Η συνθέτης και μουσικός Σtella (Στέλλα Χρονοπούλου) γράφει για το δικό της Μαθράκι.
Το Μαθράκι είναι ένα πολύ πολύ μικρό νησάκι πάνω αριστερά της Κέρκυρας, όπως κοιτάμε τον χάρτη, που μαζί με τους Οθωνούς και την Ερείκουσα σχηματίζουν ένα ωραιότατο τρίγωνο.
Πρώτη φορά επισκέφτηκα το νησί πέρσι, ο τρόπος για να φτάσει κανείς εκεί είναι να πάρει ένα φουσκωτό σκαφάκι από τον Άγ. Στέφανο στην Κέρκυρα, προς Μαθράκι. Το νησί είναι όλο και όλο τρία χιλιόμετρα. Το περπατήσαμε σχεδόν ολόκληρο μέσα σε ένα απόγευμα, αφού και το μέγεθος το επέτρεπε. Είναι πραγματικά πανέμορφο και ξεχασμένο. Έχει τρεις ταβέρνες και ένα καφενείο, παραδοσιακό. Και πολύ πράσινο, στη μεγαλύτερη πλευρά του.
Το ενδιαφέρον που βρήκα εγώ στο νησί, πέρα από τις τέλειες αμμουδερές παραλίες και τα πανέμορφα ηλιοβασιλέματα, αν φτάσει κανείς στο σωστό σημείο, είναι ότι το νησί έχει πραγματικά έναν άνθρωπο που τα κάνει όλα. Τον «Τάκα Τάκα»!
Ο πληθυσμός δεν υπερβαίνει τους 80 κατοίκους, που μάλλον κατά βάση είναι μεγαλύτερης ηλικίας και έτσι ο κύριος «Τάκα Τάκα» περιφέρεται ως ο «man» του νησιού, δίνοντας λύσεις σε όλα, διακτινίζεται πάνω-κάτω, δεξιά-αριστερά κάνοντας διάφορες δουλειές, από οδηγός του ταχύπλοου που σε πηγαινοφέρνει στο Μαθράκι, μέχρι εστιάτορας, μέχρι ιδιοκτήτης ενοικιαζόμενων δωματίων, ο ίδιος άνθρωπος είναι και ο σκουπιδιάρης του νησιού.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι αλλάζει και τις στολές του, καθώς πηδάει από τη μια ιδιότητα στην άλλη! Μια μέρα που περπατούσαμε στο νησί τον πετύχαμε με το σκουπιδιάρικο και μας γύρισε στην παραλία, μετά άλλαξε ρούχα και μας σέρβιρε μακαρονάδες.
Το Μαθράκι είναι ένα ησυχαστήριο. Ο μόνος που τρέχει εκεί είναι ο κύριος «Τάκα Τάκα».
22°
