα για την οποία θα δοθεί μεγάλη μάχη.
Στη μάχη αυτή Κόκκαλης και Κούτρας θα θελήσουν να κινηθούν δυναμικά για να προλάβουν τη γιγάντωση της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, την αντίδραση της Ελλάκτωρ μετά την αλλαγή στη διοίκηση, αλλά και τις δυναμικές κινήσεις του Ευάγγελου Μυτιληναίου. Στην αγορά, ακούγεται πολύ έντονα ότι πριν διεκδικήσουν έργα θα διερευνήσουν και μια πιθανή συμμαχία με την J&P ΑΒΑΞ. Την κατασκευαστική των Ιωάννου – Παρασκευαΐδη, που επίσης διέρχεται μια περίοδο «εμφυλίου». Μέσα στο αμέσως επόμενο διάστημα θα κριθούν οι μετοχικές ισορροπίες, με πιθανότερο σενάριο ο Χρήστος Ιωάννου να αναλάβει πλήρως το τιμόνι. Εάν κάτι τέτοιο συμβεί, δεν αποκλείεται η J&P (παραδοσιακός σύμμαχους του Δημήτρη Κούτρα σε σειρά έργων) να συμπλεύσει με την Intrakat, με κάποιας μορφής σύμπραξη, ή ακόμη και συμμαχία. Άλλωστε και η ίδια είναι πια πολύ μικρή για να μείνει μόνη της στα ελληνικά έργα, λένε οι γνωρίζοντες… Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, λένε οι ίδιοι, ο πόλος της Intrakat θα είναι πλέον αρκετά ισχυρός.
Οι αδελφοί Καλλιτσάντση, που διοικούν τον μεγαλύτερο όμιλο, θα πρέπει να δώσουν το πρώτο δείγμα γραφής από τα του οίκου τους. Να αποφασίσουν δηλαδή αν θα συγχωνεύσουν τον ενεργειακό πόλο της ΕΛΤΕΧ Άνεμος, στον Ελλάκτωρα, για τη δημιουργία ενός πανίσχυρου ομίλου, ή αν θα διαχωρίσουν τα ενεργειακά από τα κατασκευαστικά. Και από εκεί και μετά να ριχτούν στη μάχη διεκδίκησης των έργων, στην οποία διεκδικούν σχεδόν τα πάντα.
Ο Γιώργος Περιστέρης της ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ ξεκινά από πιο ευνοϊκή θέση. Έχει ένα μεγάλο ανεκτέλεστο, με σημαντικά έργα μπροστά του, όπως το αεροδρόμιο στο Καστέλι και η ολοκλήρωση του οδικού άξονα Ε-65. Παράλληλα, η επικράτηση της ΤΕΡΝΑ στα προκαταρκτικά έργα για τη Γραμμή 4 του Μετρό δίνει για την εταιρεία του ένα «σήμα» ότι ο όμιλος μπορεί να «προφτάσει» τους ανταγωνιστές την ώρα που εκείνοι βρίσκονται σε διαδικασίες μετεξέλιξης.
Και την ίδια στιγμή, οι συνθήκες που διαμορφώνονται στον ευρύτερο χώρο, έρχονται να αναδείξουν σταδιακά τη Μυτιληναίος ως βασικό παίκτη στα μεγάλα έργα. Ο όμιλος έχει ολοκληρώσει τον στρατηγικό του μετασχηματισμό και έχει στείλει μήνυμα στον ανταγωνισμό τονίζοντας τη νέα φιλοσοφία στον τρόπο με τον οποίο θα λειτουργεί στο μέλλον ο κατασκευαστικός κλάδος: αντί να παραδίδει «παραδοσιακά» έργα με το κλειδί στο χέρι, πλέον μελετά, κατασκευάζει, χρηματοδοτεί και τα λειτουργεί ως συνολικό project. Η έγκριση της ΡΑΕ για την κατασκευή του νέου εργοστασίου ενέργειας προϋπολογισμού 300 εκατ. ευρώ στη Βοιωτία, προ ημερών, δείχνει ακριβώς την προοπτική αυτή…
23°
