Διονύσης Σοτοβίκης: «Όσα αναζητούσα ήταν κρυμμένα στο σπίτι του Ροδάκη στην Αίγινα»

Τι είναι οι διακοπές; Χρειάζονται; Αυτή η διπλή ερώτηση είναι πάντα στο μυαλό μου, κάθε φορά που φεύγω για την Αίγινα, τον αγαπημένο προορισμό μου τα τελευταία σχεδόν δέκα χρόνια.

Η αλήθεια είναι πως δεν είχα σχέσεις με το συγκεκριμένο νησί, ούτε κι έψαχνα έναν τόπο διακοπών. Στην Αίγινα ρίζωσα όταν γνώρισα το σπίτι του Ροδάκη. Αποφάσισα, χωρίς απόφαση αλλά από μια εσωτερική διαίσθηση, ότι αυτό το μοναδικό κτίσμα έπρεπε να σωθεί από την παρακμή και την εγκατάλειψη. Αυτό, το μικρό σε μέγεθος αλλά κορυφαίο έργο πολιτισμού, που ξεκίνησε να δημιουργεί με τα ίδια του τα χέρια ένας άνθρωπος, πίσω στο 1884. Και δεν ήταν μόνο τα χέρια του, αλλά η ίδια η ψυχή και το πνεύμα του, που –μέχρι σήμερα– νιώθεις σε κάθε πέτρα. Το πρωτόγονο άγγιγμα και η ανθρώπινη πνοή, που βρίσκονται αποτυπωμένα σε κάθε λιθαράκι αυτού του κτίσματος, είναι για εμένα η απαρχή αυτού που αποκαλώ «συναισθηματική δόμηση». Όλα όσα έψαχνα και αναζητούσα ήταν εκεί κρυμμένα. Και κάπως έτσι έγινε σκοπός, στόχος και τόπος της ζωής μου. Δεν έχω μετανιώσει ούτε μία στιγμή γι’ αυτήν την απόφασή μου, παρά τις «καλές προθέσεις» κάποιων γειτόνων και ελαχίστων συναδέλφων. Όλες οι δυσκολίες και η κούραση ξεπερνούνται όταν κάνεις αυτό που –πραγματικά– αγαπάς.

Όταν βρίσκομαι στην Αίγινα, συνήθως δεν βγαίνω από το σπίτι. Ίσως μια βουτιά σε κάποια απομονωμένη παραλία ή μια επίσκεψη σε καλούς φίλους. Το σπίτι και ο κήπος του είναι για μένα όλος ο τόπος. Είμαι ευτυχής να ζω εκεί απολαμβάνοντας την ησυχία και, ταυτόχρονα, ανοίγοντας την πόρτα ενός άλλου κόσμου σε όποιον έρχεται να τον επισκεφτεί. Νιώθω πλήρης όταν μιλάω γι’ αυτό, όταν ανταλλάσσω ενέργεια με τους επισκέπτες και γνωρίζω, φανταστικούς μεν, πραγματικούς δε, ανθρώπους. Αυτές οι συναντήσεις έχουν αλλάξει την οπτική μου, ως ανθρώπου αλλά και ως αρχιτέκτονα. Αυτή η ανταλλαγή θετικής ενέργειας, αγάπης και σκέψεων είναι η πλέον καθοριστική για εμένα και αποτελεί την ασπίδα μου ενάντια στις όποιες δυσκολίες.

Είμαι ευτυχής, που έχω την τύχη να ζω και να συνομιλώ με τον Αλέξανδρο Ροδάκη και διπλά χαρούμενος, που μπορώ να μοιράζομαι όλο αυτό με τον μικρό μου Αλέξανδρο. Κι αν πρέπει να δώσω μια σαφή απάντηση στο ερώτημα «Τι είναι οι διακοπές και αν χρειάζονται», τότε θα απαντήσω πως, διακοπές είναι η φυγή –έστω για λίγο– από αυτό που κάνουμε στην καθημερινότητα, ώστε να αξιολογήσουμε από μακριά το αν και πόσο το αγαπάμε, αν μας λείπει, πόσο μας λείπει και αν μπορούμε να φανταστούμε τον εαυτό μας να κάνει κάτι άλλο. Και –ναι– οι διακοπές χρειάζονται, ως μια εποικοδομητική διαδικασία ενδοσκόπησης. Γιατί –στην ουσία– οι τόποι των διακοπών βρίσκονται πρωτίστως μέσα μας, ως τρόπος, που κάποια στιγμή θα βρει τον φυσικό του χώρο, για να ριζώσει και να εκφραστεί.

Κι εγώ είμαι πλέον σίγουρος, ότι αυτός είναι ο τόπος μου, αλλά και ο τρόπος μου.

*Ο Διονύσης Σοτοβίκης είναι αρχιτέκτονας.