Η ΕΣΗΕΑ τα τελευταία χρόνια είναι μια δημοσιογραφική ΕΡΤ καθώς, ανάλογα με την κυβέρνηση, αλλάζουν τόσο τα πρόσωπα όσο και η λογική. Κρατούμενο πρώτο, δεύτερον ότι συνήθως όποιος κατηγορείται για κάτι είναι της μόδας να αντιδρά με το επιχείρημα της «πολιτικής δίωξης»: το ίδιο είχε ισχυριστεί και ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ, το ίδιο διαρρέεται και για τους «9», αριθμός που τείνει να μείνει στα χρονικά όπως οι «6» (και η δίκη τους). Εννέα δημοσιογράφοι παραπέμφθηκαν στο Πειθαρχικό (προσοχή, όχι στην ΕΣΗΕΑ) που είναι ανεξάρτητο όργανο, με δύο κατηγορίες πρωτόγνωρες: της παραβίασης της δεοντολογίας και της άσκησης προπαγάνδας παραμονές του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου.
Γιατί αυτοί και τα κανάλια όπου εργάζονται (Mega, ANT1, ΣΚΑΪ) και όχι άλλοι; Διότι το ΕΣΡ μέτρησε σε τι ποσοστό εκπροσωπήθηκε τότε το «Ναι» και το «Όχι» και στα εν λόγω το «Ναι» έφτασε το 70-80%, ενδεικτικό ότι η ΕΡΤ (αν και φιλοκυβερνητική) και ο Alpha ήταν κοντά στο 50-50. Ωστόσο, δεν τιμωρήθηκε κανένας ατομικά για την άποψή του αλλά για την παντελή αποτυχία τους, ελέω θέσης, να καλύψουν και τις δύο απαντήσεις σε ένα εθνικό δημοψήφισμα, αντί για την 50-50 προβολή τους, όπως είναι υποχρέωση των δημοσιογράφων από το καταστατικό και τον κώδικα δεοντολογίας. Γιατί αυτοί και όχι άλλοι που έπαιξαν 100-0 υπέρ του «Ναι» ή του «Όχι»; Σε αυτό οφείλει να απαντήσει το Πειθαρχικό, όπως και να απολογηθεί αφενός γιατί δεν κλήθηκε και ο Γιώργος Δελαστίκ για τη φράση περί «γερμανοτσολιάδων», αφετέρου γιατί δεν δημοσιοποιήθηκε το πλήρες σκεπτικό της απόφασης. Έως τότε, το δίκιο της ανέρχεται στο 70-30, όπως το ποσοστό του «Να» στα εν λόγω κανάλια, αρχές Ιουλίου... Διότι τότε φράσεις όπως η «ελευθερία έκφρασης» και η «ελευθεροτυπία» δέχθηκαν πλήγματα, όχι τώρα με τις διαγραφές που δεν κοστίζουν τίποτε και ίσως πέσουν δευτεροβάθμια. Και, για να το γενικεύσουμε, η ελευθερία του λόγου και της άποψης προφανώς και είναι (εκ των βασικών) συστατικό της δημοσιογραφίας, αφού όμως προηγηθεί η ορθή μετάδοση της πληροφορίας και όχι διαστρεβλωμένη.
15°
