Δημήτρης Κίτσος: «Αν οι Παξοί ήταν τραγούδι, θα ήταν η Προσευχή της Αλεξίου»

Αν μπορούσα να περιγράψω το νησί των Παξών με μια λέξη, αυτή θα ήταν ανεμελιά. Έρχομαι εδώ από μικρός γιατί μεγάλωσα στα Γιάννενα και κάθε χρόνο είχαμε την τύχη να περνάμε τα καλοκαίρια μας εδώ. Είναι κάτι σαν το χωριό μου, κι αυτό το θεωρώ τύχη. Nομίζω ότι όταν συνδέεις έναν τόπο με παιδικές αναμνήσεις και ξέγνοιαστα καλοκαίρια, κάθε φορά που επιστρέφεις σε κατακλύζει αυτό το αίσθημα του «ανήκειν». Οι Παξοί για μένα, λοιπόν, είναι ένα καταφύγιο όπου κάθε επίσκεψη μοιάζει με επιστροφή στο σπίτι.

Όταν σκέφτομαι το νησί μεταφέρομαι νοερά πρώτα στο λιμανάκι του Γάιου, σήμα κατατεθέν του νησιού. Ένα μικρό λιμανάκι όπου ιστιοπλοϊκά, καταμαράν, βάρκες, καΐκια, φουσκωτά και ό,τι πλέει βρίσκεται σε έναν πανικό μετακίνησης, αλλά μια βόλτα κατά μήκος του σου προκαλεί τα ακριβώς αντίθετα συναισθήματα. Οι ψαράδες, οι βάρκες, οι γλάροι, τα πολύχρωμα κτίρια, τα γαλαζοπράσινα νερά ακόμη και μέσα στο λιμάνι, με φόντο το καταπράσινο νησάκι του Αϊ-Νικόλα, μοιάζουν με ένα μόνιμο κινηματογραφικό καρέ που δεν το χορταίνεις ποτέ. Ίσως είναι η βενετσιάνικη αρχιτεκτονική που κάνει όλα τα κτίρια γραφικά και μαζί με το απέραντο πράσινο συνθέτουν ένα ονειρικό σκηνικό σε κάθε γωνιά του νησιού.

Έτσι όμορφη είναι και η Λάκκα, ένα παραδοσιακό χωριό, σαν ξεχασμένο από τον χρόνο, το οποίο ξαναγνώρισα κάπως μέσα από το «Maestro». Μέναμε όλοι εκεί κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και τα βράδια κάναμε διάφορα γλέντια μεταξύ μας, αλλά και με τους ντόπιους.

Οι Παξοί είναι ένα ησυχαστήριο που σου δίνει μια απροσδιόριστη αίσθηση ελευθερίας. Περπατώντας στα στενά, η εκκωφαντική ησυχία μαζί με την απίστευτη βλάστηση και τους αργούς ρυθμούς του νησιού σε διδάσκουν με τον δικό τους τρόπο να αγκαλιάζεις την παρούσα στιγμή, να βρίσκεις χαρά στην ησυχία και να εκτιμάς την ομορφιά που σε περιβάλλει. Αγαπημένο μου μέρος στο νησί είναι ο απομονωμένος όρμος του Ερημίτη, με πανήψυλα λευκά βράχια να υψώνονται στην πλάτη σου. Γυρνώντας από το μπάνιο εκεί επιβάλλεται να κάνεις μια στάση στα Μαγαζιά, παραδοσιακός οικισμός όπου βρίσκεται το καφενείο - ορόσημο του νησιού, ο Μπουρνάος, για τσιπουράκια, μεζέδες και ωραίες μουσικές. Όπως άλλωστε και στα περισσότερα μέρη, οι κάτοικοι του νησιού είναι η καρδιά και η ψυχή των Παξών. Όλα τα μαγαζιά είναι φιλόξενα με μοναδικές παραδοσιακές γεύσεις και ποιότητα. Στις ταβέρνες είναι που αντιλαμβάνεσαι την πραγματική ουσία του νησιού, εκεί που μοιράζεσαι γεύματα, κρασιά, γέλια και καλή παρέα. Αν οι Παξοί ήταν ένα τραγούδι σίγουρα θα ήταν ένα της Αλεξίου, ίσως η «Προσευχή», γιατί αυτή η εικόνα της να το τραγουδάει σε μια πέτρινη νησίδα στην άκρη του λιμανιού με την ορχήστρα, νομίζω δεν θα βγει ποτέ από το μυαλό μου.

* Ο Δημήτρης Κίτσος είναι ηθοποιός. Φέτος τον είδαμε σε πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Maestro» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη.