Ικαρία: Ο Μεσιέ Μινιμάλ (Χρήστος Τσιτρούδης) γράφει για το αγαπημένο του νησί στην Athens Voice
Όταν μου ζήτησαν να γράψω κάποια πράγματα για ένα νησί, το μυαλό μου πήγε κατευθείαν στην Ικαρία,όπου αυτοεξορίστηκα στα πλαίσια της στρατιωτικής μου θητείας και πέρασα εκεί κάτι λιγότερο από ένα χρόνο. Για όσους δεν γνωρίζουν, η Ικαρία είναι ένα από τα μεγαλύτερα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Μιλάμε λοιπόν για ένα νησί με άγρια ομορφιά, υπέροχα πανηγύρια, ασυμβίβαστους κατοίκους και έτη φωτός μακριά από κάθε συνηθισμένη καθημερινότητα ενός αστού.
Η αλήθεια είναι ότι άργησα να προσαρμοστώ σε μια τέτοια πραγματικότητα. Μου φάνηκε πολύ δύσκολο, ειδικά το χειμώνα. Αλλά πραγματικά εκεί καταλαβαίνεις την έννοια της απλότητας της ζωής, αναθεωρείς και οριοθετείς ξανά τους στόχους σου και τα όνειρά σου (εκεί άρχισα κι εγώ να περνώ αμέτρητες ώρες μπροστά στον υπολογιστή προσπαθώντας να γράψω τη μουσική μου). Αργοί ρυθμοί, χωρίς άγχος, χαλαροί άνθρωποι, ένα σουπερμάρκετ να ανοίγει τα μεσάνυχτα, μια ντισκοκαφετέρια να αρχίσει να γεμίζει μετά τις 3 (αφού τότε ξυπνούσαν τα «παιδιά») και ένας φούρνος στο έλεος των πελατών (μιας και ο φούρναρης δεν ήταν ποτέ στο ταμείο). Το καλοκαίρι, όμως, όλα «αλλάζουν».
Με έντονο το στοιχείο του πρασίνου και της άγριας βλάστησης, τα απότομα φαράγγια, τις πολυεπίπεδες βάθρες και τα ποτάμια, η Ικαρία μετατρέπεται σε μια περιπέτεια.Το βράδυ ξέφρενα παραδοσιακά πανηγύρια μέχρι το πρωί, με υπέροχο ντόπιο κρασί και κατσίκι να τα συνοδεύει. Μετά ο καθένας είναι ελεύθερος να διαλέξει ανάμεσα στα private parties στις όμορφες και απόκρυφες παραλίες και στα διάσπαρτα μπαράκια του Ευδήλου και της γύρω περιοχής. Όλα αυτά στο ίδιο χαλαρό μοτίβο και με εξαιρετικά φθηνές τιμές.
Σημεία αναφοράς, η παράλια του Να, ο φάρος, η ευρύτερη περιοχή στις ράχες (Χριστός Ραχών), οι γκρούβαλοι (όπως χαρακτηρίζονται οι free campers τουρίστες από τους ντόπιους) και φυσικά το απίστευτο σύμπλεγμα νησιών ακριβώς απέναντι, οι Φούρνοι Ικαρίας.
* Ο Μεσιέ Μινιμάλ (Χρήστος Τσιτρούδης) είναι μουσικός
