Ο Σκαραβαίος: Συνέντευξη για τη νέα σειρά του Alpha με τoυς Ευτυχία Γιαννάκη, Ελεάνα Βραχάλη και Αντώνη Λιακόπουλο
Υποθέσεις που σοκάρουν. Ψάχνοντας την αλήθεια. Θα έλθει αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτές είναι οι τρεις φράσεις που πρωταγωνιστούν στο τρέιλερ της νέας σειράς«Ο Σκαραβαίος» στον Alpha. Πρόκειται για μία σύγχρονη αστυνομική σειρά μυστηρίου ημιαυτοτελών επεισοδίων, όπου σε κάθε από αυτά προκύπτει ένας νέος γρίφος προς επίλυση. Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Μάρκος Αλεξίου (Γιάννης Τσορτέκης), ο επικεφαλής του τμήματος εγκλημάτων κατά ζωής, ο οποίος μέσα από τα δικά του διακυβεύματα και το δικό του παρελθόν -που είναι πάντα παρόν- προσπαθεί να εξιχνιάσει το έγκλημα. Για να μάθουμε περισσότερο για αυτόν τον χαρακτήρα, αλλά και την πλοκή, συναντήσαμε τη σεναριογράφο και τη σεναριακή ομάδα της.
Ο Σκαραβαίος: η σεναριογράφος Ευτυχία Γιαννάκη και η σεναριακή της ομάδα, Ελεάνα Βραχάλη και Αντώνης Λιακόπουλος, μιλούν για τη νέα σειρά του Alpha
Όλα ξεκίνησαν όταν ο σκηνοθέτης, ο Σταύρος Στάγκος, μοιράστηκε με την Ευτυχία Γιαννάκη, γνωστή για τα επιτυχημένα βιβλία αστυνομικής λογοτεχνίας (Η Τριλογία της Αθήνας, Οι Ναυαγοί του Αυγούστου κ.ά. εκδ. Ίκαρος), πως σκέφτεται να κάνει μια σειρά με αυτοτελή αστυνομική επεισόδια. «Κάθισα ένα μεσημέρι στον καναπέ του σπιτιού μου και σκέφτηκα “για να δούμε πώς μπορεί να στηθεί αυτό το πράγμα”. Και εκεί σχεδόν καθαρά, σαν να γινόταν “download” από κάποιο συννεφάκι, κατέβηκε η εικόνα του Σκαραβαίου, ενός άνδρα που η δημιουργία του βασίστηκε στον μπαμπά μου, αφού ο ίδιος υπήρξε στρατιωτικός και τα κοινά σημεία ήταν πολλά», αναφέρει η ίδια. «Όλα αυτά που λέμε ότι έρχονται από κάπου και τα βαφτίζουμε έμπνευση, σίγουρα έχουν να κάνουν με βιώματά μας. Δηλαδή εμένα το σπίτι μου είναι στο Κουκάκι, κάτω από τη Λέσχη Σκαραβαίων. Για χρόνια παρατηρώ τους ανθρώπους που πηγαινοέρχονται, οπότε το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι θα ήταν ωραίο να είχα ένα αστυνομικό που έχει πάθος με αυτό το μοντέλο αυτοκινήτου, όπως και εγώ».
Ευτυχία Γιαννάκη
Ο τίτλος δεν είχε να κάνει με το «Χρυσό Σκαραβαίο» του Edgar Allan Poe (1843), αν και όπως μου είπε υπάρχει μια νύξη και σε αυτό, ως παράδοση στην αστυνομική λογοτεχνία.
Ο σκαραβαίος είναι ο φορέας της μνήμης, είναι το παρελθόν και πώς αυτό επιστρέφει με τα “ανεξόφλητα” χρέη του.
«Ο Σκαραβαίος είναι πολλά περισσότερα από ένα όχημα για τον πρωταγωνιστή. Είναι το δώρο που του έχει κάνει ο πατριός του, ένα πολύ αγαπημένο του πρόσωπο που τον διαμόρφωσε ως άτομο. Είναι ο φορέας της μνήμης, είναι το παρελθόν και πώς αυτό επιστρέφει με τα “ανεξόφλητα” χρέη του. Και πίσω από αυτή την αρχική ιδέα, είναι ένας χαρακτήρας που καλείται να το αντιμετωπίσει, τρυπώνοντας στο πριν. Στην ουσία, κάθε φορά το έγκλημα και η λύση του, έρχεται από μια τέτοια βουτιά στο παρελθόν. Κάπως έτσι ξεκίνησε να σχεδιάζεται αυτός ο κόσμος και όλοι χαρακτήρες που γεννήθηκαν συνιστούν μια ανθρωπογεωγραφία. Ο καθένας κινείται γύρω από τον Σκαραβαίο που έρχεται να φωτίσει είτε την προσωπική του ζωή, είτε τη δημόσια εικόνα του, είτε το μυστικό του, που είναι το ζητούμενο κάθε αφήγησης».
Θα έλεγα ότι η σειρά δεν είναι τόσο slow burn και ότι σε γενικές γραμμές κινείται γρήγορα. Βέβαια από ιστορία σε ιστορία, υπάρχουν διακυμάνσεις…
«Η πρώτη ιστορία είναι πιο βατή, γιατί συστήνει τους πρωταγωνιστές. Όσο προχωρούν τα επεισόδια ανεβαίνει και η θερμότητα και η ταχύτητα και η ένταση στο μυστήριο. Θέλουμε να εκπλήξουμε θετικά και τους τηλεθεατές και να συμβεί κάτι που συνήθως δε συμβαίνει στην ελληνική μυθοπλασία, που έχουν συνήθως πολύ δυνατά πρώτα επεισόδια και μετά αρχίζει να ξεφουσκώνει. Εμείς θέλαμε να χτίζεται και κάθε φορά να δίνεται και κάτι περισσότερο. Όσο εξελίσσονται τα επεισόδια εμβαθύνουμε στους χαρακτήρες και στις ιστορίες τους και εκεί κρύβονται επιπλέον εκπλήξεις», αναφέρουν οι σεναριογράφοι.
Οι σκηνές των εγκλημάτων στη νέα αστυνομική σειρά «Ο Σκαραβαίος»
Σε καμία περίπτωση πάντως δεν είναι στόχος τους να ιντριγκάρουν μέσα από το splatter. «Δεν απευθυνόμαστε στο ταπεινό ένστικτο του τηλεθεατή, αλλά περισσότερο στο ψυχοσυναισθηματικό και διανοητικό. Σε κοινή αισθητική προσέγγιση με το σκηνοθέτη μας, δε θέλαμε να προκαλέσουμε στο θεατή τη διάθεση να κολλήσει επειδή παρουσιάζουμε πολύ ωμές εικόνες. Όπως ούτε να εστιάσουμε-κάτι που είναι συνηθισμένος στις αστυνομικές σειρές- στην ηδονοβλεψία του γυναικείου σώματος που κακοποιείται. Έχουμε φάει τη λαγνεία στη βία με το κουτάλι», σχολιάζει η Ευτυχία Γιαννάκη.
Υπάρχει μια άλλη συνήθης τακτική αστυνομικών σειρών να μπλέκουν τα κεντρικά πρόσωπα στο έγκλημα, προς έκπληξη των τηλεθεατών. Εσείς τι κάνετε;
«Υπάρχει ένας κανόνας που λέει: ποτέ μην κάνεις τον ντετέκτιβ σου, δολοφόνο. Είναι η πιο εύκολη λύση και ο πιο εύκολος αιφνιδιασμός αλλά πλέον πολύ αναμενόμενους από τους αποδέκτες. Στη σειρά μας δε θα υπάρξει υπέρβαση καθήκοντος, δηλαδή ο κυνηγός του εγκλήματος να βρεθεί να είναι ο ίδιος εγκληματίας».
Γιατί τα επεισόδια χαρακτηρίζονται ημιαυτοτελή και όχι αυτοτελή, αφού σε κάθε επεισόδιο υπάρχει ένα διαφορετικό μυστήριο προς εξιχνίαση;
Μαθαίνω πως παράλληλα τρέχει και η βασική ιστορία του βασικού πρωταγωνιστή. «Η ζωή του είναι ένα επιπλέον μυστήριο εκτός από τα αυτοτελή μυστήρια που βλέπουμε σε κάθε επεισόδιο», εξηγεί η σεναριογράφος.
Η αλήθεια είναι πως σα φορμά δεν είναι συνηθισμένο και δεν το έχουμε ξαναδεί στις ελληνικές αστυνομικές σειρές. Αν θυμηθούμε π.χ. τον Αστυνόμο Μπέκα και τα Ίχνη, πολύ λίγες πληροφορίες είχαμε για τις προσωπικές ζωές των ντετέκτιβ και βέβαια ακόμη λιγότερο ενδιαφέρον να μάθουμε για αυτές και να «ανακατευτούμε». Πόσο δύσκολο όμως είναι να πείσεις τον θεατή παράλληλα με τις διαφορετικές ιστορίες εγκλημάτων που καλείται να παρακολουθήσει, να «καρδιοχτυπά» και για το backstory που διατρέχει όλη τη σειρά;
«Το να βρεθεί ισορροπία είναι αρκετά δύσκολο, δηλαδή το πόσο κεντρίζει το κοινό ο κύριος πρωταγωνιστής με την προσωπική του ιστορία και το πόσο ο κάθε γρίφος γύρω από το έγκλημα. Όμως νομίζω καταφέραμε να την πετύχουμε. Είχα βέβαια την εμπειρία από τη συγγραφή αστυνομικών μυθιστορημάτων. Εκεί έχω ένα κύριο πρωταγωνιστή και ομοίως αυτοτελείς ιστορίες από βιβλίο σε βιβλίο. Πήραμε αυτό το μοτίβο και το εφαρμόσαμε και στη σειρά. Η αρχική σκέψη ήταν να είναι πλήρη αυτοτελή, στη συνέχεια όμως διαπιστώσαμε ότι θα ήταν πιο ενδιαφέρον για το θεατή να βλέπει και να εμβαθύνει στις προσωπικές ιστορίες των κύριων χαρακτήρων», εξηγεί η Ευτυχία Γιαννάκη.
Ο Αντώνης Λιακόπουλος μιλάει για τον κεντρικό ήρωα της σειράς «Ο Σκαραβαίος»
Και κάπου εδώ μπαίνει στην ομάδα ο Αντώνης Λιακόπουλος, ο οποίος ανέλαβε το κομμάτι της ιστορίας του Σκαραβαίου, στήνοντας το δικό του μικρόκοσμο, μία πρωτότυπη ιδέα που με το χρόνο εξελίχθηκε. «Όταν μπήκα στο project, υπήρχαν κάποια στοιχεία για το τι είχε συμβεί στη ζωή του Σκαραβαίου π.χ. σε σχέση με τη φυλάκιση της μητέρας του. Τα συγκέντρωσα και βοήθησα στο να φτιάξουμε μια πλοκή για το πώς θα μάθει εκ των υστέρων κάποιες βασικές καταστάσεις που αγνοεί για το παρελθόν του και της οικογένειάς του. Την ιστορία του την σπάσαμε σε σκηνές και την τοποθετήσαμε στα επεισόδια και κατά αυτόν τον τρόπο καλούμε τον θεατή να συμμετέχει: να δει πώς εξελίσσεται ο ήρωας, πώς μαθαίνει και πώς δρα», λέει ο Αντώνης Λιακόπουλος, που εργάζεται την τελευταία πενταετία ως σεναριογράφος σε τηλεοπτικές σειρές της Prime Time.
«Δεν είναι μονοδιάστατος χαρακτήρας που τοποθετείται στο σενάριο και απλά καλείται να λύσει το μυστήριο. Έχει ένα παρελθόν, έχει τις δικιές του αδυναμίες, μαθαίνει από τα λάθη του, προσπαθεί να βελτιώνεται και κάνει κάποιες ηθικές επιλογές που τον καθορίζουν. Θα έλθει αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό, με τους δικούς του “δαίμονες” που καλείται να εξουδετερώσει. Στο τέλος υπάρχει “λύτρωση”, αντίστοιχη με τη λύση κάθε επεισοδίου. Έχει και αυτή στοιχεία αστυνομικού γρίφου», συμπληρώνει ο σεναριογράφος.
Αντώνης Λιακόπουλος
Η αστυνομική σειρά Σκαραβαίος χαρακτηρίζεται σύγχρονη. Γιατί;
Εστιάζοντας στο χαρακτηρισμό της σειράς ως «σύγχρονη», θέλησα να μάθω ποια άλλα στοιχεία καθιστούν την εν λόγω σειρά επίκαιρη. Έχει να κάνει με τον τύπο εγκλημάτων που θα δούμε; Στην Ελλάδα ολοένα και αυξάνονται οι γυναικοκτονίες. Έχει να κάνει με τον υπαινιγμό πολιτικών ζητημάτων και κοινωνικών στερεοτύπων; Άλλωστε τα νουάρ φημίζονται για τη συμπερίληψη τέτοιας θεματολογίας.
Καθρεπτίζουμε την ελληνική κοινωνία μέσα από το έγκλημα ή με αφορμή αυτό, εδώ και τώρα. Θέλαμε να κάνoυμε κάτι που θα το βαφτίζαμε glocal.
«Στόχος ήταν να φτιάξουμε ένα σύγχρονο μεσογειακό νουάρ-καθρέφτη της κοινωνίας μας εδώ και τώρα. Ένα έργο που θα εμβαθύνει στην εγκληματική φύση και στο γιατί: τι είναι αυτό που γεννάει το έγκλημα κοινωνικά. Δε θέλαμε να είναι κάτι που θα παραπέμπει στην αισθητική, στο ύφος, στα εγκλήματα, στις κοινωνίες που είναι μακριά από εδώ και τροφοδοτούν την τηλεόραση και τον κινηματογράφο τα τελευταία χρόνια. Στην Αμερική π.χ. υπάρχουν οι serial killers, ο θύτης μπορεί να μετακινείται από πολιτεία σε πολιτεία για χρόνια και να κρύβεται, κάτι τέτοιο δε συμβαίνει στην Ελλάδα. Η κοινωνία η ίδια είναι που γεννά τον τύπο του εγκλήματος που «επιτρέπεται» να αναπτυχθεί μέσα σε αυτή. Στόχος μας είναι να τις βλέπει ο Έλληνας θεατής και να μην ξενίζεται. Θέλαμε να κάνουμε κάτι που θα το βαφτίζαμε glocal (global + local): απολύτως τοπικό, αφορά το έγκλημα τώρα, και ταυτόχρονα μέσα από το τοπικό, εμβαθύνοντας στους χαρακτήρες, μπορεί να μας δώσει και το παγκόσμιο στοιχείο- γιατί η ψυχοπαθολογία και ο άνθρωπος είναι παντού ο ίδιος, η κοινωνική συνθήκη διαφέρει. Να είναι μια σειρά που αφορά εν δυνάμει όποιον θέλει να δει πώς λειτουργεί, πως σκέφτεται, πώς δρα κάποιος στην ελληνική κοινωνία. Ταυτόχρονα, θέλαμε να είναι και διαχρονική. Άλλωστε η ρίζα του κακού υπάρχει πάντα μέσα μέσα μας», αναλύει η Ευτυχία Γιαννάκη.
Στην νέα σειρά «Ο Σκραβαίος» υπάρχει σύνδεση με το πραγματικό έγκλημα
Θα αναγνωρίσουμε πολλά μοτίβα που έχουν συμβεί στην ελληνική κοινωνία πρόσφατα και παλαιότερα: γυναικοκτονία, ενδοοικογενειακή βία, κακοποίηση, απαγωγή, εξαφάνιση, τυχαίο-θέμα. «Άλλωστε η έμπνευση είναι πάντα μέσα από τη ζωή», εξηγεί το τρίτο μέλος της σεναριακής ομάδας, η στιχουργός Ελεάνα Βραχάλη.
Όσον αφορά τη νύξη σύγχρονων κοινωνικών ζητημάτων: «Η σειρά θέλουμε να καταπιαστεί με την ελληνική κοινωνία σε όλα τα επίπεδα της. Να αποτυπώσει τον παραλογισμό, το πώς λειτουργούμε μεταξύ μας, πώς λειτουργούν οι αρχές, πώς λειτουργούν οι πολίτες και κατά πόσο εμπιστεύονται τις αρχές. Συνολικά, “o Σκαραβαίος” είναι ένα κοινωνικό σχόλιο για τη χώρα και την εποχή μας», συμφωνούν οι σεναριογράφοι.
Μπορούμε να κατανοήσουμε το θύτη;
Μια και θίξαμε την έννοια του παραλόγου, αναρωτήθηκα αν μέσα από το σενάριο, γίνεται κάποια προσπάθεια κατανόησης του εκάστοτε δράστη-θύτη ή απλώς περιθωριοποιείται ως απόκοσμο στοιχείο. «Λένε ότι για να καταφέρεις να πεις ουσιαστικές ιστορίες που θα αγγίξουν τον άλλον, ως δημιουργός πρέπει να σκύψεις με την ίδια τρυφερότητα απέναντι σε αυτό που βαφτίζουμε καλό ή κακό, οικείο ή ανοίκειο. Εγώ το έχω σαν κανόνα. Είναι ένας λόγος που γράφω, το να προσπαθήσω να κατανοήσω το ξένο», αναφέρει η Ευτυχία Γιαννάκη. «Έχουμε χειριστεί με την ίδια προσοχή όλους τους τύπους των χαρακτήρων, γιατί ο καθένας είναι ένα θραύσμα του δικού μας εαυτού. Τα όρια μεταξύ θύματος-θύτη είναι πολύ λεπτά. Ο καθένας μπορεί να βρεθεί στη μία ή στην άλλη πλευρά πολύ εύκολα ή και πολλές φορές ταυτόχρονα. Π.χ. θύμα στον εργασιακό μας χώρο και θύτης στην οικογένεια μας. Όλοι είμαστε και από τα δύο. Θα το δούμε στους χαρακτήρες της σειράς με προεξέχοντα τον πρωταγωνιστή μας, ο οποίος “για να πιάσει έναν εγκληματία, χρειάζεται να σκεφτεί σαν αυτόν…”, αυτό μάλιστα είναι και το μότο της σειράς».
«Πέρα από διορατικότητα, ευρηματικότητα και ικανότητα επίλυσης μυστηρίου, αυτό που σε συνδέει πάντα με την άλλη πλευρά, με το κακό, είναι η σκοτεινή σου πλευρά. Ένα χαρακτηριστικό που βλέπουμε να εξελίσσεται στο Σκαραβαίο μέσα στην ιστορία παράλληλα», προσθέτει η Ελεάνα Βραχάλη.
Η σειρά κινείται γύρω από σκοτεινούς άξονες: εγκλήματα, μυστήρια, δαίμονες. Υπάρχει άραγε χώρος για χιούμορ και αν ναι με ποιον τρόπο πρέπει να αποδοθεί; Στρέφομαι περισσότερο στην Ελεάνα Βραχάλη, αφού εκείνη έχει επιμεληθεί τους διαλόγους.
Υπάρχει χώρος για κωμικά στοιχεία;
«Είχα διαβάσει κάποια στιγμή κάτι που έλεγε ότι εάν κοιτάς πολλή ώρα κάτι σοβαρό καταντά αστείο και αν κοιτάς πολύ ώρα κάτι γελοίο, γίνεται δραματικό. Έτσι λειτουργεί και το χιούμορ σε αυτού του είδους τις σειρές. Σαν ένα comic relief μέσα στη δραματικότητα. Η πηγή κάθε καλού χιούμορ είναι ο αυτοσαρκασμός και οι ήρωες, όπως έχουν σκιαγραφηθεί από την Ευτυχία, διαθέτουν μπόλικο».
«Το κωμικό στοιχείο είναι απαραίτητο στοιχείο μιας επιτυχημένης αφήγησης όποια και αν είναι αυτή και εδώ έχουμε αρκετές δόσεις μαύρης κωμωδίας. Βέβαια μια δραματική σειρά δεν μπορεί να είναι πολύ κωμική, αντίστοιχα μια κωμική δεν μπορεί να είναι πολύ δραματική», λέει ο Αντώνης Λιακόπουλος.
«Θέλαμε να δώσουμε το κωμικοτραγικό στοιχείο της ελληνικής κοινωνίας, τον καθημερινό κλαυσίγελο. Να μην κάνουμε ένα σκληρό αστυνομικό δράσης που απλά κυνηγούν το έγκλημα και το δολοφόνο, αλλά να έχει λεπτές αποχρώσεις χιούμορ. Θα δείτε ότι πολλές φορές οι ήρωες οδηγούνται σε σουρεαλιστικές καταστάσεις που θα μας θυμίσουν και το Fargo. Βέβαια η δοσολογία του χιούμορ μέσα στο σκοτεινό είναι ένα μεγάλο στοίχημα», συμπληρώνει η Ευτυχία Γιαννάκη.
Ελεάνα Βραχάλη
Τελικά υπάρχει κάποιος μπούσουλας για τις επιτυχημένες συνεργασίες; Ανήσυχα δημιουργικά άτομα που συνυπάρχουν, ανταλλάζουν βιώματα και ιδέες και χτίζουν κάτι αρμονικό, αυτό ακριβώς αντίκρυσα μπροστά μου. «Σε κάθε τι πρέπει να εμπλέκονται άνθρωποι που έχουν πάθος να δώσουν την ενέργεια τους μέσα σε αυτό», λέει η Ευτυχία Γιαννάκη. «Αυτή την ευτυχή συγκυρία έχουμε. Είμαστε συντονισμένοι σε ένα κοινό αισθητικό άξονα, σε μια κοινή στόχευση».
«Μπορώ να πω με χαρά ότι ήταν από τις καλύτερες συνεργασίες. Όταν πήρα τα πρώτα κείμενα, ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα εγώ να δω στην οθόνη. Η αισθητική της Ευτυχίας, ταιριάζει πολύ με τη δική μου και κολλήσαμε. Φυσικά, όλοι οι συντελεστές προσπάθησαν για το καλύτερο αποτέλεσμα και έδωσαν όλοι το δικό τους αγώνα. Είναι πολύ όμορφο να δουλεύεις δίπλα σε άτομα, όπως τον σκηνοθέτη Σταύρο Στάγκο και την executive producer Κατριάννα Παντέλη», λέει με τη σειρά του ο Αντώνης Λιακόπουλος.
«Η συνεργασία με την Ευτυχία είναι ένα τεράστιο μάθημα. Όπως και να μπαίνεις μέσα σε αυτό, σίγουρα βγαίνεις καλύτερος. Είναι απίστευτο να δουλεύεις με ανθρώπους που θαυμάζεις. Είναι ένα μάθημα στο πώς να σκέφτεσαι», ολοκληρώνει η Ελεάνα Βραχάλη αφήνοντας με να σκέφτομαι πόσο ωραίο συναίσθημα είναι να κάνεις αυτό που αγαπάς μαζί με αυτούς που θα αγαπήσεις.
Info: Ο Σκαραβαίος
Ο πρώτος κύκλος θα έχει 14 έως 20 εβδομαδιαία επεισόδια των 70-75 λεπτών.
Στο ρόλο της Έλενας η Ράνια Οικονομίδου
Στο ρόλο του Διοικητή ο Μανώλης Μαυροματάκης
Στο ρόλο του Δημήτρη ο Θοδωρής Κατσαφάδος
Σενάριο: Ευτυχία Γιαννάκη
Σκηνοθεσία: Σταύρος Στάγκος
15°
