Δύο σκέψεις για το σποτ Τσίπρα

Δύο σύμβολα. Το laptop σερβιρισμένο σε μία ντεμοντέ εκδοχή σύγχρονης, σκληρής και μοναχικής δήθεν εργασίας, το κόκκινο χαλί, σαν το αποτέλεσμα, η κατάκτηση δηλαδή της εξωστρέφειας προς το κόσμο και την Ευρώπη.

Το πρώτο όπως θα χρησιμοποιούνταν σε διαφήμιση νεαρού δικηγόρου με προσόν την τυφλή πληκτρολόγηση, και το δεύτερο όπως θα κολάκευε τις συνειδήσεις επηρμένων εθνοσυντηρητικών. Το πρώτο φθηνός λαϊκισμός εμπορικής διαφήμιση, το δεύτερο στις παρυφές ενός παρωχημένου εθιμοτυπικού συμβολισμού, που γοητεύει αρχοντοχωριάτες.

Λόγος μη πειστικός σε ύφος, ούτε για δευτεροκλασάτο σκηνοθέτη. Περιεχόμενο λόγου μακριά από την πραγματικότητα και την αλήθεια. Όλα πρωτόλεια, σαν παιδικά. Ακόμη και η ανάγκη να ζουμάρει στις καθαρίστριες. Ο εθνικολαϊκισμός σε σποτ.