Ποτέ δεν χώρισε με τη γυναίκα του, απλά τη δούλευε όπως κι εμένα

Σου γράφω, Μυρτώ, για κάποιον που μου έπαιξε ένα πολύ άσχημο παιχνίδι. Ήμουν τρελά ερωτευμένη αλλά υπήρχαν μερικά αξεπέραστα προβλήματα, όπως το ότι είχε μόλις χωρίσει από τη γυναίκα του με την οποία ήταν παντρεμένος 10 χρόνια και ακόμα δεν ήταν έτοιμος για φουλ σχέση, οπότε μου ζήτησε να το πάμε σιγά-σιγά και δέχτηκα. Προσπαθούσα να μην τον πιέζω, να μη ζητάω παραπάνω απ’ αυτό που μπορούσε να μου δώσει και ήμουν διακριτική ακόμα και στα τηλεφωνήματά μου. Ποτέ δεν παραπονέθηκα όταν τον καλούσα και δεν απαντούσε, ποτέ δεν έκανα σκηνή γιατί δεν με έπαιρνε πίσω (ή έστω ένα μήνυμα ότι θα τα πούμε αύριο), ποτέ δεν έδειξα πόσο πληγωνόμουν που τις Κυριακές πήγαινε πάντα στους γονείς του για φαγητό, ενώ σε μένα δεν χάρισε ούτε μια μεσημεριανή βόλτα, ένα τσιπουράκι, έναν καφέ στον ήλιο. Ε, λοιπόν, Μυρτώ μου, ήταν όλα ψέματα. Όλα όμως. Ποτέ δεν χώρισε με τη γυναίκα του, απλά τη δούλευε όπως κι εμένα! Μόνο που αυτή το έχει ξαναζήσει το δούλεμα μαζί του κι έτσι αποκαλύφθηκαν όλα με ένα δικό της τηλεφώνημα. Δεν τον έχω ξαναδεί, δεν θέλω να τον δω μπροστά μου αλλά έχω καταρρακωθεί. Δεν θέλω απάντηση, απλώς να το βγάλω από μέσα μου ήθελα. Σ’ ευχαριστώ. Ένα πρώην Υπέροχο Πλάσμα της πόλης.

H Μυρτώ γράφει:

Δεν υπάρχουν πρώην υπέροχα πλάσματα, μια φορά υπέροχο, για πάντα υπέροχο. Προσεύχομαι λοιπόν στον Θεό των υπέροχων πλασμάτων που παρεπιδημούν πεισματικά σ’ αυτή την πόλη, να βάλει από τώρα τις κατσαρόλες του και να σας μαγειρέψει ένα συγκλονιστικό καλοκαιρινό τρίμηνο γεμάτο στιγμές που ούτε έχετε ονειρευτεί. Τι θάλασσες, τι αγόρια νέας σοδειάς, τι μαυρίσματα, τι ποτάρες, τι παραλιάρες, τι έρωτες μυθιστορηματικούς (που, εντάξει, ίσως σβήσουν με την πρώτη σταγόνα της βροχής αλλά δεν μας νοιάζει προς το παρόν), τι χορούς σε μαγευτικά μπιτσόμπαρα, τι καινούργιους φίλους, τι μουσικάρες, τι απίθανα μεθύσια – όλα φέτος το καλοκαίρι, θα τα ζήσετε. Αρκεί να ανοίξετε τα μάτια και να τα κρατήσετε ανοιχτά. Αυτό που δεν συνειδητοποιούμε είναι αυτό που δεν του δώσαμε σημασία. Και, ναι, αναφέρομαι σ’ αυτόν τον κακομοίρη που ερωτευτήκατε. Με δυο λόγια, αν η ανάγκη για αγάπη είναι πιο μεγάλη από την πραγματική πραγματικότητα, θα προτιμήσουμε τα φιμέ γυαλιά μας. Κι ας τα δείχνουν όλα αλλιώς.