40 πράγματα που καταλαβαίνεις αν έχεις σπουδάσει στο Λονδίνο.
Η μέρα που πατάς για πρώτη φορά το πόδι σου στην πρωτεύουσα της Αγγλίας (και ας μην κοροϊδευόμαστε, της Ευρώπης) όχι ως τουρίστας αλλά ως μόνιμος κάτοικος είναι ξεχωριστή αλλά περνάει απαρατήρητη από τους περισσότερους εξαιτίας του βάρους των αποσκευών στα χέρια και του άγχους της εγκατάστασης που δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για συναισθηματισμούς. Είναι όταν οι βαλίτσες έχουν αδειάσει και η μαμά έχει ανέβει στο αεροπλάνο της επιστροφής που επιτρέπεις στον εαυτό σου να συνειδητοποιήσει τη βαρύτητα της στιγμής και έχεις ακριβώς πέντε λεπτά να χαρείς την απόλυτη ελευθερία σου πριν σε πιάσει ο τρόμος που πάει χεράκι-χεράκι με τη διαμονή στο Λονδίνο.
40 πράγματα που καταλαβαίνεις μόνο αν σπούδασες εκεί:
Κάποιος θα σε πληροφορήσει για την εφαρμογή Citymapper. Δεν μετακινείσαι πουθενά χωρίς το Citymapper. Αναρωτιέσαι πως ο κόσμος πήγαινε από το ένα σημείο στο άλλο πριν δημιουργηθεί αυτή η εφαρμογή. Όταν πια έρθει η δική σου σειρά να προσφέρεις συμβουλές σε κάποιον νεόφερτο θα του πεις και εσύ να κατεβάσει την εφαρμογή, γνωρίζοντας πως του έσωσες τη ζωή.
Έχεις βρεθεί ανάμεσα σε άτομα που αρχίζουν να μιλούν τη μητρική τους γλώσσα ο ένας με τον άλλον και, ναι, ένιωσες άβολα.
Η κάρτα Oyster πρέπει να βρίσκεται πάντα σε σημείο με εύκολη πρόσβαση. Αν κάποιος χρειαστεί να σε περιμένει μέχρι να τη «χτυπήσεις» θα δεις τη δυσαρεστημένη έκφραση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.
Αν εμφανιστεί ο ήλιος κατά τη διάρκεια του χειμώνα, οι Άγγλοι είναι έτοιμοι να δηλώσουν εθνική αργία. Ξεχύνονται στους δρόμους και τα πάρκα και βγάζουν φωτογραφίες σαν να μην ξέρουν πότε θα ξαναδούν τον ήλιο στην ζωή τους. Μετά από λίγο καιρό συμπεριφέρεσαι και εσύ έτσι.
Υπάρχει μία αλυσίδα super market για κάθε οικονομική κατάσταση.
Θα ψωνίσεις από τα TESCO, θα αγοράσεις το κολατσιό σου από τα Marks and Spencer, θα πάρεις ένα smoothie γιατί και καλά είσαι της υγιεινής διατροφής από τα Whole Foods ενώ στο τέλος του μήνα θα είσαι ταπί και θα συχνάζεις στο Poundland.
Οι συζητήσεις με τους συμφοιτητές σου εξελίσσονται σε ένα υπέροχο μπλέξιμο προφορών και κουλτούρας, όσο εσύ προσπαθείς να θυμηθείς πως λέγεται μια λέξη στα αγγλικά.
Ξαφνικά σε θυμούνται όλοι σου οι φίλοι και γνωστοί που έχουν να σου μιλήσουν από το σχολείο και θέλουν να τους φιλοξενήσεις.
Μαθαίνεις να στριμώχνεσαι. Στο διαμέρισμα ή την εστία, στο μετρό, στο club ή στην ουρά για την τουαλέτα. Ο προσωπικός χώρος που σου αναλογεί είναι πολύ μικρότερος από αυτόν που είχες συνηθίσει.
Κανείς δεν ορίζει ως σημείο συνάντησης το Covent Garden, την Leicester Square ή την Oxford Street. Εκτός και αν σκοπεύεις να ψάχνεις την παρέα σου για είκοσι λεπτά τουλάχιστον ανάμεσα στους τουρίστες − μην το κάνεις ούτε εσύ.
Το πόσο καλό είναι ένα μπαρ εξαρτάται από το πόσο συχνά έχει happy hour. Στο Λονδίνο εκτιμάμε ένα μαγαζί από το πόσο φτηνά μπορεί να μας μεθύσει.
Πολλοί Ιταλοί.
Κανείς δεν πιστεύει την δικαιολογία «καθυστέρησε το λεωφορείο», επομένως καλύτερα να μην αργοπορείς στο μάθημα.
Μερικοί από τους καινούριους σου φίλους θα μένουν χιλιόμετρα μακριά γιατί το Λονδίνο είναι τεράστιο και πας όπου βρεις πιο φτηνά.
Θα υπάρξει τουλάχιστον ένα τραπέζι όπου όλοι θα πρέπει να φέρουν παραδοσιακό φαγητό από τη χώρα τους και η πίεση να ικανοποιήσεις τις προσδοκίες τους για την ελληνική κουζίνα θα σε αγχώσει παραπάνω από όσο πρέπει.
Το μετρό ξαφνικά θα αλλάξει προορισμό, γιατί μπορεί. Δεν θα ρωτήσει αν σου χαλάει τα σχέδια και εσύ πρέπει απλώς να το δεχτείς.
Το μετρό επίσης μπορεί να τερματίσει πέντε σταθμούς πριν τη στάση σου για τους ίδιους ακριβώς λόγους.
Τα χρήματα μετατρέπονται σε μία αφηρημένη έννοια. Τα μετρητά παύουν να υφίστανται ενώ αν η κάρτα της συμφοιτήτριάς σου δεν δουλεύει και πληρώσεις εσύ, σου χρωστάει τρεις καφέδες ή ένα σάντουιτς από τα Pret.
Aν χάσεις το τελευταίο μετρό πρέπει να περιμένεις το βραδινό λεωφορείο, δηλαδή ετοιμάσου να χάσεις πέντε ώρες από τη ζωή σου τσουλώντας σε όλο το Λονδίνο.
Όσο μεθυσμένος κι αν είσαι, υπάρχει ένας Άγγλος που είναι πιο μεθυσμένος από εσένα. Και θα σου την πέσει.
Τα αμάξια θα σταματήσουν για να περάσεις αν υπάρχει διάβαση! Απίστευτο!
Θα αναφέρεις την λέξη "skype" τουλάχιστον δέκα φορές την ημέρα.
Θα επιστρέψεις στην Ελλάδα για τις γιορτές και όταν χρειαστεί να ξαναφύγεις, θα πονάει η ψυχή σου περισσότερο από όσο νόμιζες ότι ήταν δυνατόν. Με το που φτάσεις όμως πίσω στο μικροσκοπικό σου σπίτι θα ανακουφιστείς, γιατί στο Λονδίνο χτίζεις κάτι καινούριο και εξ ολοκλήρου δικό σου.
Μπορεί η πτήση να προσγειώνεται στις πέντε, εσύ όμως θα είσαι σπίτι σου στις εννιά αφού έχεις αλλάξει πούλμαν, μετρό, τρένο και λεωφορείο για να φύγεις από το Stansted.
Μην αναφέρεις σε κανέναν την λέξη "ταξί." Ξέχασέ την και εσύ. Παρ' όλα αυτά θα μπεις σε Uber μαζί με άλλους τρεις τουλάχιστον και θα μοιραστείτε τα έξοδα.
Περπατάς. Πολύ.
Συνηθίζεις την ιδέα να διαβάζεις ή να γράφεις εργασίες σε άλλα μέρη εκτός του σπιτιού σου, που συνήθως είναι πολύ μικρό για να σε φιλοξενεί για ώρες χωρίς να σου στρίψει. Μέρη όπως τα καφέ, οι βιβλιοθήκες ή ακόμα και τα πάρκα, αν έχει καλό καιρό, γίνονται το γραφείο σου. Φρόντισε βέβαια να πας νωρίς αν θέλεις να βρεις μέρος να κάτσεις.
Οι λέξεις "rush hour" προκαλούν κρύο ιδρώτα και ταχυπαλμία.
Το ίδιο και οι λέξεις "central line".
Υπάρχει μία ομπρέλα στην τσάντα μόνιμα.
Δεν θα τα πας καλά με όλους τους συμφοιτητές σου. Δυστυχώς μερικοί είναι κλειστοί στον εαυτό τους, άλλοι αγενείς και ανταγωνιστικοί και άλλοι ρατσιστές.
Θα δεις πολλές περίεργες συμπεριφορές και ακόμα περισσότερα περίεργα ντυσίματα. Κάνε ό,τι κάνουν οι υπόλοιποι και μη δίνεις σημασία. Είναι άτυπος κανόνας της πόλης πως όλα επιτρέπονται, αρκεί να μη βλάπτουν κάποιον άλλο.
Οι Άγγλοι είναι μεθυσμένοι μέχρι τις οχτώ και στις έντεκα είναι στα κρεβάτια τους.
Τα Nando's αποτελούν ιερό ναό της βρετανικής κουλτούρας αλλά μη διαβείς το κατώφλι τους αν δεν σου αρέσουν τα καφτερά.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας θα ακούσεις Beatles, Ed Sheeran και One Direction.
Yπάρχει συγκεκριμένος τρόπος για να ανεβοκατέβεις τις σκάλες του μετρό και αν το κάνεις λάθος θα σε βρίσουν ή θα σε κουτουλήσουν ή και τα δύο.
Όλες οι συσκευές που έχεις φέρει από το σπίτι δεν ταιριάζουν με καμία πρίζα. Είναι πολύ ωραία στιγμή όταν έχεις φέρει το laptop στην αίθουσα για να κάνεις παρουσίαση και έχεις ξεχάσει τον αντάπτορα για να γίνει συμβατό με τις αγγλικές πρίζες. Και μένεις μια ώρα μακριά με το λεωφορείο.
Μπορεί εσύ να σκέφτεσαι σε ποιον θα αφήσεις τα video games σου όταν τελικά πεθάνεις από το κρύο, όμως κάποιος θα περάσει από δίπλα σου με κοντομάνικο και πέδιλα.
Η αλληλεγγύη και η συμπάθεια που θα νιώσεις αν συναντήσεις κάποιον άλλον με πιτζάμες να αγοράζει instant noodles από τα TESCO τα μεσάνυχτα δεν συγκρίνεται με τίποτα.
Θα έρθει κάποια στιγμή που και εσύ θα κοιτάς με υφάκι τους τουρίστες που χαζεύουν και δεν σε αφήνουν να περάσεις και τότε θα καταλάβεις πως βρίσκεσαι πλέον στο καινούριο σου σπιτικό. Απόλαυσέ το.
19°
