Το άρωμα του καλοκαιριού έχει ξεκινήσει ήδη να επικρατεί στην ατμόσφαιρα της μεγαλούπολης και μαζί του έρχονται μεθυστικές σκέψεις ήλιου, θάλασσας και χρωματιστών παγωτών. Αν είσαι από τους τυχερούς που μπορείς να αποκαλείς πατρίδα ένα από τα πανέμορφα ελληνικά νησιά, τότε σίγουρα έχει αρχίσει να σε πιάνει μια λαχτάρα καθώς ο νους σου ταξιδεύει σε γραφικά σοκάκια, ακούς τα κύματα στα βράχια και μυρίζεις τις ανθισμένες βουκαμβίλιες στον δρόμο για την παραλία.
Έτσι και εμένα το μυαλό μου είναι στη Σύρο!
Το περίεργο πράγμα που μπορεί να συμβεί όταν έχεις εξοχικό σε ένα μέρος όπως ένα νησί των Κυκλάδων (πόσο μάλλον όταν είσαι γεννημένος εκεί) είναι πως η αγάπη που του έχεις ως μικρό παιδί μπορεί να εξελιχθεί σε βαρεμάρα, ενόχληση ή και απέχθεια, καθώς αρχίζεις να μεγαλώνεις και το μόνο που επιθυμείς είναι να δεις καινούρια πράγματα (και να μην κάνεις διακοπές με τους γονείς σου). Ωριμάζοντας όμως λίγο παραπάνω, μαθαίνεις να εκτιμάς τον τόπο σου από την αρχή και να τον ανακαλύπτεις ξανά σαν να τον βλέπεις για πρώτη φορά.
Θα κολυμπάς στο ανοιχτό πέλαγος και θα θέλεις να βουλιάξεις στην ομορφιά που σε περικυκλώνει. Νεοκλασικά κτίρια που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από Βενετία και γίνονται ένα με το νερό, ο Άγιος Νικόλας τόσο κοντά που οι καμπάνες θα ακουστούν σαν τους χτύπους της καρδιάς σου και τα πλοία να περνούν ξυστά από δίπλα σου όσο κάνεις μακροβούτια.
2. Η πλατεία λίγο πριν βραδιάσει
Το βράδυ η πλατεία Μιαούλη μετατρέπεται σε σημείο συνάντησης εφήβων που τρώνε σουβλάκια στα σκαλιά του δημαρχείου, προεφήβων που παίζουν μπάλα στα μάρμαρα και μικρών παιδιών που ασχολούνται με τα αυτοκινητάκια. Όμως όσο υπάρχει ακόμα το γλυκό φως του ηλιοβασιλέματος, στο συγκεκριμένο μέρος συμβαίνει κάτι μαγικό. Χωρίς πολύ κόσμο όλα είναι σαν να λάμπουν, καθαρά και «παγιδευμένα» στην αλλοπαρμένη ώρα μεταξύ του μπάνιου και της βραδινής εξόδου. Η υπόσχεση για μία υπέροχη καλοκαιρινή νύχτα σε κάνει να χαμογελάς.
Ένας λευκός λαβύρινθος στην κορυφή του νησιού που αρνείται να ταιριάξει με την υπόλοιπη «κουλτουριάρικη» αύρα της πόλης. Το πνεύμα του Μάρκου Βαμβακάρη βρίσκεται παντού (δεν θα φύγει ποτέ) και η Φραγκοσυριανή θα ακουστεί από κάπου, ακόμα και αν κανένας δεν κρατάει μπουζούκι και τα ραδιόφωνα είναι κλειστά. Μπορείς να αράξεις για ένα μεζεδάκι μετά το σκαρφάλωμα, να θαυμάσεις τον Σαν Τζώρτζη και να απολαύσεις την θέα της Ερμούπολης από πάνω. Εκεί σε ένα μικρό μαγαζάκι που έμοιαζε πιο πολύ με μπαλκόνι σπιτιού εγώ και η κολλητή μου ήπιαμε για πρώτη φορά κανελάδα. Και περιέργως μας άρεσε.
4. Το Απόλλων
Αν δεν έχεις ακόμα νιώσει την ιταλική επιρροή τότε κάτι τέτοιο θα συμβεί εδώ, στο θέατρο που έχει χτιστεί ως μία μικρή Σκάλα του Μιλάνου. Μπορείς απλώς να το επισκεφτείς και να θαυμάσεις την υπέροχη αρχιτεκτονική του (fun fact: ανακαινίστηκε πλήρως όταν ήμουν ακόμα παιδί) ή να παρακολουθήσεις μία από τις πολλές παραστάσεις που φιλοξενούνται στον χώρο τους καλοκαιρινούς μήνες. Να ντυθείς αναλόγως.
5. Η Αμπέλα
Λίγο μετά την παραλία του Μέγα Γιαλού (γνωστή και ως Παιδοπαραλία επειδή έχει αμμουδιά και την προτιμούν οικογένειες) υπάρχει η Αμπέλα. Πρέπει να ξέρεις που να ψάξεις, αλλιώς μάλλον δεν θα την βρεις. Εκεί θα σε περιμένουν όχι μόνο υπέροχα νερά αλλά και βραχάκια δεξιά και αριστερά της για εξερευνήσεις με μάσκα θαλάσσης, μία γαλήνη που δύσκολα θα διακοπεί από παιδικές τσιρίδες και ένα εξαιρετικό ταβερνάκι ακριβώς απέναντι για τις λιγούρες μετά το κολύμπι. Θα σας βρει εκεί το βράδυ.
Στη μονίμως σκιερή αγορά της Ερμούπολης θα εντοπίσεις όλα τα ξακουστά συριανά προϊόντα. Μπορείς να γλυκαθείς με λουκούμια και χαλβαδόπιτες, να δοκιμάσεις λούζα (που μάλλον θα σε κάνει να διψάσεις) και να αναρωτηθείς πώς μπόρεσες να περάσεις όλα αυτά τα χρόνια της ζωής σου χωρίς να έχεις γευτεί τυρί Σαν Μιχάλη. Στο μαγαζί του Κορρέ είχα δει μια φορά αβγό στρουθοκαμήλου και ακόμα το θυμάμαι.
7. Οι βόλτες με το αμάξι στην Ντελαγκράτσια
Θα περιμένεις κάποια κόμισσα ή τουλάχιστον κάποια σταρ του κινηματογράφου να εμφανιστεί δίπλα σου. Όταν κάτι τέτοιο δεν συμβεί, προσποιήσου πως είσαι εσύ μία. Πύργοι, κάστρα, κήποι, αρχοντικά, εκκλησίες σε χρώμα γαλάζιο, μία vintage αριστοκρατία παντού. Επίσης ένα από τα λίγα μέρη που θα δεις και λίγο πράσινο σε ολόκληρο το νησί.
8.Το Αλλού Γυαλού
To Κίνι είναι μία παραλία που σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι. Όμως δεν θα αισθανθείς πιο καλοκαιρινός όσο όταν κάθεσαι στα λευκά τραπεζάκια του Αλλού Γυαλού μετά από ώρες μπάνιου, με το νερό να σκάει δίπλα, τον ήλιο να ετοιμάζεται και αυτός να βουτήξει και την μυρωδιά των πεντανόστιμων εδεσμάτων να σπάνε την μύτη. Το μαγιό στάζει πάνω στο τραπεζομάντιλο και με έναν περίεργο τρόπο ακόμα και το ψωμί με το λάδι έχουν θεϊκή γεύση.
9. Ο Άγιος Δημήτριος
Ενώ ο Άγιος Νικόλαος και η Ανάσταση είναι οι δύο εκκλησίες που κλέβουν τη συριανή παράσταση, η διαδρομή προς τον Άγιο Δημήτριο και η θέα όταν φτάσεις εκεί αξίζουν σίγουρα μία επίσκεψη. Πολύ πιθανόν να βρεις και εμένα λαχανιασμένη και κόκκινη σαν παντζάρι να κάνω πεζοπορία.
10. Το Κόμητο
H χίπικη παραλία ίσως να μη σου προκαλέσει ιδιαίτερη εντύπωση στην αρχή, όμως όλοι οι μεγάλοι έρωτες προκύπτουν σταδιακά.
11. Το παγωτό
Πριν από αρκετά χρόνια ένας Ιταλός μάγος της γεύσης μετακόμισε στη Σύρο με την οικογένειά του και άνοιξε το Daidadi, την πρώτη gelateria του νησιού σε ένα μικροσκοπικό μαγαζάκι στο λιμάνι. Άπειροι όλοι μας από γνήσιο ιταλικό παγωτό (εκτός από εκείνους που είχαν σπουδάσει στην Ιταλία), αγαπήσαμε το Daidaddi χωρίς φόβο και πάθος. Θα το βρεις ακόμα στο ίδιο μαγαζάκι και θα είναι ένα εξαιρετικό και γλυκό καλωσόρισμα (ή αντίο) της Σύρου προς εσένα. Βέβαια τώρα πια υπάρχει επίσης το Django και ο φούρνος Ντάνος, με εξίσου υπέροχες γεύσεις, ποιότητα και πρωτότυπους συνδυασμούς. Παγωτό για πάντα.
12. Τα σκαλιά
Είναι πολλά και παντού. Θα παραπονεθείς για το πόσα από δαύτα πρέπει να ανεβοκατεβαίνεις καθημερινώς για να πας οπουδήποτε. Όμως η Σύρος χωρίς τα σκαλιά θα ήταν σαν ένα φόρεμα χωρίς στρίφωμα.
13. H ιππασία
H γνωστή καλοκαιρινή βαρεμάρα αργά ή γρήγορα θα έρθει. Τότε αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να αναζητήσεις καινούριες, διασκεδαστικές εμπειρίες και σίγουρα μία ώρα καβάλα σε ένα άλογο μετράει. Τα κορίτσια στο Cyclades Riding Club πέρισυ με έβαλαν να ξαπλώσω ανάσκελα πάνω στην σέλα του δικού μου αλόγου για να «χαλαρώσω» και ακόμα με πιάνει ταχυπαλμία όσο το σκέφτομαι βέβαια. Φέτος ίσως μπορέσω να κάνω ιππασία δίπλα στην θάλασσα, στον δρόμο που χάραξε η Kendall Jenner.
14. Η ντοπιολαλιά
Μετά από μία περίπου εβδομάδα πίσω στην Σύρο, αντί για «εννοείται» λέμε «έαμε!». Αντί για «βότσαλα» λέμε «λαλάρια» και αντί για «άρχισε να δροσίζει» λέμε «μπατιρίζει». Λάλοι ήμασταν και λάλοι θα μείνουμε!
23°
