Το να δανείζεις με τόκο ήταν απαγορευμένη ή τουλάχιστον ανήθικη δραστηριότητα στις περισσότερες αβρααμικές θρησκείες. Καθώς όμως η καινούργια πρακτική του καπιταλισμού άρχισε να διαδίδεται στα ευρωπαϊκά εδάφη, οι ανάγκες για δανεισμό μεγάλωναν, κι έτσι οι τράπεζες άρχισαν να εξασκούν το σπορ, όχι πάντα με ιδιαίτερη επιτυχία. Κάτι που δημιούργησε την ανάγκη εφαρμογής κανόνων που διαχώριζαν τον επίσημο τραπεζικό δανεισμό από την ανεπίσημη τοκογλυφία. Παρ’ όλ’ αυτά, στη συνείδηση των ανθρώπων, ακόμα και ο νόμιμος δανεισμός δεν θεωρείται ιδιαίτερα δημοφιλής.
Τη σύντομη αυτή εισαγωγή στην τραπεζική ιστορία την έκανα για να δώσω μια ιστορικότητα στην πρακτική του spamming. Που παρά το διαχωρισμό του εδώ και κάποια χρόνια σε νόμιμο και παράνομο, συνεχίζει να είναι ενοχλητικό. Νόμιμο spamming είναι αυτό που διαθέτει σαφή αποστολέα, ο οποίος βρήκε τη διεύθυνσή σου από κάποια νόμιμη ή δημόσια πηγή και σου προσφέρει τη δυνατότητα να διαγραφείς από τις «ενημερώσεις» του.
Τις τελευταίες βδομάδες έχω ακούσει δεκάδες ανθρώπους να μου αναφέρουν την προωθητική ενέργεια αεροπορικής εταιρείας που προσφέρει δωρεάν μίλια σε όσους συμμετέχουν. Οι αναφορές καλύπτουν όλο το φάσμα των συναισθημάτων, από περιέργεια μέχρι γκρίνια. Προς επιβεβαίωση του μεγέθους αυτής της ενέργειας, 2 ή 3 διαφορετικά email μου την έχουν λάβει. Ήμουν σίγουρος πως η εταιρεία θα είχε φροντίσει να είναι νομικά καλυμμένη, μολαταύτα μου έκανε εντύπωση πως ήταν σε θέση να γνωρίζουν τόσα πολλά email.
Τα email είναι άπειρα, σε αντίθεση με τις διευθύνσεις των σπιτιών που είναι περιορισμένες. Εάν θέλεις να μοιράσεις έναν κατάλογο πόρτα-πόρτα, δεν χρειάζεται παρά να πάρεις ένα δρόμο και να χτυπάς κουδούνια. Αυτό όμως είναι αδύνατο στην περίπτωση των ηλεκτρονικών διευθύνσεων. Κάθε domain (όπως athensvoice.gr, gmail.com, mitsos.com) μπορεί να διαθέτει άπειρες διευθύνσεις. Έτσι παρέμενε το ερώτημα του πώς ανακάλυψε η Aegean τους προσωπικούς λογαριασμούς τόσων χιλιάδων ανθρώπων, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν ήταν καν πελάτες τους.
Κάπως έτσι άρχισα να ψάχνω το ζήτημα, για να ανακαλύψω στην πορεία το καθαρματάκι. Όχι πως ο Μαγιακόφσκι με είχε ανάγκη, αλλά, διάολε, ο Βλάντιμιρ είχε πάλι δίκιο. Η πηγή των χιλιάδων email δεν ήταν άλλη από τους φίλους σας. Για κάθε έναν που συμμετέχει στο πρόγραμμα δωρεάν μιλίων, η εταιρεία προσφέρει 1.000 μίλια. Προκειμένου όμως να κερδίσει περισσότερα, το καθαρματάκι δίνει τα email των φίλων του. Για κάθε φίλο του που συμμετέχει κι αυτός στο πρόγραμμα, το καθαρματάκι κερδίζει 100 μίλια. Εάν ο φίλος του δεν συμμετάσχει, δεν κερδίζει τίποτα. Το ανώτερο που μπορεί να κερδίσει κάποιος είναι 6.000 μίλια, κάτι που υπονοεί πως 50 φίλοι του θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα. Ή μάλλον 45 φίλοι του, διότι είμαι σίγουρος πως πρώτα θα έστειλε το δώρο σε όλους τους διαφορετικούς λογαριασμούς email που διατηρεί ο ίδιος.
Πώς εξαργυρώνεται αυτή η δραστηριότητα; Διαβάζοντας τους όρους, ένα απλό ταξίδι εσωτερικού «κοστίζει» 6.250 μίλια ή 12.500 μετ’ επιστροφής, κι ένα απλό ταξίδι εξωτερικού 11.000 μίλια ή 22.000 μετ’ επιστροφής. Με λίγα λόγια το καθαρματάκι ανέλαβε να γίνει ένας μικρός spammer κατά φίλων και γνωστών προκειμένου οριακά να κερδίσει ένα μονό εισιτήριο εσωτερικού. Φυσικά η εταιρεία είναι νομικά καλυμμένη αν και δεν είμαι σίγουρος πόσοι άνθρωποι θεώρησαν την όλη ενέργεια ως ένα θετικό γεγονός και δεν τους πήρε η μπάλα μαζί με τον υπ-αίτιο spammer. Όμως όλο το ζουμί της υπόθεσης βρίσκεται στο καθαρματάκι. Διότι ο Γκέτε τελικά ήταν πολύ αισιόδοξος με την ανθρώπινη φύση. Θεωρούσε πως στο παζάρι με τον Διάβολο, ο Μεφιστοφελής θα έπρεπε να προσφέρει γη και ύδωρ για να δελεάσει τον θνητό. Όπως ανακαλύπτουμε για μια ακόμη φορά, χρειάζεται πολύ λιγότερα.
