Tην Τρίτη 12/4 το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο ψήφισε με μεγάλη πλειοψηφία την «ολιστική προσέγγιση» για την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος. Εκεί, μεταξύ άλλων, προτείνεται η υλοποίηση και συνέχιση της μετεγκατάστασης και η δεσμευτική επανεγκατάσταση από την Τουρκία.
Ένα από τα ενδιαφέροντα σημεία της διαδικασίας αποτέλεσε η κατάθεση (και ομόφωνη υπερψήφιση) από την παράταξη της Ενωμένης Αριστεράς (GUE) της τροπολογίας 36, που καλεί στην ακύρωση της συμφωνίας με την Τουρκία και την αντικατάστασή της από ένα καθεστώς άμεσης, μαζικής και δεσμευτικής μετεγκατάστασης των αιτούντων ασύλου απευθείας από την Τουρκία στα ευρωπαϊκά κράτη.
Τα ερωτήματα είναι πολλά. Πέρα από το προφανές, το πώς δηλαδή ενώ δυσκολευόμαστε να μετεγκατασταθούν μερικές χιλιάδες πρόσφυγες από την Ελλάδα στην Ευρώπη, η GUE θεωρεί δυνατή τη μαζική μεταφορά κατευθείαν από την Τουρκία ενός απεριόριστου αριθμού αιτούντων ασύλου, ενδιαφέρον προκαλεί και η εναντίωση στην επιλογή της κυβέρνησης να στηρίξει και να αποτελέσει τον πιο σημαντικό εταίρο στη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας. Βλέπουμε, δηλαδή, να επιβιώνει ακόμη η λογική των πρώτων μηνών του 2015 όπου η τότε υπουργός παρατηρούσε απαθής τα καραβάνια των προσφύγων να περνούν τράνζιτ και χωρίς οποιαδήποτε καταγραφή από τη χώρα μας στα πλαίσια του ιδιόκτητου ανθρωπισμού της.
Ξέρουμε πια όλοι τις δραματικές επιπτώσεις αυτής της πολιτικής. Όλοι, εκτός από την ευρωπαϊκή αριστερά, που κυνηγάει ακόμη την ουτοπία απαλλαγμένη φυσικά από το βάρος της υλοποίησης οποιασδήποτε πρότασης. Δυστυχώς για την κυβέρνηση, αυτή την πολυτέλεια δεν την έχει πια.
22°
