O Olaf Kjelsen, Πρέσβης της Ελβετίας στην Ελλάδα, μιλάει για τη γειτονιά όπου βρίσκεται η δουλειά του.
Πόσα χρόνια είστε στο Κολωνάκι;
Παρουσίασα τα διαπιστευτήριά μου στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας στις 4 Ιουνίου του 2018. Η οικογένειά μου και εγώ ζούμε στην πρεσβευτική κατοικία στο Χαλάνδρι από τον Ιούλιο του ίδιου έτους. Ωστόσο, η Πρεσβεία της Ελβετίας εδρεύει στο Κολωνάκι, οπότε περνάω το μεγαλύτερο μέρος της μέρας μου σε αυτή την πλευρά της πόλης.
Ποια ήταν η πρώτη σας εντύπωση από τη γειτονιά, όταν φτάσατε εδώ;
Αρχικά, όταν έφτασα στην Αθήνα για να αναλάβω τα καθήκοντά μου, έμεινα σε ένα πολύ όμορφο ξενοδοχείο στον λόφο του Λυκαβηττού, με το Κολωνάκι στα πόδια του και μια υπέροχη θέα στην Ακρόπολη, στη θάλασσα ακόμη πιο μακριά, μέχρι και στα νησιά του Σαρωνικού. Πήγα με τα πόδια στην Πρεσβεία και ένιωσα αμέσως μαγεμένος από ό,τι έβλεπα γύρω μου.
Υπάρχει κάτι στο Κολωνάκι που σας δίνει μία οικεία αίσθηση, κάτι που να σας θυμίζει τη χώρα σας;
Πολλά σημεία στην περιοχή μου θυμίζουν –ευτυχώς– πως δεν βρίσκομαι βόρεια των Άλπεων. Οι νεραντζιές στα πεζοδρόμια, η θάλασσα στον ορίζοντα, οι ήχοι και οι μυρωδιές της Μεσογείου. Υπάρχει όμως και ένας αριστοκρατικός αέρας και μια κομψότητα που κυκλώνουν το Κολωνάκι, μια αίσθηση αρκετά γνώριμη σε έναν Ελβετό.
Αν ένας φίλος έρχονταν να σας επισκεφτεί, πού θα τον πηγαίνατε για ένα σύντομο περίπατο και γιατί;
Σίγουρα θα κάναμε μια βόλτα στα μονοπάτια του Λυκαβηττού, για τη μοναδική θέα που σου προσφέρουν στην πόλη και γιατί καταλαβαίνεις την πραγματική της κλίμακα, όπως ανηφορίζει, σαν να προσπαθεί να σε φτάσει. Μια πιο ήπια αναμφίβολα διαδρομή είναι κατά μήκος της Πατριάρχου Ιωακείμ και γύρω από την πλατεία, θα σταματήσουμε σε ένα από τα πολλά καφέ και ζαχαροπλαστεία για κάτι δροσιστικό. Από εκεί, και μερικά μόνο βήματα μακριά, βρίσκεται ένα από τα ομορφότερα μουσεία της πόλης, όχι τόσο γνωστό στους ξένους επισκέπτες.
Τι θα αλλάζατε στη γειτονιά του Κολωνακίου, αν είχατε την ευκαιρία;
Κατά τη γνώμη μου οι πεζόδρομοι είναι από τα στοιχεία που κάνουν μια γειτονιά περισσότερο ελκυστική και ταυτόχρονα αναβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της. Επίσης, τα υπόγεια παρκινγκ των αυτοκινήτων θα ήταν ένας αποτελεσματικός τρόπος να μειωθεί η άναρχη στάθμευση των οχημάτων αλλά και ο θόρυβος στο κέντρο της περιοχής.
Είναι ένα ηλιόλουστο πρωινό και θέλετε να πάτε έξω για έναν καφέ. Πού θα πηγαίνατε;
Ευτυχώς υπάρχει πληθώρα επιλογών εδώ σε απόσταση περπατήματος από το γραφείο. Απολαμβάνω το ίδιο έναν γρήγορο καφέ σε ένα από τα cafe τα οποία είναι γεμάτα κόσμο που κάνει μια στάση πριν συνεχίσει βιαστικά τις δουλειές του, αλλά και τις μοναδικές ποικιλίες και την κομψή αισθητική των καφέ-μπαρ. Θα αφιερώσω χρόνο σε ένα από τα πιο αυθεντικά στέκια της περιοχής με την πλούσια ιστορία τους.
Είναι κιόλας ώρα για μεσημεριανό. Το αγαπημένο σας μέρος για ένα lunch break;
Συνήθως παίρνω κάτι σε πακέτο από ένα αγαπημένο μέρος κοντά στην πρεσβεία με απλές, σπιτικές γεύσεις και τρώω παρέα με τους συνεργάτες μου στο γραφείο. Εάν είναι να βγω για φαγητό με κάποιον καλεσμένο μου, μου αρέσει να επισκέπτομαι διαφορετικά μέρη κάθε φορά, να ανακαλύπτω κάθε φορά κάτι διαφορετικό.
Τρία πράγματα που θεωρείτε τα πιο ενοχλητικά στη γειτονιά;
Δεν μπορώ να πω ότι με ενοχλεί κάτι συγκεκριμένο στο Κολωνάκι. Η κίνηση στους δρόμους της Αθήνας γενικότερα μπορεί να γίνει πολύ αγχωτική κάποιες φορές.
Πώς θα περιγράφατε τους ανθρώπους του Κολωνακίου;
Θα μου ήταν αδύνατο να τους περιγράψω με έναν γενικό όρο, καθώς εδώ ζουν και πολλοί ξένοι και συνάδελφοι διπλωμάτες. Είναι γενικότερα ένα συνονθύλευμα ανθρώπων. Υπάρχει όμως διάχυτη μια φιλική διάθεση από όλους, μια ευγένεια και η αίσθηση οικειότητας στους Έλληνες που γνωρίζω ή συναντώ καθημερινά. Από την πρώτη στιγμή σε κάνουν να νιώθεις καλοδεχούμενος.
Κάτι που συνέβη στο Κολωνάκι και θυμάστε ακόμα;
Είναι τόσες οι αναμνήσεις από αυτόν τον ένα χρόνο που είναι δύσκολο να επικεντρωθώ σε κάτι συγκεκριμένο. Το τρέξιμο στον Λυκαβηττό, στην καρδιά της πόλης, περιστοιχισμένος από πεύκα, λουλούδια και πεταλούδες, νιώθοντας τον αέρα που έρχεται από τη θάλασσα που βλέπω στον ορίζοντα, είναι μια μοναδική εμπειρία, το κοντινότερο συναίσθημα σε αυτό της απόλυτης ευτυχίας.
22°
